فرانک وینفیلد وولوورس، بنیانگذار این فروشگاه کار خود را از فروشگاه‌های دیگری در منطقه نیویورک شروع کرده بود. او پس از آنکه با کمک کارفرمای سابق خود و استفاده از پس‌انداز شخصی توانست سرمایه لازم برای خرید یک کسب‌و‌کار را فراهم کند، کارش را با افتتاح «فروشگاه بزرگ ۵سنتی» در یوتیکا، نیویورک، شروع کرد.
اما کار فروشگاه پس از چند ماه و زمانی که او توانست قرض خودش را پرداخت کند، شکست خورد و تعطیل شد. به دنبال این اتفاق، فرانک دست از کار نکشید و به فاصله چند ماه بعد فروشگاه دیگری را در لنکستر از ایالت پنسیلوانیا با همان نام باز کرد و این شهر نقطه شروع موفقیت‌های فرانک بود.
در ادامه همین مسیر بود که او به دنبال محل مناسب‌تری برای فروشگاه خود، موفق شد که محل دیگری را با اجاره‌بهای کمتر یافته و نخستین فروشگاه موسوم به «فروشگاه ۵ تا ۱۰سنتی برادران وولوورس» را در ماه‌های پایانی سال ۱۸۸۰ تاسیس کند.
فرانک و برادرش سام مدیریت فروشگاه را در اختیار گرفتند و با ظاهر‌شدن نشانه‌هایی از موفقیت و ثبات در کسب‌و‌کار، او به برادرش پیشنهاد خرید سهم مشارکت شعبه جدید فروشگاه در اسکرانتون را داد و به این ترتیب، سام تبدیل به نخستین فردی شد که حق امتیاز فروشگاه وولوورس را در اختیار گرفت.
این روند در سال ۱۸۸۴ آنگاه که فروشگاه به اندازه کافی سودآور شده بود، ادامه یافت و در آن سال فرانک و سام با مشارکت یکی از دوستان سام شعبه دیگری را در ویلکسبار با سرمایه‌ای معادل ۶۰۰ دلار برای هر نفر تاسیس کردند. پس از آن بود که فرانک به فکر تاسیس شعب دیگری هم افتاد و همچنین ترکیب‌بندی استانداردی را برای فروشگاه‌ها ایجاد کرد.
از طرفی او سایر اعضای خانواده و همکاران سابق را برای تشکیل مجمعی به نام «سندیکای دوستانه رقبا» گردآوری کرد تا با تاسیس شعب دیگری از فروشگاه وولوورس وارد این کسب‌و‌کار شوند. به این ترتیب فرانک بنیان مجموعه‌ای از فروشگاه‌های وابسته به هم در شهرهای مختلف را ایجاد کرد که از نظر شکل و آرایش ظاهری شبیه به هم بودند، نام مشابهی داشتند و مانند اعضای یک خانواده با هم کار می‌کردند و فرانک در این میان آنها را با تامین کالاهای مناسب تقویت می‌کرد تا توان خرید و تامین کالا را برای آنها افزایش دهد.
تا سال ۱۹۰۴ در مجموع ۶ گروه از فروشگاه‌های زنجیره‌ای وجود داشت که بیشتر آنها در آمریکا و کانادا فعالیت می‌کردند. در سال ۱۹۰۵ تا ۱۹۰۸ این۶ گروه تصمیم به مشارکت با یکدیگر گرفتند و در سال ۱۹۱۲ فروشگاه‌های وولوورس وارد مشارکت با سایرین شد که در نتیجه آن مجموعه‌ای با تعداد ۵۹۶ فروشگاه و ارزش ۳۰میلیون دلار شکل گرفت.
همه آنها پذیرفتند که فرانک رئیس شرکت جدید باشد، اما با مرگ فرانک در سال ۱۹۱۹ همه اعضای هیات مدیره برادر او سام را کاندیدای ریاست کردند، ولی او این درخواست را رد کرد و خزانه‌دار شرکت را به سمت ریاست برگزید. سام در سال‌های بعد به عنوان رئیس هیات مدیره فعالیت کرد و ۴ رئیس بعدی شرکت را با مشاوره‌های خود یاری کرد. او در این پست تلاش کرد تا مسیر مناسبی برای بحث‌ها و ارائه درست مشکلات به اعضای هیات مدیره طراحی کند.
شرکت تا سال ۱۹۳۲ همچنان با رویه ارائه اجناس به قیمت ثابت ۵ یا ۱۰ سنت اداره می‌شد اما در این سال کالاهایی با قیمت ۲۰ سنت نیز اضافه شد، گرچه از سال ۱۹۳۵ مدیران شرکت تصمیم گرفتند ارائه کالا با قیمت ثابت را به طور کامل کنار بگذارند. همچنین شرکت شیوه ارائه اجناس را تغییر داده و استفاده از پیشخوان را وارد طراحی خود کرد. نخستین نمونه از این پیشخوان‌ها در اولین فروشگاهی که شرکت در لیورپول انگلستان تاسیس کرد، نصب شد.
