مسترکارت نام آشنای اربابان حلقه‌ تراکنش مالی

مسترکارت یک شرکت فناوری است که در حوزه پرداخت‌های جهانی فعالیت می‌کند. این شرکت مصرف‌کنندگان، موسسات مالی، تاجران، دولت‌ها و کسب‌وکارها را به هم وصل می‌کند. آنها راه‌حل‌هایی را عرضه می‌کنند که توسعه و اجرای عملیات برنامه‌های اعطای اعتبار، بدهی، پیش‌پرداخت، بازاریابی و پرداخت‌های بازرگانان و مصرف‌کنندگان را عملی می‌کند.

مسترکارت شرکت چندملیتی آمریکایی است که یکی از بازیگران اصلی در خدمات صنعت مالی دنیاست. خدمات اصلی شرکت مبتنی بر پردازش عملیات پرداخت بین بانک‌هایی است که کارت‌های بدهی و اعتباری را به مشتریان و بانک‌های تجاری عرضه می‌کنند.

این بانک‌ها علامت ‌MasterCard را ‌روی کارت‌های خود درج می‌کنند که نشان می‌دهد مجاز به ارائه خدمات از جانب مسترکارت هستند. شرکت مسترکارت از سال 2006 سهام خود را به صورت عمومی عرضه کرد و بیش از 25هزار موسسه مالی از سراسر دنیا اینک در ردیف صاحبان شرکت قرار دارند.

تعداد کارکنان شرکت بر اساس گزارش‌های سال‌2019 حدود 14،800 نفر است. مسترکارت ‌سال‌1966 توسط تعدادی از بانک‌های کالیفرنیایی تاسیس شد تا رقابت با Bank of America را در حوزه کارت‌های پرداخت شروع کند. شرکت از ابتدا با نام Interbank کار خود را شروع کرد اما بعدتر به Master Charge تغییر نام داد.

شرکت اصلی موسس مسترکارت United California Bank بود که بعدتر برخی بانک‌های دیگر از جمله Wells fargo و Crooker National Bank و Bank of California در آن ادغام شدند. ‌سال‌1979 نام شرکت به مسترکارت تغییر یافت که تا امروز از آن استفاده می‌کند.

کسب‌وکاری که مسترکارت از سال 1966 شروع کرد، در مسیری هموار پیش نرفته و در پاره‌ای موارد همراه با درگیری در پرونده‌های حقوقی بوده. یکی از این پرونده‌ها مربوط به شکایت کارگزاران دستگاه‌های خودپرداز و مبتنی بر قوانین نظارتی بود.

همچنین ‌سال‌1996 مسترکارت و ویزا جمعا مبلغ 3‌میلیارد دلار را به شاکیان پرداخت کردند. در این پرونده تعداد 4 میلیون بازرگان در مقام شاکی بودند. در همین حال شرکت در دهه‌90 با تعدادی دیگر شکایت تحت قانون ضدانحصار هم مواجه شد.

نگاهی به تاریخ تشکیل شرکت نکات جالبی را نمایان می‌کند. تشکیل BankAmeriCard از سال 1958 عملی شد و از ابتدا تبدیل به یک رسوایی مشهور شد اما شرکت از سال‌1961 در مسیر سوددهی قرار گرفت. اما Bank of America به شکلی عمدی اطلاعات وضعیت خود را مخفی نگه داشت و برای قرار‌نگرفتن در معرض رقابت اجازه داد تا آثار منفی آن انتشار یابد.

این راهبرد تا سال‌1966 به شکلی موفق ادامه یافت اما در آن سال سودآوری بانک به اندازه‌ای بزرگ شده بود که امکان مخفی‌کردن آن از دست رفت. در فاصله سال‌های 1960 تا 1966 تنها 10 کارت اعتباری در سراسر آمریکا عرضه شده بود، اما در فاصله سال‌های 1966 تا 1968 تعداد 440کارت اعتباری توسط بانک‌های بزرگ و کوچک عرضه شده بود.

این عرضه‌کنندگان تازه‌وارد در انجمن‌های محلی با یکدیگر مرتبط شده بودند. ‌سال‌1966 تعدادی از این انجمن‌ها با یکدیگر جمع شده و Interbank Card Association موسوم به ICA را تاسیس کردند. ‌سال 1969 آنها اقدام به پایه‌گذاری نشان تجاری ملی به نام

MasterCharge کردند. این نشان تجاری در همان سال با اضافه‌شدن Fist National City Bank گسترش پیدا کرد و آنها کارت خود به نام Everything Card را با Master Charge ادغام کردند. ‌سال 1968 ICA و Eurocard پیوند راهبردی را شروع کردند که بر مبنای آن امکان حضور در بازار اروپا برای ICA فراهم شد در همین حال Eurocard اجازه دسترسی به شبکه ICA را به دست آورد.

همچنین در سال 1972 شرکت انگلیسی Access هم وارد همکاری با ICA شد. در سال 1979 نام جدید Master Card جایگزین نام‌های قبلی شد. در سال 1973 ICA موفق شد شبکه‌ای به نام INAS را پایه‌گذاری کند. این شبکه مرکزی رایانه‌ای برای ایجاد ارتباط الکترونیکی بین مشتریان، بازرگانان و موسسات مالی شکل گرفت.

این شبکه رایانه‌ای توانایی ارتباط سریع و مستقیم بین بازرگانان و صادرکنندگان خدمات را فراهم می‌کرد و جایگزین ارتباط تلفنی و زمانبری شد که برای دریافت مجوز عملیات انجام می‌شد. در سال 1974 ICA نوار مغناطیسی را تبدیل به استانداردی جهانی برای کارت‌های خود کرد که روند دریافت مجوز عملیات و پیشگیری از تقلب را تسریع کرد.

