ارزش تولید ناخالص داخلی کره‌جنوبی در سال ۲۰۱۷ معادل ۱.۵تریلیون دلار بود، بیشتر از تولید ناخالص داخلی استرالیا. اکوسیستم استارتاپی کره ۲۰ سال پیش تقریباً وجود خارجی نداشت. دولت کره در تلاش بود تا روش مناسبی برای اشتغالزایی پیدا کند و از طریق آن اقتصاد کشور را بهبود بخشد.
آنها بعد از مدتی به این نتیجه رسیدند که کارآفرینی کلید اشتغالزایی و اقتصاد قوی و خلاقانه است. اکنون که به صحنه استارتاپی کره نگاه می‌‌کنیم جامعه‌ای قوی و رشدیافته می‌بینیم. سالانه بیش از ۵۰۰میلیون دلار برای استارتاپهای کره هزینه می‌شود.
این کشور پتانسیل زیادی در استارتاپهای مرتبط با تکنولوژی، فینتک و اینترنت اشیاء دارد. به نظر می‌رسد فرهنگ کره نیز تغییر کرده و اکثر جوانان کره‌ای به کارآفرینی علاقه‌مندند. شاید بتوان با مرور پنج جزء اصلی اکوسیستم استارتاپی کره‌جنوبی به دلایل علاقه‌مندی جوانان این کشور به کارآفرینی پی برد.
کارآفرینی در کره‌جنوبی
سال ۲۰۱۷، کره‌جنوبی نزدیک به ۳۰هزار استارتاپ داشت، با بیش از ۱۰۰هزار کارمند. از طرفی، طی ۲۰ سال گذشته کمتر از دوهزار استارتاپ در این کشور فعالیت می‌کرده‌اند. بیشتر استارتاپهای کره‌جنوبی در پایتخت این کشور، سئول، قرار دارند.
اکثر این استارتاپ‌ها تمایل دارند که محصولات و خدمات نوین ارائه دهند. سئول شهری با بازار واحد است و ریتم فرهنگ کارآفرینیِ آن آهسته و پیوسته است. بیشتر مردم کره برای شرکت‌های خوشه‌ای چندملیتی مثل سامسونگ، هیوندای یا ال‌جی کارمی‌کنند.
با این حال، نسل‌های قدیمی هم به اندازه‌ی نسل جدید به کارآفرینی علاقه دارند. مسئله‌ی خارجی‌های شاغل در کره‌جنوبی چیز دیگری است. کره‌جنوبی از استعداد خارجی‌ها استفاده‌ی بهینه نمی‌کند. توی اینترنت داستان‌های زیادی درباره‌ی خارجی‌های کره‌ای که برای شرکت‌های بزرگی مثل سامسونگ کار می‌کنند دیده می‌شود.
احساس انزوا و جداافتادگی برای بسیاری از خارجی‌ها طبیعی است. اما فقر ارتباطی که از مشکلات زبانی ناشی می‌شود تحمل محیط کار را سخت می‌کند. افراد خارجی حاضر در کره‌جنوبی به کارآفرینانی جوان، با ذهنیتی جهانی، نیاز دارند تا بتوانند در محیطی خلاقانه کار کنند. فرهنگ کاری و زندگی در کره‌جنوبی با غرب متفاوت است.
زیرا ساعت کاری در این کشور بسیار طولانی است. ساعت کاری در کره‌جنوبی ۹ صبح شروع می‌شود و تا ۶ بعدازظهر ادامه دارد. اما شما نمی‌توانید ساعت ۶ عصر از شرکت خارج شوید! شما باید ساعتی یا بیشتر کار کنید. در شرکت‌های کره‌جنوبی باید اول کار خود را تمام کنید بعد از محل‌کارتان خارج شوید. حتی اگر کارتان تا ساعت دو نیمه‌شب طول بکشد نمی‌توانید از شرکت بیرون بروید.