شیوه کار وولوورس به شکل گسترده‌ای توسط سایر فروشگاه‌ها نسخه‌برداری شد و در سال‌های نخست قرن بیستم چهره ثابت شهرهای آمریکا را شکل داد. آنها نقطه محوری مراکز خرید در دهه ۵۰ تا ۷۰ میلادی بودند.
انتقادات زیادی در آن سال‌ها به فروشگاه‌های تخفیف‌دار با قیمت ثابت می‌شد به این دلیل که وجود آنها منجر به خارج‌کردن کسبوکارهای دیگر می‌شود و این انتقادات در قرن بیست‌و‌یکم متوجه نمونه‌های امروزی آنها همچون bigbox هم می‌شود؛ اما دهه ۶۰ میلادی زمان ظهور تعدادی رقیب برای این شرکت از جمله Kmart ، Target و Walmart بود.
سال ۱۹۷۹ مصادف با صدمین سال تاسیس شرکت بود. در این سال و مطابق با رکوردهای ثبت شده در گینس، شرکت وولوورس صاحب بزرگ‌ترین فروشگاه‌های زنجیره‌ای در دنیا بود
در سال‌های ابتدای همین دهه، شرکت اقدام به تاسیس فروشگاه‌های یک‌طبقه کرد و نام آنها را Woolco گذاشت. در سال ۱۹۶۳ آنها وارد کسب‌و‌کار کفش هم شدند و شرکت تولید کفش به نام Kinney را خریدند.
سال ۱۹۷۹ مصادف با صدمین سال تاسیس شرکت بود. در این سال و مطابق با رکوردهای ثبت شده در گینس، شرکت وولوورس صاحب بزرگ‌ترین فروشگاه‌های زنجیره‌ای در دنیا بود. شرکت در دهه بعدی همچنان تلاش خود را برای گسترش دامنه فعالیت ادامه داد و وارد کسبوکارهای جدیدی شد.
آنها جواهرات و لوازم مورد نیاز بانوان، لباس‌های زمستانی مخصوص و لباس‌های ورزشی را هم به مجموعه خود اضافه کردند. در سال ۱۹۸۹ شرکت این راهبرد تهاجمی خود را که مربوط به چارچوب فروشگاه چندتخصصی محصور در یک مرکز خرید بود، ادامه داد.
طرح آنها این بود که اگر عرضه هر گروهی از محصولات در یک مرکز خرید با موفقیت همراه نبود، بلافاصله آن را با چیز دیگری جایگزین سازند. بر این اساس شرکت ایجاد ۱۰ فروشگاه در مراکز خرید آمریکا را هدف‌گذاری کرد اما در اجرای آن موفقیت کامل به دست نیامد؛ بنابراین به عنوان جایگزین آن ایجاد تعدادی فروشگاه به نام Woolworth Express را در دستور کار قرار داد. این نوع فروشگاه‌ها محل‌هایی کوچک بودند که اقلام مورد نیاز روزانه از جمله لوازم آرایشی و بهداشتی، کارت پستال، تنقلات و لوازم‌التحریر را عرضه می‌کردند.
رشد وولوورس زمینه‌ساز شکستش هم شد. شرکت با خروج از برنامه عرضه اقلام با قیمت ثابت و هزینه اندک، از مسیر خود به سمت فروشگاه‌های اختصاصی منحرف شد. در سال ۱۹۸۳ در حالی‌که شرکت در حال گسترش خود در کانادا بود، فروشگاه‌های Woolco در آمریکا را تعطیل کرد. شعبه بزرگی که در منچستر انگلستان در سال۱۹۷۹ دچار آتش‌سوزی شده بود، پس از بازسازی و توسعه به دلیل نگاه منفی که ایجاد شده بود و نظرات انتقادی رسانه‌ها در سال ۱۹۸۶ تعطیل شد.
در سال ۱۹۹۳ شرکت برنامه بازسازی ساختار خود را با تعطیلی بیش از ۸۰۰ شعبه خود در آمریکا و کانادا آغاز کرد و بخش بزرگی از فروشگاه‌های خود در کانادا را به شرکت والمارت و زلر واگذار کرد و در ادامه این روند در سال ۱۹۹۷ والمارت موفق شد جایگاه وولوورس را در بورس داوجونز بگیرد و شرکت در ماه جولای سال ۱۹۹۷ باقیمانده فروشگاه‌های خود در آمریکا را هم تعطیل کرد و نام خود را به وناتور (Venator) تغییر داد.
آنها در سال ۱۹۹۹ ساختمان قدیمی شرکت در نیویورک را هم ترک کرده و در سال ۲۰۰۱ نام شرکت را به Foot Locker تغییر دادند(این نام در سال ۱۹۷۴ توسط شرکت استفاده شده بود).
در سال ۲۰۱۵ تعدادی از فعالان پیشین از جمله شرکت Victor یک خرده‌فروشی برخط به نام woolworth را ایجاد کردند که در تلاش برای بازگرداندن خرده‌فروشی بود. طبق اطلاعات موجود، این شرکت در حال حاضر شرکت مادر وولوورس است.
