از خانه کار کنم یا در خانه کار کنم؟

من و همسرم هر دو کارمند تمام وقت هستیم. من از خانه کار می‌کنم و همسرم از صبح تا عصر به صورت حضوری در شرکت مشغول به کار است. آیا من باید تمام کارهای خانه، آشپزی، نظافت و رسیدگی به امور منزل را انجام بدهم چون تمام روز در خانه هستم؟ این یکی از پرتکرارترین سوال‌هایی است که در دو سال اخیر کاربران در فروم‌های اینترنتی مربوط به کار کردن از خانه و چالش های دورکاری پرسیده‌اند.

و البته یکی از چالش‌برانگیزترین بحث‌هایی است که در کشور ما در مورد وظیفه خانه‌داری و شاغل بودن زنان بیرون از منزل، همیشه در جریان بوده است. در جوامعی که نقش‌های اجتماعی به جای استعداد شخصی بر اساس انتظارات جنسیتی توزیع می‌شوند، هنوز انتصاب خانه‌داری یک شغل زنانه محسوب می‌شود‍.

حتی محققان در سراسر جهان دریافته‌اند که زندگی بعد از پاندمی کرونا، شکاف جنسیتی کار داخل خانه را تشدید کرده است.

کرونا و چالش‌ های دورکاری

در دو سال اخیر، اپیدمی کرونا امکان دورکاری و کار کردن از منزل را برای تعداد زیادی از آن‌هایی که به صورت تمام وقت شاغل هستند ایجاد کرده است. بدون در نظر گرفتن شرایط فرهنگی و عرفی جامعه‌‌ی ایرانی. و اینکه تصور کنیم خانه‌داری یک شغل زنانه است یا نه. باید بپذیریم که تعادل بین کار کردن از خانه و انجام دادن کارهای خانه برای کسانی که به صورت دورکاری مشغول به انجام وظایف شغلی خود هستند، امر قابل توجهی است.

کارهای خانه به عهده چه کسی است؟

فرض کنید شما و شریک زندگیتان، دوست و یا همخانه‌تان هر روز هفت صبح از منزل خارج می‌شوید و ساعت هشت صبح تا پنج بعد از ظهر در محل شرکت و اداره مشغول به کار هستید. هر دو، ساعت شش عصر به منزل برمی‌گردید. آشپزخانه شلوغ و نامرتب، سینک پر از ظرف‌های نشسته و سبد لباس‎‌های چرک کنار ماشین لباسشویی است. هیچ غذایی برای شام آماده نیست و یخچال تقریبا نیمه خالی است. انجام این امور در آن روز، وظیفه‌ی کدام یک از شما بوده است؟ شما توقع دارید که فرد مقابل که دقیقا مثل شما در محل کار حاضر بوده است به همه‌ امور خانه در ساعت‌های کاری و عدم حضور در منزل رسیدگی کرده باشد؟

قطعا پاسخ منطقی و عقلانی به این سوال خیر است.

حالا اگر فرض کنیم در شرایط بالا یکی از دو نفر به صورت دورکاری و غیر حضوری از خانه مشغول به کار است. چه پاسخی خواهیم داد؟ این بار دیگر به راحتی و با قطعیت نمی‌توانیم دوباره به این سوال جواب منفی بدهیم. چون این یک مسئله و دغدغه برای هم‌خانه‌ها و همسران است.

عدم همراهی و رسیدگی به انجام امور خانه به صورت یک طرفه، اعتراض بسیاری از کارمندان مجازی و یکی از چالش های دورکاری است. اینکه ما توقع داشته باشیم کسی که از صبح مثل ما تمام وقت مشغول انجام کارهای شغلی خود در خانه بوده است. وظیفه دارد شستن ظرف‌های شام دیشب، خرید منزل، اتو کردن لباس‎ها و سایر کارهای خانه را انجام داده باشد، ناعادلانه و غیر منصفانه است.

یک برنامه تنظیم کنید.