مدیران کره‌ای از کارمندان خود تقاضاهای ویژه‌ای دارند و زمان‌بندی آنها بسیار کوتاه است. از طرفی کارمندان کره‌ای اجازه ندارند از رئیس‌شان سؤال بپرسند. جوانان کره‌ای و کارمندان غیرکره‌ای از فرهنگ کاری قدیمی کره‌ای دوری می‌کنند.
دولت کره از کارآفرینان کره‌ای بیش از استارتاپهای خارجی حمایت می‌کند. به عنوان مثال، تیپس شتاب‌دهنده‌ی سرمایه‌گذاری تکنولوژی برای استارتاپ‌هاست. دولت کره از استارتاپهای این کشور حمایت می‌کند. شاید عدم پشتیبانی دولت کره از استارتاپهای غیربومی موجب شده که تعداد خارجی‌های حاضر در اکوسیستم استارتاپی کره کم باشد.
بیشتر بخوانید: استارتاپ چیست؟
منابع مالی استارتاپ‌ها در کره‌جنوبی
منابع مالی کره‌جنوبی از سال ۲۰۱۴ بیشتر شد. سال ۲۰۱۳، منابع مالی این کشور ۷۱میلیون دلار بود و سال ۲۰۱۴ به ۹۴۹ میلیون دلار رسید. سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌ها از سال ۲۰۱۴ روند صعودی داشته است. این رقم در سال ۲۰۱۵ به ۱.۸میلیارد دلار رسید و سالانه حدود ۵۰۰ تا ۶۰۰ میلیون دلار افزایش یافت.
به همین دلیل برنامه‌های شتاب‌دهنده‌ی بسیاری در کره‌جنوبی وجود دارد. مثلاً گروه سرمایه‌گذاری سافت‌بانک به‌طور تخصصی روی استارتاپهای فناوری اطلاعات سرمایه‌گذاری می‌کند. گروه سرمایه‌گذاری بین‌المللی سافت‌بانک بیش از هر چیز به دلیل سرمایه‌گذاری یک میلیارد دلاری روی شرکت خدمات آنلاین کوپنگ مشهور است.
در اکوسیستم استارتاپی کره میزان همکاری و همبستگی میان شرکت‌ها زیاد است. این همکاری‌ها در فضاهای آزمایشگاهی سامسونگ، ناور و دیگر استارتاپهای پیوسته قابل توجه است. بسیاری از این همکاری‌های بزرگ در استارتاپهای عمومی اتفاق می‌افتد و سرمایه‌گذاری فعالانه‌ای در این حوزه‌ها انجام می‌گیرد.
برنامه‌نویسان، مهندسان و توسعه‌دهندگان بااستعداد دو کشورِ کره‌جنوبی و ایالات متحده آمریکا به دلیل رابطه‌ی دوستانه‌ی دو کشور با یکدیگر در ارتباطند. روابط افراد باهوش کره‌ای و آمریکایی پیامدهای منفی و مثبتی داشته است.
جوانان کره‌ای تمایل دارند برای شرکت‌هایی نظیر اپل و گوگل کار و در خارج از کره تحصیل کنند. در حقیقت، جوانان کره‌ای به دلیل شرایط سخت کاری ترجیح می‌دهند دیگر به کره بازنگردند. اکثر کره‌ای‌ها هنوز از شروع کسب‌وکاری جدید، مخصوصاً استارتاپ، می‌ترسند.
زیرساخت استارتاپی کره
به تازگی، بیش از۵۰ شرکت همکاری‌های خود را با شرکت‌های کره‌ای شروع کرده‌اند. بعضی از این شرکت‌ها اسامی بزرگی دارند. به عنوان مثال، شرکت‌هایی چون تکنولوژی وی‌ورک، فست‌فایو، فب‌لب و گوگل کامپوس سئول با شرکت هی‌گراند همکاری می‌کنند.
هی‌گراند شرکتی است که روابط فوقالعادهای با دیگر شرکت‌ها دارد و در زمینه‌ی ساخت رستوران و ایستگاه‌های کاری فعالیت می‌کند. کره‌جنوبی یکی از قدرتمندترین دولت‌ها در حوزه‌ی استارتاپ است. دولت کره عملکرد خوبی در کمک به استارتاپ‌ها داشته است.