در ادامه همین مسیر بود که در سال‌1975 شبکه جدیدی موسوم به INET معرفی شد که امکان تبادل الکترونیکی تراکنش‌ها بین اعضا را فراهم می‌کرد. این شبکه امکان ارسال صورتحساب را به شکلی خودکار فراهم می‌ساخت.

در سال 1980 مدیر اجرایی سابق شرکت مک‌میلان به نام راسل هوگ را به عنوان مدیر شرکت انتخاب کردند. هوگ بلافاصله تغییرات را در درون شرکت آغاز‌ و تلاش کرد ساختار سلسله مراتبی شرکت را با ایجاد ارتباط افقی بین بخش‌های شرکت در مسیر تغییر قرار دهد.

از طرفی او معتقد بود بازار داخلی کارت در آمریکا اشباع شده و بر همین اساس همه مشاغل مربوط به افزایش تعداد اعضای آمریکایی را حذف و 8نفر از مدیران ارشد شرکت را اخراج کرد، اما حتی با همه این تغییرات، او همچنان در رقابت با مسترکارت برای رسیدن به جایگاه پیشرو در این حوزه راهی سخت در پیش داشت.

برخلاف این حقیقت که بخش اعظم بانک‌های آمریکایی همزمان اقدام به صدور کارت مستر و ویزا می‌کردند، اما شرکت ویزا در حال ساختن هویتی بین‌المللی برای خود بود. ویزا تا پیش از 1977 با بیش از 20 نام اقدام به صدور کارت در سراسر دنیا می‌کرد، اما آنها در سال‌1980 تصمیم گرفتند تصویر بهتری از خود تولید کرده و نشان تجاری ویزا کارت را انتخاب کردند.

[bs-quote quote=”در سال‌1996 مسترکارت مبلغ 3‌میلیارد دلار به شاکیان خود پرداخت کرد. این پرونده 4میلیون بازرگان شاکی داشت. در همین حال شرکت در دهه‌90نیز با تعدادی شکایت تحت قانون ضدانحصار هم مواجه شد” style=”style-13″ align=”center”][/bs-quote]

در همین حال مسترکارت علاوه بر گرفتاری‌هایی که برای متقاعد ساختن مشتریان آمریکایی خود در پذیرش نام جدید داشت، نگران موضوع یکپارچگی هویت خود به دلیل همکاری با شرکای تجاری در اروپا و آسیا بود.

هوگ راهبردی مبتنی بر تمرکز روی توسعه محصولات و خدمات مسترکارت را دنبال کرد و در سال 1981 خدمات چک‌های مسافرتی مسترکارت را معرفی کرد. در همان سال شرکت کارت‌های طلایی را هم عرضه کرد که نخستین تلاش شرکت برای سطح‌بندی خدمات در بازار بود.

آنها در سال‌1983 خدمات جایگزینی اضطراری کارت و نصب برچسب هولوگرام روی همه کارت‌های خود را هم عرضه کردند. در همین حال در سال 1984 شبکه سراسری سوئیچ‌های خود را ایجاد کردند که به پذیرندگان بین‌المللی امکان صدور مجوز تراکنش را می‌داد.

در سال 1986 مسترکارت در حالی‌که بیش از 120 میلیون کارت در سراسر جهان داشت، نخستین دفتر خود برای منطقه اقیانوسیه را در هنگ‌کنگ تاسیس کرد‌ و یک سال بعد خود را برای صدور کارت در چین آماده کرد. در همین زمان برنامه تاسیس دفتر در آمریکای لاتین دنبال شد.

شرکت در سال 1988 اقدام به خرید شرکت

Cirrus کرد که صاحب بزرگ‌ترین شبکه دستگاه‌های خودپرداز در دنیا بود. این معامله با رقم 34‌میلیون دلار انجام شد. تا آن سال شرکت توانسته بود 20 میلیون کارت در اقیانوسیه صادر کرده و خود را برای صدور کارت در اتحاد جماهیر شوروی آماده کند.

از سال 1991 شرکت محصول جدیدی به نام Maestro عرضه کرد که یک کارت بدهی بود و نخستین تراکنش مالی آن در سال 1992 انجام شد. اما روند خرید شرکت‌ها و مشارکت با سایر کسب‌وکارها و استفاده از فناوری‌های نو همچنان در مسترکارت دنبال شده.

در سال‌2010 آنها شرکت‌ بریتانیایی حوزه پرداخت به نام DataCash را خریداری کرده و همین مسیر را در سال 2014 با خرید شرکت استرالیایی PinPoint دنبال کردند. در همین حال در سال 2012 برنامه پرداخت غیرتماسی خود روی گوشی‌های تلفن همراه را معرفی کردند.

علاوه بر این، در سال 2014 با همکاری اپل برنامه کیف پول اختصاصی خود را عرضه کردند که به کاربران اجازه استفاده از مسترکارت روی گوشی‌های جدید اپل را می‌داد. بر همین اساس مسترکارت سهم بزرگی از بازار تبادلات مالی دنیا را در اختیار گرفته و گزارش‌ها نشان می‌دهد در سال 2017، مبلغ 12.49 میلیارد دلار درآمد کسب کرده در حالی‌که توانسته 3.9 میلیارد دلار درآمد خالص را به خود اختصاص دهد.

آنها با کسب رتبه 43 از ارزشمندترین شرکت‌های دنیا در سال 2019 و رتبه 115 سودآورترین شرکت‌های دنیا تبدیل به یکی از کسب‌وکارهای شاخص جهانی شده‌ و ارزشی معادل 247 میلیارد دلار را به دست آورده‌اند.