به سیستمی از دستگاه‌های رایانشی یا دستگاه‌های هوشمند که می‌توانند داده‌ها را بدون تعامل انسان با کامپیوتر یا انسان با انسان انتقال می‌دهند، اینترنت اشیاء گفته می‌شود. شرکت‌ها و مصرف‌کنندگان ایتالیایی نیز به این حوزه علاقه‌مند شده‌اند و به دنبال تغییر هستند و متوجه شده‌اند که چگونه دستگاه‌های هوشمند به مرور زمان دنیا را متحول می‌کنند.
طبق گزارش‌ها، در کشور ایتالیا شرکت‌ها از دستگاه‌های اینترنت اشیاء برای اهداف مختلف استفاده می‌کنند. در واقع، سهم شرکت‌هایی که از دستگاه‌های شناسایی فرکانس رادیویی استفاده می‌کنند، در حال افزایش است و اینترنت اشیاء به عنوان بخشی از روند تولید و تحویل خدمات، شناسایی محصول و‌یا به عنوان شناسایی افراد و کنترل دسترسی مورد استفاده قرار می‌گیرند. شرکت‌هایی نیز به دنبال توسعه پروژه‌های اینترنت اشیاء هستند تا در آینده دیجیتالی‌سازی خود را بهبود بخشند.
از دستگاه‌های اینترنت اشیاء می‌توان در بسیاری از بخش‌ها استفاده کرد. بخش‌هایی مانند تدارکات و زیرساخت برای مثال تهیه گزارش با استفاده از دستگاه‌های اینترنت اشیاء برای بسیاری از کارها اعم از کنترل تولید و نگهداری پیش‌بینانه. با وجود علاقه‌مندی و تمایل شرکت‌های این کشور به بررسی چنین صنعتی، بسیاری از شرکت‌ها روی پروژه‌های اینترنت اشیاء کار نمی‌کنند زیرا که چنین پروژه‌هایی را برای کسبوکار خود بی‌فایده می‌دانند یا آن را یک سرمایه‌گذاری راهبردی به شمار نمی‌آورند. از آنجا که تمام دستگاه‌ها می‌توانند داده‌ها را منتقل کنند، دستگاه‌های اینترنت اشیاء ممکن است قربانی حملات سایبری شوند.
از سوی دیگر مصرف‌کنندگان ایتالیایی نیز علاقه‌مند به استفاده از دستگاه‌های اینترنت اشیاء هستند. آمار نشان می‌دهد تمایل زیاد و مثبتی نسبت به دستگاه‌های هوشمند و اینترنت اشیاء وجود دارد و نشان می‌دهد که در چند سال آینده تعداد زیادی از مصرف‌کنندگان دستگاه‌های متصل و هوشمند را خریداری خواهند کرد. المان‌های مهم در خصوص خرید دستگاه‌های اینترنت اشیاء قیمت و قابلیت اعتماد است. قیمت بالا دلیل اصلی عدم خرید این محصولات در ایتالیاست و پس از آن نگرانی درباره حریم خصوصی و عدم آگاهی درباره دستگاه‌های اینترنت اشیاء دو دلیل مهم دیگر هستند.
هر سال، دانشگاه میلان تحقیقی درباره وضعیت اینترنت اشیاء در ایتالیا منتشر می‌کند. در سال ۲۰۱۶ آنها روی رشد مهم این حوزه تاکید کردند که دلیل آن استفاده از کنتورهای گاز هوشمند بود که طبق قانون ایتالیا باید تا سال ۲۰۱۸ حداقل ۱۱میلیون دستگاه نصب می‌شد.
با این حال، حتی بدون در نظر گرفتن بخش کنتورهای گاز، این رشد در مقایسه با سال ۲۰۱۵ در بخش خودروهای متصل ۲۰درصد، در بخش فناوری‌های ساختمان‌های هوشمند ۱۸درصد، در بخش تدارکات هوشمند ۹ درصد و در بخش دستگاه‌های خانه هوشمند ۷ درصد بود.
پروژه‌های شهرهای هوشمند در ۵۱ درصد از شهرهای ایتالیا کلید خورده اما بیش از نیمی از آنها هنوز در مرحله آزمایش هستند.
یکی از تعجب‌آورترین آمارها آن است که بیش از ۲۵ درصد از شرکت‌هایی که با آنها مصاحبه شده است، اطلاعات زیادی درباره پتانسیل اینترنت اشیاء ندارند. این سناریو ممکن است در طول چند ماه اخیر تغییر کرده باشد زیرا دولت ایتالیا یک تخفیف مالیاتی مهم را در ازای سرمایه‌گذاری در فناوری‌های اینترنت اشیاء اعمال می‌کند.
تردیدی نیست که متقاعدکردن یک شرکت برای تغییر شیوه کسبوکار بر اساس چیزی که هنوز کاملا مشخص نیست، کار دشواری است. اما اینترنت اشیاء تحولی است که ممکن است آنقدر سریع صورت گیرد که شما مهلتی برای تطابق با آن پیدا نکنید.
یکی از چالش‌های مهم اینترنت اشیاء در این کشور آن است که به مشکلات حقوقی جدیدی گره می‌خورد که شرکت‌ها هرگز در گذشته با آنها برخورد نکرده‌اند.
کمبود مهارت‌ها در شرکت‌ها برای پرداختن به فناوری‌های اینترنت اشیاء یکی از مشکلات اصلی برخی شرکت‌هاست و موجب شده که آنها در استفاده از این فناوری‌ها تاخیر داشته باشند.
بسیاری از شرکت‌ها از مهارت‌های لازم برای استفاده از اینترنت اشیاء برخوردار نیستند اما آنها حتی ویژن و درک درستی از تاثیر بالقوه این فناوری در کسبوکار خود ندارند.
همین امر موجب شده که این دوره بسیار جذاب باشد. وکلا دیگر فقط مشاوران حقوقی نیستند، بلکه آنها درباره فرصت‌های کاری و خطرات حقوقی نیز مشاوره ارائه می‌دهند.
یکی از مواردی که این موضوع را اثبات می‌کند، تمایل مشاوران کاری برای شراکت با شرکت‌ها در حوزه اینترنت اشیاء در ایتالیاست.