پیش از این به تیپس اشاره شد. اما دولت کره‌جنوبی برنامه‌های سازماندهی‌شده‌ای درباره‌ی استارتاپ‌ها دارد. دولت کره کمپین‌هایی به منظور تعامل استارتاپهای کره‌ای و غیرکره‌ای برگزار کرده است. در برنامه‌ای به نام چالش کی استارتاپ، به استارتاپ‌ها فرصتی داده شد تا در شهر پنگیو با یکدیگر ملاقات کنند و به بحث و گفتگو بپردازند. همچنین، دولت کره از ساخت استارتاپهای تازه حمایت و آن را بخشی از برنامه‌ی استارتاپی این کشور معرفی کرد.
جوامع استارتاپی کره‌ای
شبکه‌سازی و ارتباطات بهترین شیوه برای شروع همکاری است. در جامعه‌ی استارتاپی روابط و شبکه‌ها نقش ویژه‌ای برعهده دارند. به‌همین دلیل کارآفرینان کره‌ای در تلاشند تا از سطوح بالای استارتاپی استفاده‌ی بهینه کنند.
در این کشور انجمن‌های استارتاپی کثیری، همچون اتحاد استارتاپی، وجود دارد. اتحاد استارتاپی با کمک به استارتاپهای کره‌ای روند توسعه‌ی آنها را در بازارهای جهانی سریع‌تر می‌کند. وزارت علوم و وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات همواره پشتیبان استارتاپهای کره‌ای بوده‌اند.
علاوه بر بخش دولتی، بخش خصوصی حامی استارتاپهای کره‌ای است. شرکت‌های فناوری اطلاعات، مثل ناور، اس‌کی و کاکائو، به ساخت انجمن‌های استارتاپی کمک بسزایی کرده‌اند.
نقاط قوت و ضعف کره
فرهنگ کره از نقاط قوت این کشور است. طی سال‌های اخیر این فرهنگ محبوب‌تر شده است. یکی از دلایل اصلی این اتفاق محصولات زیبایی ساخت کره است. در واقع، کره‌جنوبی محبوبیتش را مدیون استارتاپهای زیبایی است، در رأس آنها می‌می‌باکس.
بیش از ۸هزار برند زیبایی در کره‌جنوبی فعالیت می‌کنند. کره‌جنوبی با گسترش و محبوبیت کی‌پاپ (پاپ‌کره‌ای) و شهرت گروه‌هایی مثل بیگ‌بنگ و اکسو فرهنگ خود را به دیگر کشورها معرفی کرده است. علاوه بر اینها، زیرساخت‌های فناوری اطلاعات کره‌ای از بهترین‌های دنیاست.
اما کره‌ای‌ها اهداف بزرگتری را در حوزه‌ی فینتک دنبال می‌کنند. هدف اصلی کره رهبری اقتصاد جهانی است. می‌توان از استارتاپهای فینتک کره‌ای به ویواریپابلیکا اشاره کرد که توسعه‌دهنده‌ی آن شرکت اقتصاد موبایلی توس است. مصرف‌کنندگان کره‌ای یکی از مهمترین نقاط قوت این کشورند. زیرا کره بازار مصرفی بزرگی دارد.
مردم طبقه متوسط در اکثریت‌اند و بیشتر مردم از تلفن‌های همراه هوشمند و کارت اعتباری استفاده می‌کنند. کره‌ای‌ها بیشترین تولید ناخالص داخلی را از آن خود کرده‌اند. قدرت نفود وایرلس، زیرساخت‌های قوی و اینترنت سریع بازار مصرفی کره را بهبود بخشیده‌اند.
ترکیب عناصر گفته‌شده باعث رشد استارتاپ در کره‌جنوبی شده است و به دلیل حمایت مردم از شرکت‌ها و استارتاپهای کره‌ای تمرکز شرکت‌ها و استارتاپهای این کشور روی بازار داخلی است. کره ۵۰میلیون نفر جمعیت و تکنولوژی پیشرفته‌ای دارد. یکی از دلایل آن حمایت این کشور از کسب‌و‌کار انبوه است.
