ناهار خوردن با صاحب ۱۲۴۵ رستوران

ناهار خوردن برای گرک فلین به معنای امکان انتخاب از بین یکی از ۱،۲۴۵ رستورانی است که در اختیار دارد. در واقع او ۲۸۳ رستوران Taco Bell و ۱۳۵ واحد عرضه نان پانرا‌ و ۴۵۸ واحد رستوران Applebee و ۳۶۹ واحد Arby را تحت اختیار خود دارد.

گرک فلین همه این مجموعه را از دفتر خود در منطقه تجاری سانفرانسیسکو در یک آسمانخراش اداره می‌کند. این دفتر محل کار او به عنوان بنیانگذار و مدیر ارشد اجرایی گروه رستوران‌های فلین است.

در بین کسب‌وکارهایی که به شکل اعطای حق امتیاز کار می‌کنند، به نمونه‌های چند‌واحدی‌ و نمونه‌های عظیم و دسته موسوم به فلین! برمی‌خوریم، این گروه آخر به طور کامل متعلق به گرک فلین است؛ مردی با موهای خاکستری از منطقه مارین که اداره مجمع‌الجزایر غذا را با نزدیک به ۵۰هزار کارمند و در ۳۳ ایالت آمریکا اداره می‌کند.

فلین توانسته فرهنگ جدیدی را در زمینه اعطای حق امتیاز ایجاد کند و خودش همچنان رتبه نخست بازیکنان این حوزه را در اختیار دارد. رقیب جدی او شرکت NPC است که تعداد ۱،۵۹۹ واحد پیتزا هات و وندی را در اختیار دارد اما فروش گروه متعلق به گرک در سال بیش از ۲٫۳ میلیارد دلار بوده که بیش از دو‌برابر فروش گروه NPC است. در ورواقع براساس گزارش ‌Franchise Time گروه FRG نخستین شرکت خصوصی است که از مرز درآمد ۲ میلیارد دلار عبور کرده.

[bs-quote quote=”اگر دست داشتن در کسب‌وکار که توجه زیادی را به خود جلب کرده، موفقیت‌آمیز نیست، رفتن سراغ مواردی که چنان اقبالی به آنها نیست اما قابل اعتماد هستند را چطور باید ارزیابی کرد؟” style=”style-18″ align=”left” color=”#ff0044″][/bs-quote]

گرک فلین در پاسخ به این پرسش که چگونه یک نفر می‌تواند این صنعت را تغییر دهد، می‌گوید: «این کار به همان سادگی اداره یک رستوران در هر روز در هر جایی است و البته چندان راحت هم نیست.» در واقع وارد‌شدن به رقابت در چنین کسب‌وکاری در برنامه فلین نبود.

فلین در دانشگاه براون تحصیل کرده و کارشناسی ارشد تاریخ را هم از دانشگاه ییل گرفت و پس از آن برای تحصیل در رشته تجارت وارد دانشگاه استانفورد شد. او پس از پایان تحصیل وارد کسب‌وکار املاک شد‌ و هنوز هم کسب‌وکار خودش در این زمینه را اداره می‌کند، در همین حال روی هتل‌های کوچک موسوم به بوتیک هتل هم سرمایه‌گذاری می‌کند.

در همان زمان که فلین درگیر کار در حوزه املاک بود، یکی از دوستانش رستورانی به نام World Wrapps را تاسیس کرد که موجب جلب توجه فلین شد. این اتفاق مربوط به دهه ۱۹۹۰ است که غذاهای سریع مورد توجه عمومی قرار گرفته بود. به همین دلیل فلین با دوستش برای توسعه کسب‌وکار شریک شد و آنها تعداد ۱۴ شعبه در سیاتل باز کردند. در سال ۱۹۹۷ نشریه USA Today از رستوران‌های آنها به عنوان «گرایش داغ بازار غذاهای سریع» یاد کرد. اندک زمانی پس از آن این گرایش افول کرده و رستوران‌های World Wrapps بسته شد.

بسته‌شدن و ناکامی برنامه رستوران‌ها موجب خروج فلین از این حوزه نشد، گرک فلین به سابقه پدرش نگاه می‌کرد که دو شعبه برگر کینگ در سانفرانسیسکو را در اختیار داشت و هر دو موفق بودند. بنابراین گرک فلین چند قدم به عقب برگشت‌ و حوزه خدمات غذا را مورد تحلیل و بررسی قرار داد و به این نتیجه رسید که اگر دست‌داشتن در کسب‌وکار که توجه زیادی را به خود جلب کرده، موفقیت‌آمیز نیست، ‌رفتن سراغ مواردی که چنان اقبالی به آنها نیست اما قابل اعتماد هستند را چطور باید ارزیابی کرد؟ گرک فلین معتقد است باید در این کسب‌وکار ماند.

