این روزها حرف‌نزدن،ننوشتن و‌ سکوت راحت‌تر است. دو راه بیشتر نداری؛ رفتن به میانه خیل لشگر ناامیدان که برای پیوستنت به جمع «عزاداران

بستر فعالیت برای ما کارآفرینان زمین صاف و مسطح نیست. حتی نمی توانم آن را به قایق تشبیه کنیم. تصویری که خود را

در این جنگ تمام‌عیار اقتصادی، تنها برگ برنده ایران، اقتصاد بخش خصوصی و غیر‌وابسته به نفت است؛ اقتصادی که در همه این سال‌ها

شب‌های پاییز و تماشای تلویزیون روشن خانه، گره خورده است به برنامه تلویزیونی آرام و‌متین « کتاب باز» با اجرای سروش صحت عزیز.

نگران دخترش بود می گفت برای ساخت نمونه اولیه محصول و شروع به کار نیاز به ۲۰ میلیون تومان سرمایه دارد. بعد هم

تجربه های من - قسمت ۴

همیشه از امید نوشته‌ایم و دشنام بسیار شنیده‌ایم که برای جوانان امیدواری کاذب ایجاد می‌کنیم. آن‌هم در شرایطی که به تعبیر تولیدکنندگان انبوه

دو صدا می‌شنویم؛ صدایی که می‌گوید اکوسیستم استارتاپی ایران ناموفق و فیک است. این صدا همواره و همبسته با فریادهای طیف افراطیون سنتی

مثل هر روز گوشه‌ای از فضای اشتراکی زاویه نشسته بودم، سر صحبت با دختر جوانی که روبه‌رویم نشسته بود، بازشد. در مورد استارتاپش