این روزها حرف‌نزدن،ننوشتن و سکوت راحت‌تر است. دو راه بیشتر نداری؛ رفتن به میانه خیل لشگر ناامیدان که برای پیوستنت به جمع «عزاداران مرگ امید» آغوش گشوده‌اند و انتظار دارند دعوتشان را بی‌پاسخ نگذاری. بی‌پاسخ گذاشتن این دعوت مساوی است با هزاران اتهام و ماندن در جمع اندک امیدواران؛ کارآفرینان لت و پار شده و کم‌رمق که هنوز به امید، امید دارند.
در صورت انتخاب «امید» سیلی از ناسزا، تهمت و افترا نثارت خواهد شد. از یک سو به زخم‌خوردگان، به حق‌داران و سوگواران، «عزاداران مرگ امید» حق می‌دهی که ناامیدباشند. باید به کدامین نشانه و اشاره و اتفاق دلخوش‌کنکی امید داشته باشند. آن‌هم در لحظاتی که اتفاقات بد پشت سرهم از زمین و آسمان می‌بارند.
تحریم‌ها، قطع‌شدن تبادلات مالی بین‌المللی، خروج سرمایه‌گذاران خارجی، کمبود منابع مالی، قطعی اینترنت، فساد اداری، افزایش مالیات‌ها، کوچک شدن بازار، کاهش مصرف‌کنندگان و… با این جمعیت اندوهگین و ناامید سخن‌گفتن از امید، نمک پاشیدن بر زخمشان است.
اما من و عده‌ای هنوز این‌سو ایستاده‌ایم. پشت سرمان لشگر ناامیدان است و روبه‌رو قله‌ای که باید برای فتحش با امیدواری پیش برویم. اما این راه پیش‌رو، دیگر راه نیست؛ قدم گذاشتن در میدان مینی است که هر لحظه امکان دارد روح و روان‌مان منهدم شود و کسبوکارمان از بین برود.
در مرگ و شکست ما تعزیت و تکریمی در کار نیست چرا که ما امیدواران «خوارج ناامیدی» هستیم. اما با امید به چیزی می‌توان به پیش رفت. دولت، مردم، سرمایه‌گذار داخلی و خارجی، محیط امن کسب‌وکار، اقتصاد، قانون، بازار داخلی و… به هیچ کدام از اینها که برشمردم و‌نگفتم نمی‌توان دل بست و امیدوار بود دل هم نبسته و امیدی به آنها نداریم.
تنها دلیل و تنها امیدمان «خودمان» هستیم. ما به خود خودمان دل بسته و تکیه داده ایم. به توانایی‌هایمان، تجربه، دانش،پیش‌بینی، نگاهمان به آینده و تجربه زیسته بشری …امیدواریم. معتقدیم پیش از ما هم در جهان کار‌آفرینی در دوران جنگ اول، جنگ دوم و حتی جنگ هشت‌ساله تحمیلی و در همه مقاطع بزرگ ناامیدی کارآفرینان؛ مثل امروز ما به دو دسته تقسیم شدند؛ جمعیت ناامیدواران که سوگوارانه و منتقدانه … تسلیم شرایط‌شدند.
افراد کمی هم در نهایت سختی، مشقت و اندوه با هرجان‌کندنی بود، امید را رها نکردند و ادامه دادند. برخی برندهای موفق داخلی و خارجی جهان محصول این دوره‌های سخت و‌جانکاه است. ما با همین تفکر در اوج ناامیدی، چهارمین یلدای کارآفرینان استارتاپی ایران (یلدا سامیت) را امیدوارانه اما نگران برگزار می‌کنیم.
می‌خواهیم تکلیفمان را با آینده با بودن یا نبودنمان، با کسبوکارمان، با وضعیت اینترنت، با سرنوشت تامین منابع مالی کسبوکارمان و… روشن کنیم. می‌خواهیم از پنجره‌های جدید بلاکچین، هوش مصنوعی و بیگ‌دیتا به جهان آینده نگاه کنیم و تجربه‌های کار‌آفرین‌های موفق در شرایط سخت را بشنویم. یلدای کارآفرینان استارتاپی ایران یکی از آخرین روزنه‌های بازمانده به آینده است.گردهمایی امیدواران و ناامیدان. اگر می‌خواهید از روزنه کوچک باقی‌مانده به آینده نگاهی بیندازید، روز چهارشنبه همین هفته در تالار بزرگ وزارت کشور در یلدا سامیت ۹۸ در انتظارتان هستیم.
