T تیم:
هفته قبل در مورد تیم و اهمیت آن در شرایط بحرانی پیشرو نوشتیم و باردیگر تاکید میکنم برای عبور از گرداب سخت اقتصادی، کارمندان نمیتوانند کاری از پیش ببرند. نیاز به همتیمیهایی داریم که علاقهمند به کسب تجربه، آموختن، جنگیدن و اندیشیدن به رشد فردی و شکوفایی استارتاپ که کار میکنند، باشند.
سرمایه اصلی هر استارتاپی نیروی انسانی است. در روزهای سخت برای سبکسازی از این قایق یا بالون آنچه پیاده خواهیم کرد، همتیمیها نیستند. هر آنچه دارید را دور بریزید مثل دارایی و اسباب و اثاثیه اما سرمایههایتان را محکم نگه دارید.
N نقدینگی:
تا اطلاع ثانوی از سرمایه خارجی خبری نیست. در کوتاهمدت نمیتوانیم به سرمایهگذار سنتی دل ببندیم. سرمایهگذاران فعلی اکوسیستم هم همینقدر که بتوانند سرمایه مورد نیاز پورتفلیو خودشان را تامین کنند، جای تقدیر دارد. پس آنچه در این شرایط پیش روی ماست، کنترل (کشفلو) جریان نقدینگی در شرکت است.
متاسفانه شواهد حاکی از آن است که تب دلار به این زودی پایینآمدنی نیست و با هر اظهارنظر سیاسی و نظامی یا تکانههای دیگر مریض تبدار ما حالش وخیمتر میشود. این به معنای افزایش هزینهها در آینده نهچندان دور است.
اگر تا امروز برای نوشتن آدرس یکخطی از یکبرگ کاغذ سفید A4 استفاده میکردید، دست نگه دارید و روی کاغذهای باطله بنویسید. برای عبور از روزهای سخت نیاز به نقدینگی ارزشمند داریم.
T تایم:
تا قبل از اتفاقات سیاسی در عادیترین حالت ۸ تا ۱۲ ساعت کار میکردیم.روزگار خوب یا نسبتا خوبی هم داشتیم. هنوز تحریمهای بینالمللی حادث نشده، تحریمهای داخلی بر علیه ما شروع شده است.
افزایش دلار، بالا رفتن کالا، خدمات، دستمزدها و… حرفی از فیلترینگ نمیزنم و اینکه در این وانفسا شهرداری تهران یواشکی میخواهد لایحهای را به دولت ببرد که استارتاپهای حوزه حملونقل و مسافری باید از رقیبشان تاکسیرانی تهران مجوز بگیرند!
واقعیت این است که با اعمال تحریمهای داخلی و خارجی در این اوضاع خراب و اوضاع خرابتر آینده با ۸ تا ۱۲ ساعت نمیشود استارتاپداری کرد. حداقل روزانه بین ۱۶ تا ۱۸ ساعت باید کار کنیم.
آیا آمادگی این شرایط را دارید؛ نمیخواهم سیاهنمایی یا استرس ایجاد کنم. امیدوارم همه آنچه پیشبینی میشود، پنبه شود و روزهای خوبی برایمان بسازند.
این حرفها مال آدمی است که حس میکند یکی دست انداخته و دارد گلویش را فشار میدهد و هر لحظه این فشار بیشتر و بیشترهم میشود.
حرف آخر:
اگر امید نداشتم، همین حالا کار را میبوسیدم و میرفتم. اینها را مینویسم چون به آینده پس از پایان تنشها بهشدت امیدوارم. این را تجربه تاریخی میگوید؛ فقط نباید کم بیاوریم.
آنهایی میتوانند فردای پس از توافق بزرگ یا مادر صلحها را ببینند که تیم داشته باشند؛ یک تیم همدل، دلسوز، همراه و جنگجو.
همچنین روی منابع مالی کنترل داشته و جریان نقدینگی را در مسیر درستی هدایت و هزینه کنند. نمیگویم جذب سرمایه داخلی شدنی نیست اما بیشتر به بوت استریپ بیندیشند.
آخر اینکه روی کارتان وقت بسیار بگذارید و تمرکز کنید. شبها زود بخوابید. صبحها زود بیدار شوید. ورزش کرده و شادابیتان را حفظ و به خانواده و سلامتی توجه بیشتری کنید. از فضاها و کارهای ناامیدکننده و افسرده فاصله بگیرید و شرایط را برای خودتان و تیمتان طوری مهیا کنید که ۱۶ تا ۱۸ ساعت کار را تاب بیاورید.
الکامپ ۹۷ یکی از حساسترین و حیاتیترین الکامپهای همه این سالهاست؛ نمایشگاه و آوردگاهی که همه امیدهایشان را آوردهاند، برای اینکه نشان بدهند هستند و میخواهند بمانند و موفق شوند، بهترین فرصت برای شبکهسازی، فروش بیشتر، جذب سرمایه است.
در نهایت باید در الکامپ دامن دامن امید جمع کنیم. تیانتی همراه با چاشنی امید راه برونرفت ماست و کمک میکند بترکونیم. ما میترکونیم.