آرسان هم مثل تمام استارتاپ‌های آغاز‌راه، تیم جوان و باانگیزه‌ای هستند که در حوزه واقعیت افزوده فعالیت می‌کند. واقعیت افزوده، یک نمای فیزیکی زنده است که عناصری را پیرامون دنیای واقعی افراد اضافه می‌کند. این عناصر بر اساس تولیدات کامپیوتری که از طریق دریافت و پردازش اطلاعات کاربر توسط سنسورهای ورودی مانند صدا، ویدئو، تصاویر گرافیکی یا داده‌های GPS است، ایجاد می‌شود.
در واقعیت افزوده معمولاً چیزی کم نمی‌شود بلکه فقط اضافه می‌شود. در این سرویس بخشی از اطلاعاتی را که کاربر درک می‌کند، در دنیای واقعی وجود دارند و بخشی توسط کامپیوتر ساخته شده‌اند. با کمک تکنولوژی پیشرفته واقعیت افزوده می‌توان اطلاعات مرتبط با دنیای واقعی پیرامون کاربر را به صورت تعاملی و دیجیتالی به او ارائه کرد. همچنین می‌توان اطلاعات مرتبط با محیط و اشیاي اطراف را روی دنیای واقعی نگاشت.
ایده آرسان چطور شکل گرفت؟
من پیمان پارسامنش و دوست و شریک بنده آقای محمد ریحانی هستند. محمد برای مقطع کارشناسی ارشد ۴ سال به سوئیس رفته بود و وقتی برگشت و در خدمت باهم آشنا شدیم، محمد متوجه شد که من به این حوزه علاقه‌مندم و با استارتاپ‌ها آشنا هستم. با من ایده واقعیت افزوده را مطرح کرد و در ایران کار را ندیده بود و در آن مدت دوساله باهم خیلی حرف زدیم، چکش‌کاری کردیم و بعد از تمام‌شدن خدمتمان شروع به تحقیقات بازار کردیم تا به این مرحله رسیدیم.
خدماتی که آرسان ارائه می‌دهد، چیست؟
اصل چیزی که آرسان بر پایه آن بنا شده، واقعیت افزوده است، ما تمام کارهایی را که می‌توانیم انجام دهیم، اعم از تولید محتوای ویدئویی، می‌توانیم به صورت واقعیت افزوده ارائه دهیم. فرض کنید شما وقتی یک بیلبورد را می‌بینید فقط یک تصویر است اما آرسان می‌تواند با واقعیت افزوده یک محتوای ویدئویی بدون محدودیت حجم و زمان ارائه دهد و کنارش یکسری دکمه‌ها تعریف شده که مستقیم شما را به پل ارتباطی وصل می‌کند.
یا سفارشی‌سازی محصول، یکی از مزایای آرسان نسبت به اپلیکیشن‌هایی که الان در حال فعالیت هستند، این است که ما تمام اطلاعات را می‌توانیم بدون نیاز به تغییر کد آن را تغییر دهیم. ما می‌توانیم اطلاعات را بدون دست‌زدن به مارکت یا طرح تبلیغاتی تغییر دهیم.
مدل درآمدی آرسان به چه شکل است؟
یکی از مدل‌های ما خدمات و پشتيبانی اپلیکیشن است و مورد دیگر همکاری با ارگان‌ها‌ست چون معمولا قبول نمی‌کنند که اپلیکیشن خارج از ارگان خودشان باشد و ما یک اپلیکیشن واقعیت افزوده تولید می‌کنیم و به آنها می‌دهیم. ما کارمان کلا یا بی‌تو‌بی(بیزينس با بیزينس) است یا بی‌تو‌جی(بیزينس و دولت) و مورد دیگر بحث تولید محتواهای ویدئویی، واقعیت افزوده و آبجکت‌های سه‌بعدی است که از این مدل هم می‌توانیم درآمد داشته باشیم.
شما تا‌کنون جذب سرمایه کردید؟
تا‌به‌حال ما آرسان را با سرمایه شخصی جلو بردیم و داریم به جذب سرمایه هم فکر می‌کنیم چون هزینه‌های خیلی سنگینی داریم.
بزرگ‌ترین چالشی که در این مسیر با آنها روبه‌رو بودید، چه چیزی بوده؟
دولتی یا غیر دولتی؟
هر دو.
بزرگ‌ترین چالش این است که این تکنولوژی هنوز در ایران جا نیفتاده و خیلی زمان می‌برد تا مردم با آن آشنا شوند و این فرهنگ‌سازی زمان‌بر است. باید خیلی صحبت شود تا متوجه شوند این کار به‌روز در دنیاست و آمریکا و اروپا از این صنعت به‌وفور استفاده می‌کنند اما در ایران به دلیل عدم آگاهی حتی در حد کیو بارکد مسئله کمی سخت است.
