«وقت ندارم!» می‌توانید همین یک جمله را بگویید و به جای شنیدن هر توصیه دیگری، به انتظار زوال مفاصل و استخوان‌هایتان بنشینید. شاید بیراه نگفته باشید.
تازه آفتاب سر می‌زند که آماده سر کار رفتن می‌شوید و حوالی غروب آفتاب که از شرکت بیرون می‌زنید، خسته‌تر از آن هستید که بتوانید یکی دو ساعت از وقت‌تان را در باشگاه بگذرانید.
دوری از محل کار هم بهانه خوبی است. وقتی مجبورید هر روز برای زودتر رسیدن با اتومبیل شخصی‌تان به اداره بروید، دیگر جایی برای پیاده‌روی هم باقی نمی‌ماند. بله! انگار حق با شماست! انگار راهی جز تن دادن به این شیوه دردناک پیر شدن پیش رویتان باقی نمانده است.
اما کمی صبر کنید! شما بیشتر زمان روزتان را در کنار همکارانتان هستید و مطمئنید که در روز هیچ زمان مفیدی برای ورزش‌کردن ندارید؛ اما شاید این پایان ماجرا نباشد!
شاید بتوانید از همین ارتباط عمیقی که به واسطه ساعت‌ها همنشینی در فضای شغلی ایجاد شده، برای کند کردن روند پیری جسمتان کمک بگیرید. نظرتان چیست؟
می‌توانید با چند نفر از همکارانتان که تقریبا همزمان با شما به شرکت آمده و همراه با شما از آنجا بیرون می‌زنند، برای پیاده‌روی و ورزش گروهی برنامه‌ریزی کنید. برای مثال، می‌توانید هر روز اتومبیلتان را در خیابان مشخصی که تا محل کارتان ۱۰دقیقه فاصله دارد، پارک کنید و آنجا با همکارانتان قرار بگذارید. وقتی هر صبح قدم‌زنان با هم به محل کار می‌روید، نه تنها از چربی‌های اضافه و خشکی مفاصل خلاص می‌شوید، بلکه فرصتی مغتنم برای گپ‌زدن و خالی‌کردن فشار روانی‌تان پیدا می‌کنید.
شمایی که هر صبح با دوستان کاری‌تان لااقل ۱۰دقیقه گپ می‌زنید، شاداب‌تر از قبل در محیط کارتان حاضر می‌شوید و به خاطر باری که گپ‌زدن هر روزه از روی دوشتان برمی‌دارد، کارهایتان را با آرامش و انرژی بیشتری شروع می‌کنید.
محققان سال‌هاست که می‌گویند گپ‌زدن با دوستان و درد‌دل کردن، افسردگی و اضطراب را کم کرده و سلامت روان شما را بیشتر می‌کند و آنها تردیدی ندارند که پیاده‌روی هر روزه، حتی اگر نیم ساعت باشد هم می‌تواند اضطراب را کاهش داده و سلامت جسمتان را هم بیشتر کند. پس حالا از هر دو یافته آنها کمک بگیرید و با همکارانتان هم‌قدم شوید. می‌توانید در صورت امکان، تیم‌های ورزشی کوچکی را ایجاد کنید و هر ماه لااقل ۲ بار، برای دسته‌جمعی ورزش‌کردن در کنار هم جمع شوید.