شرکت‌هایی مثل ناور، کوپنگ و تیکت‌مانستر به‌طور انحصاری در بازار کره حضور دارند. کره با وجود نقاط قوت بسیار در اکوسیستم استارتاپی‌اش نقاط ضعف اساسی‌ای دارد. هزینه‌ی زندگی در کشور کره، بخصوص در سئول، پایتخت این کشور، بالاست. کره‌جنوبی سعی در کاهش هزینه‌ها دارد.
اما تاکنون نتوانسته این مشکل را برطرف کند. برای اجاره‌ی آپارتمان کوچکی در منطقه گنگنام سئول باید ودیعه‌ای ۱۰هزار دلاری پرداخت کرد و ماهانه ۶۰۰هزار دلار کرایه داد. به همین دلیل، اکثر کارآفرینان استارتاپی در خارج از سئول فعالیت می‌کنند. با این کار مخارجشان را کاهش می‌دهند.
فضاهای کاری نیز بسیار گران‌اند. به همین دلیل، استارتاپهای کره‌ای فضای کاری خود را با یکدیگر تقسیم می‌کنند. در کره‌جنوبی شروع به کار استارتاپ به اندازه‌ی کافی سخت است. برای همین آخرین چیزی که آنها می‌خواهند در آن هزینه کنند اجاره دفتر است. پیداکردن سرمایه‌گذاران درست از دیگر نقاط ضعف این کشور است.
سرمایه‌گذاران در کره نیازمند آموزش بیشتری هستند. زیرا آنها توجهی به استارتاپ‌ها ندارند. در کره‌جنوبی سرمایه‌گذاران قدیمی و ارزشمندی وجود دارند: شرکت‌های فامیلی و املاک. این سرمایه‌گذاران خواستار سرمایه‌گذاری روی استارتاپهای تکنولوژی هستند. اما چیز زیادی درباره‌ی آن نمی‌دانند. این شرکت‌ها کماکان طرز فکری قدیمی دارند.
به همین دلیل، نسل دوم و سوم کارآفرینان استارتاپی سنتی کره‌ای سلسله‌مراتبی هستند. موروثی‌بودن به استارتاپ‌ها ضرر زیادی می‌رساند. تنها راه پیشرفت استارتاپهای کره‌ای جهانی‌شدن است. شرکت‌های کره‌ای باید ذهنیات خود را به‌روز کنند. استارتاپهای کره‌ای یونیکورن خیلی کم‌تعدادند. موفقیت استارتاپ‌ها داستان‌های زیادی دارد.
اگرچه استارتاپهای کره‌ای زیادی یونیکورن نشده‌اند. سه استارتاپِ تجارت الکترونیک کوپنگ، اینترنت کاکائو و تجارت موبایلی یلو ارزشی چند میلیارد دلاری دارند. کره باید استارتاپ‌هایی جهانی تولید کند و این استارتاپ‌ها یونیکورن شوند تا اکوسیستم استارتاپی این کشور رشد کند.
اکثر استارتاپهای کره‌ای متقاضی بازاری عمومی‌ترند و پتانسیل خود را محدود می‌کنند. کارآفرینان ثابت کرده‌اند که می‌توانند در ایجاد شغل و رشد اقتصادی اول باشند. کره‌جنوبی قادر به رقابت با سیلیکون‌ولی یا شانگهای نخواهد بود، حتی اگر با قدرت نفود خود استارتاپهای خلاقانه بسازد.
در حال حاضر، کره‌ای‌ها در تلاشند که استعدادهای خود را در بازارهای جهانی بسنجند. آنها علاقه‌مند به جهانی‌شدن‌اند و پتانسیل رشد استارتاپهای خلاقانه را دارا می‌باشند. استارتاپهای کره‌ای امیدوار به یونیکورن‌شدن هستند.
1 دیدگاه