به این ترتیب گرک فلین در سال ۱۹۹۹ نخستین گروه از رستوران‌های Applebees را شامل ۸ واحد به مبلغ ۱۴میلیون دلار خرید. ۲سال بعد توانست ۶۲ واحد دیگر را خریداری کند و بیش از مبلغی که برای خرید مغازه‌ها پرداخت کرده بود را با استفاده از قرض دریافت‌شده از گلدمن ساکس صرف سرمایه‌گذاری کرد. به این ترتیب و با قرار‌گرفتن فلین به عنوان سهامدار اصلی رابطه بین صاحب امتیاز و بهر‌ه‌بردار از آن تغییر کرده و نخستین هشدارها را برای رئیس Applebees به نام لوید هیل فعال کرد.

به این ترتیب او معامله‌ای را با فلین ترتیب داد که نتواند بیش از ۱۱‌درصد از حق امتیازهای شرکت را تحت مالکیت خود در‌آورد. گرچه در سال ۲۰۰۷ که شرکت دچار مشکلاتی شده بود و توسط HHOP خریداری شد، فرصت دیگری برای فلین فراهم شد که تعداد دیگری از واحدها را به قیمت مناسب خریداری کند تا آنجا که باعث شده آرون آلن، استراتژیست صنعتی، فلین را «فردی تقریبا شبیه وارن بافت در حق امتیاز رستوران‌ها» می‌نامد‌ و می‌گوید: او رستوران‌ها را با مبلغ اندکی خریداری می‌کند، می‌تواند آنها را به شکلی اداره کند که ارزش نشان تجاری‌شان را حفظ کنند و در غیر این صورت آنها را در فهرستی برای بسته‌شدن قرار می‌دهد. همچنین Cash flow در این‌باره می‌نویسد: فلین یکی از پدیده‌های جذاب در این کسب‌وکار است.

وقتی ‌وارد کار می‌شود‌ که به خوبی هم آن را انجام می‌دهد، پول لازم برای پایدار ی کسب‌وکار را صرف می‌کند. فلین در سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ برای هر فروشگاهی که به طور متوسط ۱٫۸میلیون دلار ارزش داشت، مبلغی معادل ۵۰۰هزار دلار هزینه کرد.

به این ترتیب گرک فلین اینک در رأس نقطه تصمیم‌گیری برای این رستوران‌ها قرار گرفته و رئیس این مجموعه می‌گوید: من گاهی اوقات تلفن را برداشته و برای مشورت در امور تجاری با گرک صحبت می‌کنم. ما به عنوان یک گروه با هم کار می‌کنیم و با هم برای مواجه‌شدن با چالش‌ها و تنظیم راهبردها کار می‌کنیم.

فلین ساختار شرکت را به نحوی طراحی کرده که نیازی ندارد هر روز در سراسر کشور صدها شعبه رستوران‌های خود را اداره کند. او معیارهایی برای انجام کارها طراحی کرده که کارکنان از آن پیروی کنند، از جمله تمیز نگه‌داشتن محل و سلامت غذا.

او ۴۰ کارگزار منطقه‌ای در اختیار دارد که کار نظارت را انجام می‌دهند. این افراد که صاحبان حق امتیاز رستوران‌ها هم هستند، در حالی‌که گزارش‌هایی را برای شرکت تهیه و ارسال می‌کنند، رستوران خود را هم اداره می‌کنند.

در حقیقت فلین در مقایسه با بسیاری از دوستانش در استانفورد که وارد سیلیکون‌ولی شدند، راه متفاوتی را برگزیده، اما کاری مشابه با گوگل و اوبر انجام داده. او به جای محصول، یک بستر ساخته که همان گروه FRG است.

درست در همان زمانی که فلین روی ساختار گروه متمرکز است تا به نحوی مطلوب و موثر کار کند، گروه او کارها را اداره کرده و به پیش می‌برند. روز کاری برای این فرد مهم در صنعت رستوران‌داری از ساعت ۶:۴۵ شروع می‌شود، او پس از بررسی ایمیل‌ها و صرف صبحانه حدود نیمی از وقتش را در دفتر خود صرف می‌کند.

در این مدت او با صاحب امتیازها، کارگزاران، شرکت‌های همکار و سهامداران صحبت می‌کند. مابقی وقت او در جاده‌ها طی می‌شود. در حالی‌که گرک تصمیم‌گیری درباره کارهای جاری را به همکارانش سپرده، اما برای مشاهده آنچه که در جریان است، مستقیما وارد عمل می‌شود. به این ترتیب او قادر است امپراتوری خود را به شکلی کارآمد اداره کند و درآمد سالانه ۲٫۳ میلیارد دلاری برای شرکتش تامین کند.