چرا باید نهادهای صنفی زیر یک سقف جمع شوند
جوان‌ها سردرگریبان به صفحه‌های مانیتور زل زده اند اینکه دلخوشی دارند یا ندارند بماند، کار می کنند و کد می‌زنند یا … وی سی‌ها و شتابدهنده ها هم در سکوت کم و بیش فعالند و شرکت‌ها هم مشغول گذر از هفت خان‌های روزمره کسب و کار خود هستند.
فضاهای کار استارتاپی در عین اینکه برای کار کردن شاد و مفرح طراحی شده‌اند. اما باید در آرامش کار کنند و اگر کسی سخن می‌گوید باید آهسته حرف بزند تا مزاحم کسی نشود. معدود رسانه‌های این حوزه هم در این روزهای سخت اقتصادی عمده تمرکزشان تولید دانش و انتقال تجربه است همراه با کمی چاشنی خبر و تحلیل.
نهادهای صنفی هم هستند و هم نیستند یا درگیر روزمرگی اند یا آنقدر اختلافات داخلی دارند که باید در پی خنثی کردن اتک همدیگر باشند. برخی‌شان هم آنقدر ترکیب‌شان یکدست و دولتی شده که برگزاری جلسات کم چالش بی معنا شده است.
اگر چه پیرامون این اکوسیستم سروصدای بسیاری است اما در درون اکوسیستم سکوتی مرگبار حاکم شده است. کرونا و عدم برگزاری همایش‌ها، نشست‌ها و دید وبازدیدها… هم به این سکوت ایستا دامن زده است. سکوتی که به نظر می‌رسد از سر رضایت باشد. اما مهاجرت، نامیدی، کاهش سرمایه گذاری و سرمایه پذیری، کاهش تیم های کارآفرینی و افزایش فریلنسری و… نشان از آن دارد آتش زیر خاکستر در حال خاکستر و سرد شدن بیشتر است. مانند بیماری که می داند سرطان دارد اما دم نمی زند و از ادامه درمان نیز منصرف شده است.
ادامه این روند تخریبی به زیان کشور، نظام، اقتصاد ایران و شرکت‌های استارتاپی و فعالان این حوزه است.
در همه صنوف نهادهای صنفی هستند که به عنوان رابط بین بخش خصوصی و حاکمیت-دولت چالش‌ها، مشکلات و موانع بخش خصوصی را به دولت منتقل و از آنان مطالبه‌گری می‌کنند. گسیل افراد بدون شناسنامه کاری روشن کارآفرینی برای اختلاف افکنی، اعزام دولتی‌ها برای اشغال نهادهای صنفی یا تسخیر آنها و خاموش کردن هر صنف در نهایت به زیان آن زیست بوم، اقتصاد، دولت و آن کشور است.
اکوسیستم استارتاپی ایران در مرحله حساس فعلی نیاز به نهادهای صنفی مطالبه‌گر خصوصی، مستقل، معقول و با برنامه است. چرا که تنها وظیفه یک نهاد صنفی فریاد زدن نیست. بایستی با تحقیق، آینده پژوهی، مطالعه تجربه زیسته جهانی و مذاکره و گاهی فریاد هوشمند درصدد انتقال حقایق و واقعیت‌ها به تصمیم سازان و تصمیم گیران باشد.
حرف آخر:
اکوسیستم بی صدا و متفرق دیر یا زود از پا در خواهد آمد با پذیرش تکثر و تنوع بایستی به بازسازی نهادها، انجمن ها، اتحادیه ها و… صنفی موجود برآییم. همچنین با تشکیل تشکل‌های جدید تخصصی امکان مطالبه‌گری بیشتر را فراهم آوریم.
با تاکید بر این نکته که هیچ یک از این نهادهای صنفی رقیب هم نیستند و می توانند در تصمیمات مربوط به زیست بوم زیر یک سقف جمع شده و ضمن به رسمیت شناختن جایگاه رفیع و استقلال هر سازمان، انجمن، اتحادیه و … از توانایی و ظرفیت‌های قانونی، منابع انسانی، مادی و شبکه ای … یکدیگر برای حل مشکلات اکوسیستم استفاده کنند.
سازمان نصر، اتحادیه کشوری کسب و کارهای فضای مجازی، انجمن سرمایه گذاری خطر پذیر ایران، انجمن فن آوران، انجمن صنفی کسب و کارهای اینترنتی، انجمن فین تک، انجمن تجارت الکترونیک اتاق بازرگانی تهران و … همگی متعلق به همه فعالان اکوسیستم هستند و جمع شدن آنها زیر یک سقف می تواند آنها را قدرتمندتر و موثرتر کند.
این پراکندگی و رقابت بی‌مورد با یکدیگر به زیان کلیت کارآفرینی در ایران است. ما نیاز به خانه ای داریم که همه خانواده زیست بوم با همدلی در آن جمع و متحد شوند.
خانه کارآفرینان استارتاپی ایران جایی است که همه نهادهای صنفی اکوسیستم می توانند زیر سقف آن جمع شده و مطالبات زیست بوم و فعالان را پیگیری کنند. دستیابی به این مهم راه یابی کارآفرینان با سابقه روشن و شفاف کارآفرینی، اهل تحقیق، پژوهش، آینده پژوهی و برنامه ریزی، مدارا، تعقل، تامل و… به هیات مدیره نهادهای صنفی است.
کسانی که منافع کارآفرینان و اکوسیستم استارتاپی و نوآوری را برمنافع شخصی خود مقدم بدانند. کسانی که به ساخت اکوسیستم کارآفرینی ایران متعهد باشند.