اما چالش دولتی این است که اصلا حمایت نمی‌شود، من خودم یک نامه حمایتی به دکتر ستاری دادم، مراکز ذیربط با ما تماس گرفتند و فرم بلندبالایی دادند تا پر کنیم و به ما گفتند تا زمانی که شرکت نشدید، هیچ چیز به شما تعلق نمی‌گیرد و حتی فرم هم پر نکنید. بعد گفتیم اگر شرکت را ثبت کردیم چطور و گفتند بعد از آن هم باید یکسری مراحل را طی کنید تا ما بتوانیم از شما حمایت کنیم و برای همین هم ترجیح دادیم تا شخصی کار کنیم و واقعا برای ما سخت بود چون بعضی پرداخت‌های ما مثل پرداخت‌های پلیر دلاری و دشوار بود.
شما مشکلات قانونی اداری هم داشتید؟
ما مشکلی در این حوزه نداشتیم اما نبود یک قانون یکپارچه در حوزه واقعیت افزوده و عدم ورود ارگان‌ها به آن مشکل ما‌ست. ما ایده‌ای به اسم مجله هوشمند داشتیم و می‌خواستیم از شرکت‌های مختلف تبلیغات بگیریم و نمی‌دانستیم آیا کار ما نیاز به گرفتن مجوز فرهنگ و ارشاد دارد یا خیر و یا اگر دارد آیا در حوزه واقعیت افزوده چیز دیگری مثلا سازمان کسب‌وکارهای اینترنتی از ما می‌خواهند یا نه.
ما با دو شهرداری صحبت کردیم تا با واقعیت افزوده کار تبلیغاتی انجام دهیم و به مرحله آخر که رسیدیم، گفتند شما باید از سازمان فناوری اطلاعات مجوزی بگیرید درحالی که قانون خاصی درباره واقعیت افزوده در این سازمان وجود ندارد و فقط مسئله‌ای به نام هوشمندسازی شهر تهران وجود دارد.
حجم بازار شما چقدر است و سهم خودتان را چقدر می‌دانید؟
در ایران این مشخص نیست اما در سال۲۰۱۹ این عدد ۲.۸ میلیارد دلار بوده و پیش‌بینی شده تا سال۲۰۲۷ به ۶۵.۲۲ میلیارد دلار می‌رسد. اگر نسبی حساب کنیم چیزی حدود ۳۰۰میلیون دلار بازار داخل ایران داریم.
واقعیت افزوده به هیچ چیزی وابسته نیست و منوط به یک کار نیست اما مثلا برای شهرداری تهران چیزی که نوشتیم این بود که ۶میلیون نفر به گوشی هوشمند دسترسی دارند و می‌گوییم که یک میلیون را می‌توانیم ساپورت کنیم.
ما الان طرحی برای واقعیت افزوده داریم و به نظر من ارگانی مثل آموزش و پرورش باید سمت افرادی مثل آرسان برود تا کتاب‌ها جذاب‌تر شوند اما کسانی که قبلا این کار را انجام دادند با شکست مواجه شدند.
هر بیزينسی می‌تواند مشتری واقعیت افزوده باشد اما متاسفانه مردم هنوز نسبت به این تکنولوژی مقاومت نشان می‌دهند.
برنامه توسعه شما برای آینده چیست؟
در این مرحله که هستیم خیلی دوست داریم یک گیمیفیکيشن انجام دهیم و بسترش هم تقریبا آماده است. یکی از اهدافمان این است که گیمیفیکیشن‌های گسترده انجام دهیم و مردم را بیشتر با این حوزه آشنا کنیم.
باتوجه به اینکه برای آی‌او‌اس و اپل تحریم هستیم، راهکاری را پیدا کردیم که هزینه آن خیلی زیاد است اما اگر مارکت بزرگ شود، به سمت آن می‌رویم. هدفمان این است که وب آی‌آر را هم داشته باشیم.
باید یک برنامه داشته باشیم تا با تکنولوژی‌های روز دنیا آشنا شویم و نباید ما برنامه داشتیم باشیم برای این فرهنگ‌سازی بلکه وظیفه دولت است که این حوزه‌ها را معرفی کنند.
این حوزه جزو زندگی مردم آمریکا و اروپا شده و مردم ما هنوز نمی‌دانند از کیو بارکد چطور استفاده کنند و این درد ما‌ست.
ما حمایت پولی نمی‌خواهیم بلکه حمایت فرهنگ‌سازی احتیاج داریم و ما با هرکسی صحبت می‌کنیم، می‌گویند برنامه شما برای معرفی اپ چیست؟
هفته‌نامه شنبه را مردم معمولی کمتر می‌خوانند و کسانی که در اکوسیستم هستند آن را می‌خوانند یا باید مردم معمولی را با چنین رسانه‌ای آشنا کرد یا در تلويزیون چنین برنامه‌هایی گذاشته شود و فرهنگ‌سازی شود اما این بار به دوش شما و کسب‌وکارهای کوچکی مثل ما‌ست.
