روایتی از بزرگترین کلاهبرداری تاریخ سیلیکون ولی

در تاریخ کوتاه بشریت تعداد کمی بوده اند که به اندازه الیزابت هلمز (Elizabeth Holmes)، بنیانگذار استارتاپ ترانوس که به ارزش 9میلیارد دلار بود، کاریزماتیک و قانع کننده هستند.

با این حال، من استدلال می‌کنم که همین ویژگی‌ها بود که باعث شد بسیاری به پروژه‌ای اعتماد کنند که از نظر فنی، به لطف چشم‌اندازی که بسیار فراتر از توانایی‌های علوم و فناوری‌های مدرن موجود بود، محکوم به شکست بود.

الیزابت هولمز که از ادامه تحصیل در دانشگاه استنفورد استعفا داد،استارتاپ ترانوس (Theranos) را با وعده بررسی سرطان، کلسترول و سایر بیماری ها در عرض چند دقیقه با استفاده از روش های مقرون به صرفه ساخت. تا اینجا، فکر می‌کنم بسیاری با من هم عقیده هستند که این امر قابل تحسین و حتی محتمل است. با این حال، نباید فراموش کرد که هلمز قصد داشت تمام این آزمایشات را تنها با استفاده از یک قطره خون انجام دهد. همانطور که تقریباً هر کسی که در زمینه پزشکی فعالیت دارد می تواند به شما بگویند، علم و فناوری برای تبدیل شدن چنین خیالی به واقعیت نیاز دارند چندین مرتبه از آنچه در حال حاضر در دسترس ما وجود دارد، پیشرفته تر باشد.

با این حال، تعداد نامحدودی از اختراعات وجود دارد که زمانی کاملاً غیرممکن تلقی می‌شدند، اما برخی از ذهن‌های درخشان توانستند آن را به واقعیت تبدیل کنند. حال، این سوال مطرح می شود؛ آیا الیزابت هلمز یکی از این نوابغ بود؟ همانطور که ممکن است از مقدمه این مقاله متوجه شده باشید، استارتاپ ترانوس نتوانست این پیشرفت انقلابی را ایجاد کند. اما در آن زمان بازار تشخیص بسیار بزرگ بود. در نتیجه، استارتاپ ترانوس با داروخانه‌های زنجیره‌ای Walgreens برای ایجاد مراکز سلامتی در هزاران فروشگاه در ایالات متحده همکاری کرد. افراد می‌توانستند در این مراکز قدم بزنند و آزمایش کلسترول را با کمتر از 3 دلار انجام دهند، در مقایسه با 50 دلاری که باید برای یک آزمایش معمولی در آزمایشگاه می‌پرداختند. سرمایه گذاران بزرگ این داستان را مشتاقانه پذیرفتند و به زودی، شرکت بیش از 900 میلیون دلار جمع آوری کرد. همه چیز عالی بود، به جز یک نکته بسیار کوچک که هیچ یک از دستگاه های Theranos آنگونه که تبلیغ شده بود، کار نمی‌کردند. در بهترین حالت، این دستگاه‌ها فقط قادر به تولید نتایج نادرست بودند و در بدترین حالت حتی نمی‌توانستند آزمایش‌ها را با موفقیت انجام دهند.

با همه این‌ها، چرا برخی از بزرگ‌ترین و باهوش‌ترین سرمایه‌گذاران در صنعت چنین وعده‌های دور از تصوری را پذیرفتند؟ خوب، عوامل زیادی وجود دارد که باید در هنگام تلاش برای پاسخ به این پرسش در نظر گرفته شود. به عنوان مثال، توانایی هلمز در بیان بسیار زیبای روایت‌ها، زرق و برق رسانه‌ها، شاید صدای عمیق او، یا حتی سوءتفاهم‌های موجود در مورد رشته پزشکی. اما شاید بزرگترین دلیل صرفاً FOMO باشد.

سرمایه گذاران به دنبال اتفاق بزرگ بعدی می دویدند و شاید این بار بیش از حد اشتیاق داشتند؛ با توجه به تمام صحبت های شگفت انگیزی که در مورد Theranosمی‌شنیدند. متأسفانه، آنها دستان خود را به شدت سوزاندند و استارتاپ ترانوس اکنون یکی از بدنام ترین استارتاپ‌ها به حساب می‌آید که داستان آن، مثالی برای طمع و غرور استارتاپی است.