• تصمیم بگیرید که هر چند وقت یک بار باید کارهای روزمره را انجام دهید.
• در مورد تعداد ساعاتی که هر شخص برای کارهای خانه می گذارد توافق کنید.
• مرتبا با یکدیگر مشورت کنید تا اطمینان حاصل کنید که توافقنامه شما هنوز هم از نظر هر دو سودمند است.
• در کنار شرایطی که تغییر خواهند کرد، شما هم برای بداهه پردازی و نوآوری آماده باشید.

کار در خانه معمولا به معنای انعطاف پذیری بیشتر از یک کار سنتی است. بنابراین بهترین استفاده را از آن ببرید!

خانه‌داری یک کار و شغل نامرئی است.

این روزها هر دو والدین در یک خانواده غالبا تمام وقت کار می کنند. مهم این است که شرکا برای زندگی خانوادگی و همچنین وظایف خانه وقت و وقف مساوی بگذارند. کلید تعادل موفقیت آمیز کار از راه دور و مسئولیت داخلی خانه نیز همین نکته است.

شرایط ناشی از بیماری همه گیری کووید 19 در بسیاری از خانه‌ها اوضاع ناپایداری را ایجاد کرده. اما متعادل سازی بین «کار کردن از خانه». با «کار کردن در خانه» فشار و استرس را بر زوجین کاهش می‌دهد. کار از راه دور دارای ویژگی‌های خاصی است که آن را از بسیاری جهات ایده آل می‌کند.

سرعت بخشیدن و ساده‌سازی کارها و تسهیل رفت و آمد، وقت شما را به حداکثر می‌رساند. این می‌تواند فرصتی عالی برای ایجاد تعادل بین شغل و کارهای داخل خانه باشد. اما – مانند هر چیزی در یک رابطه – هیچ یک از اینها به خودی خود اتفاق نمی افتد. ارتباط مستقیم و صادقانه و ایجاد یک الگوی صحیح در مورد نیازهای شما، احساسات و انتظارات شما مهم است. اگر به کار از راه دور فکر می‌کنید. یا خودتان از راه دور کار می‌کنید و در این بحران مداوم به سر می‌برید. کمی وقت بگذارید تا با شریک زندگی خود صحبت کنید.

اگر می‌خواهید دچار چالش های دورکاری نشوید، باید تقسیم کار کنید.

زوجینی که یکی از آنها از منزل کار می‌کند. باید درباره تقسیم بندی و نحوه مدیریت مرزهای بین کار و وظایف خانه مذاکره کنند. ما نیازهای خود را به صراحت شناسایی نمی‌کنیم. اما در عوض انتظار داریم که شریک زندگی ما فقط بداند و بر اساس آن رفتار کند.

هنگام مذاکره درباره کار و مسئولیت‌های داخلی، ممکن است سعی کنیم مشکل را با استفاده از یک رویکرد موقت حل کنیم. به عنوان مثال، یک جلسه فوری به وجود می‌آید. بنابراین شریک دیگر برای رسیدگی به امور مراقبت از کودکان در خانه باقی می‌ماند. یا مواد غذایی به پایان می‌رسد و شریک دیگر با وجود خستگی ناشی از کار مجددا به بیرون از خانه و به فروشگاه می‌رود.

این رویکرد با گذشت زمان و اولویت بندی کارهای یکی از طرفین بر دیگری، خستگی زیادی را به یکی از افراد تحمیل می‌کند.

این که دفتر کار شما در خانه قرار دارد، شما را به عنوان تنها وظیفه‌دار در انجام امور منزل تبدیل نمی‌کند. اگر مانند شریک زندگی خود شغلی سنتی و خارج از خانه داشتید، خود را ملزم به قبول مسئولیت تمیز کردن خانه در ساعت کاری نمی‌دانستید. پس به جای سازگاری با شرایط تحمیلی، وقت بگذارید. و شریک زندگی خود را به شرکت در ارائه یک راه حل عادلانه دعوت کنید. روش‌های ابتکاری برای تعادل بخشیدن به کارهای خانه را هنگام کار در خانه بررسی کنید و چالش های دورکاری را مدیریت کنید.