او روزش را در فیس‌بوک و اینستاگرام می‌گذراند و با مادران کارآفرین چت می‌کند. بعضی‌هایشان به مشتریان او تبدیل می‌شوند و برخی دیگر هم دوستش می‌شوند. داگلاس، شوهر کایلی، نقطه مقابل او‌ست. او از شبکه‌های اجتماعی به عنوان ابزاری برای ارتباط برقرارکردن با فامیل و دوستانش استفاده می‌کند تا یافتن آدم‌های جدید.
از نظر او فیس‌بوک چیزی است که خیلی نباید آن را وارد زندگی کرد. داگلاس یک درونگرای تمام‌عیار است. کایلی که 29ساله است، می‌گوید اگر بتوانم در شبکه‌های اجتماعی یک نفر را هم جذب کنم، برایم یک موفقیت است؛ اما داگلاس این کار را دوست ندارد.
ماریسا کینگ، استاد مدیریت در دانشگاه ییل كتابی جدید نوشته به نام «ماهیت اجتماعی: رمزگشایی از الگوهای ارتباطات انسانی». این کتاب ابتدا براساس تحقیق‌های کینگ در دوران قبل از همه‌گیری نوشته شده بود اما کینگ بعد از همه‌گیری نیز بار دیگر روی موضوع تحقیق کرد و دریافت که در دوران همه‌گیری کرونا فعالیت مردان در شبکه‌های اجتماعی به میزان 17درصد کاهش داشته است.
رفتار مردان در شبکه‌های اجتماعی بیشتر معامله‌گرایانه است
من کاری برای شما انجام می‌دهم شما هم باید کاری برای من انجام دهید.
دو نوع کارمند وجود دارد: کسانی که می‌توانند کار را از خانه جدا کنند و آنها که نمی‌توانند این کار را بکنند. دومین گروه در سراشیبی ابتلا به فرسودگی شغلی هستند.
کنفرانس‌های ویدئویی فشار زیادی بر ارتباط غیرکلامی وارد می‌کند و ممکن است برای مکالمات مهم ایده‌آل نباشد.
هرچقدر شبکه فرد بزرگ‌تر باشد، آن فرد کمتر احساس تنهایی می‌کند. محیط‌های کاری معمولا موجب می‌شوند احساس تنهایی کمتر شود و فرد احساس کند در جمع است و رفتارهایش بازخورد دارند. چنین افرادی نیاز دارند بیشتر در این نقش باقی بمانند.
بیشتر بخوانید: چیکار کنیم شبکه اجتماعی مون بترکونه
دکتر کینگ معتقد داست مردان تمایل دارند به سمت ساخت نوعی ارتباط ابزاری بروند؛ چیزی شبیه به یک بده‌بستان کلاسیک. مثلا زنان معمولا درخواست قهوه می‌کنند اما مردان سعی می‌کنند قهوه را از کسی بگیرند که یک بار قبلا از او قهوه خریده‌اند.
مردان معمولا به این فکر می‌کنند که «تهش چی برای من داره»، «هدف‌های توی محیط کارم چیه» اما زنان در روابط‌شان بیشتر احساسی عمل می‌کنند. آنها به دنبال ارتباطات ابزاری نیستند و جالب اینجا‌ست که ارتباطات ابزاری در میانه بحران از جمله ضعیف‌ترین ارتباطات است.
استفاده زنان از شبکه‌های اجتماعی در دوره همه‌گیری خبر خیلی خوبی محسوب می‌شود.
زنان کارشان را از دست می‌دهند، تجارتشان نابود می‌شود و به‌سختی می‌توانند بین کارشان و وظایف خانه توازن برقرار کنند. اما جالب اینجا‌ست که چیزهایی به زنان آسیب می‌رساند در عین حال باعث می‌شود آنها در شبکه‌های اجتماعی جذب هم شوند.
برای زنان شبکه‌های اجتماعی جمع‌شان را قوی‌تر می‌کند. در آن سو مردان تمایل دارند روابط اجتماعی خود را با انجام یک‌سری کارها با هم حفظ کنند. مثل اینکه با هم گلف بازی کنند تا به قهوه‌خانه بروند. اما زنان دوست دارند روابط‌شان را با گفت‌وگو کردن حفظ کنند.
نتایج تحقیقات او نشان داده کسانی که بیش از 5 رابطه دوستانه در شبکه‌های اجتماعی دارند، در دوران قرنطینه همه‌گیری کرونا احساس تنهایی نمی‌کنند و این دقیقا همان جایی است که محیط کار می‌تواند نقش پررنگی ایفا کند و ارتباطات را حفظ کند.
بیشتر بخوانید: دلایل موفقیت بزرگترین شبکه اجتماعی زنانه در ایران
کارهای ساده‌ای نظیر سرزدن به کارکنان و جداکردنشان از تنهایی می‌تواند خیلی موثر باشد. همیشه به گفت‌وگوهای ویدئویی زوم متکی نباشید. اگر واقعا می‌خواهید با کسی ارتباط بگیرید، سعی کنید صرفا از طریق صوتی با او صحبت کنید. در این مواقع ارتباط برقراركردن از طریق صوت بهتر از تصویر است.
ارتباط ویدئویی ممکن است شما را به این فکر بیندازد که درباره چهره خود در میانه ارتباط حس بدی دارید. شاید با خودتان بگويید نمی‌خواهید اینقدر خسته به نظر برسید. اینها باعث می‌شود تمرکزتان به جای اینکه بر حرف‌زدن با طرف مقابل باشد، به چیز دیگری معطوف شود.
همه‌گیری و شرایط تضاد‌آمیزی شبیه «زندگی در محیط کار در مقابل کارکردن از خانه» برای شبکه‌سازها بسیار دشوار است. این دقیقا همان چیزی بود که کایلی با آن مشکل داشت.
این مشکل خصوصا در نخستین روزهای همه‌گیری که او مشغول آغاز کسب‌و‌‌کارش بود، خیلی شدیدتر بود. خودش می‌گوید: «خیلی به خودم فشار می‌آوردم. بعد فهمیدم که دارم یک کسب‌و‌کار فوق‌العاده ایجاد می‌کند که هر بخش از روح و روانم را ارضا می‌کند و به دخترم، شوهرم و حتی خودم معنا می‌دهد. من باید از این روند مراقبت کنم.»
