اتمسفر سکون آفت اکوسیستم!

سال قبل این موقع شبکه‌های اجتماعی پر بود از تصاویر جشن‌های تولد در شرکت‌های متعدد و عکس‌های یادگاری ایونت‌ها و دورهمی‌های استارتاپی که نشان از فضایی پر‌تحرک، شاداب و انگیزه بخش داشت؛ تصاویری که برای عده‌ای موجبات شادی و برای دیگرانی گاه حسادت و غبطه‌خوردن را برمی‌انگیخت و برای بسیاری هم موتور محرکی برای پیش رفتن بود.
اما دیگر از این تصاویر خبری نیست. چندی پیش پادکستی از منصور ضابطیان شنیدم در مورد زندگی ویگن، خواننده پیش از انقلاب.
در این پادکست یکی از ترانه سرایان در مورد دلایل شاد و ریتمیک‌بودن ترانه‌های خوانده‌شده توسط این خواننده توضیح می‌داد که در آن دوره به خاطر مباحث توسعه‌ای، از بالا سفارش کرده بودند برای توسعه کشور نیاز به مردم شاد و پویا داریم، برای همین ترانه‌های شاد بسرایید.
این یک واقعیت است؛ ما در عین منطقی‌بودن، انسان هستیم و احساس و عواطف و تاثیر‌پذیری بسیار زیادی از محیط و اتفاقات پیرامونی داریم.
نمی‌خواهم وارد مباحث آکادمیک و تئوریک جامعه‌شناسی تاثیر محیط بر انسان یا روانشناسی محیطی شوم. چند روز پیش یکی از مسئولان تصمیم‌ساز سوال کرد برای توسعه اکوسیستم استارتاپی ایران چه باید کرد.
در کنار چند پیشنهاد دیگر عرض کردم ما نیاز به ساخت یا احیای اتمسفر کار‌آفرینی داریم؛ فضایی تاثیر‌گذار و‌ پیش‌برنده که جوانان تحت تاثیر آن قرار گرفته و رو به جلو حرکت کنند به جای آنکه در هپروت به سر ببرند، باور کنند می‌توانند آرزوهایشان را زندگی کنند.
همه به خوبی آگاه هستیم این راه مشکلات و‌ موانع بسیاری دارد، زمین خواهند خورد، شکست را تجربه خواهند کرد اما در نهایت انسان مفید‌بودن و انسان موفق را تجربه خواهند کرد.
حرف آخر: قرار بود مراقبت کنیم کرونا نگیریم، اما کرونا‌گرفتن فقط بیماری جسمی نیست. بسیاری از ما کرونای روحی گرفته‌ایم. به چه معنا؛ وقتی روزگار اقتصادی برای فردی سخت شود، شروع به مدیریت بیشتر مخارج می‌کند اما طولانی‌شدن این دوران «انسان مقتصد» را تبدیل به «انسان خسیس» می‌کند. در حقیقت بی‌آنکه متوجه باشد، خسیس‌بودن تبدیل به بخشی از شخصیت او می‌شود.
در خانه ماندن، یکجانشینی و سکون اگر طولانی‌مدت باشد، روح و‌جسم ما به آن عادت کرده و ‌تبدیل به بخشی از شخصیت مان می‌شود؛ «انسان یکجا‌نشین» یا «انسان ساکن».
باید در عین مراقبت بهداشتی کامل ،بلند شویم، حرکت کنیم و روح دوباره‌ای به خودمان و اگر مدیر هستیم، به شرکتمان بدمیم.
نگذاریم اتمسفر سکون، ما را از ادامه این راه، از ساختن و خلق‌کردن باز دارد. بلند شویم.