احتمال دارد که نسل بعد نویسندگان از روبات‌هایی کمک بگیرند که به سختی برای آنها کار می‌کنند. ایده‌ای که یکی از نویسندگان آمریکایی ارائه داده است، استفاده از هوش مصنوعی برای پرکردن قسمت‌هایی از داستان، ایمیل یا سایر اسناد است، آن هم زمانی که نویسنده به دنبال بهترین روش برای ابراز خود می‌گردد. برنامه‌هایی که از شبکه‌های عصبی (دستگاه‌هایی که از روی مغز مدل‌برداری شده‌اند) یا به اصطلاح یادگیری عمیق استفاده می‌کنند، می‌توانند مفید باشند.
محققان می‌گویند که شما می‌توانید یک شبکه عصبی را روی یک متن طولانی آموزش دهید. این متن می‌تواند ویکی‌پدیا باشد؛ می‌تواند تمام آثار چارلز دیکنز باشد یا تمام مطالب موجود در اینترنت.
با اینکه این برنامه‌های هوش مصنوعی ممکن است نتوانند یک شاهکار مانند «داستان دو‌شهر» خلق کنند، اما می‌توانند متوجه شوند که انواع مختلف نگارش چگونه است؛ آنها می‌توانند از دستور زبان استفاده کنند و واژگان را به درستی در کنار یکدیگر قرار دهند.
یکی از محققان به نام اسلوان یک روبات نگارشی ایجاد کرده که بتواند تمام مجلات علمی- تخیلی قدیمی او را از دهه ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ بخواند. این برنامه سبک‌های داستان‌های قدیمی را می‌خواند و یاد می‌گیرد، سپس راه‌هایی را برای تکمیل جملات و بندها پیشنهاد می‌دهد.
اسلوان برای نگارش ابتدای یک داستان از مخاطب خود کمک می‌گیرد. برنامه‌های خودکار می‌توانستند یک آرشیو کامل از ایمیل‌های شرکت را بخوانند، به گونه‌ای که فردی که سعی می‌کند در تمام متن به یک نکته دست یابد، پیشنهادهايی ارائه می‌دهد که مطابق با سبک شرکت است. یا شاید فیلم بزرگ بعدی توسط نویسندگان نمایشنامه که در یک اتاق هتل خود را محبوس کرده‌اند و یک روبات نویسنده نوشته شده باشد.
این اولین باری نیست که افراد سعی کرده‌اند از هوش مصنوعی بیشتر در حوزه خلاقیت استفاده کنند. در سال ۲۰۰۸، یک کامپیوتر یک رمان روسی به نام «عشق واقعی» را نوشت که در آن از پلات «آنا کارنینا» لئو تولستوی با سبک نگارش هاروکی موراکامی استفاده شده بود. اوایل امسال، یک برنامه کامپیوتری ایجاد شد و سپس یک رامبراند جدید به سبک استاد هلندی نقاشی شد. در ماه مي، یک کادر متشکل از نقاشان روباتیک عملکرد خوبی در خلق هنر در سبک‌های مختلف داشتند و در ماه مي، مایکروسافت یک هوش مصنوعی به نام Tay را ارائه کرد که سبک محاوره‌ای خود را از اینترنت یاد گرفته بود.