به نظر من همانطور که یک استارتاپ در دل شرکت بزرگ میتواند وجود داشته باشد، یک شرکت نوپا نیز لزوما استارتاپ محسوب نمیشود، بهترین تعریف و تعبیر از استارتاپ به عقیده من نهادی است که در آن شجاعت بنیانگذاران باعث خلق محصول یا خدمتی شود که تجربهای جدید را برای مخاطبان به همراه داشته باشد و مسائل قدیمی را به روش بهتری حل کرده باشد.
شکستخوردن در چنین مسیری طبیعتا بسیار محتمل است و شجاعت بنیانگذاران به این دلیل از مهمترین ویژگیهای آنها باید باشد. با تعریف فوق شرکت استارتاپ ایرانی باید بتواند این خلق تجربه نو را محدود به کشور خاصی نکند و همانطور که اسم و آوازه شرکتهای موفق جهان را همه ما نیز شنیدهایم، نام استارتاپ ایرانی نیز باید بتواند برای مخاطبان بینالمللی با معنی باشد.
شرکت استارتاپ ایرانی که در بالا توصیف شد، در شرایط رکود اقتصاد داخلی کشور و کاهش ارزش پول ملی، نهتنها دچار زیان شدید نمیشود، بلکه در عرصه رقابت توانمندتر نیز خواهد شد و بهترین متخصصان داخلی را میتواند در اختیار بگیرد تا با هزینه بسیار اندک در قیاس با رقبای بینالمللی به رشد و توسعه سازمان خود اقدام کند.
چه بسا تعداد انگشتشماری از این شرکتها کافی باشند که بتوانند وضعیت اقتصاد کشور را بهبود ببخشند و نور امید را در دل تمام جوانان مستعد کشورمان ایجاد کنند. سناریوی بالا متاسفانه در ایران کمتر رقم خورده است ولی بنده کماکان امیدوار به این نوع از رشد اکوسیستم استارتاپی هستیم و ایبسا مشکلات جدی که در سال گذشته ایجاد شد و شاید در سال آینده نیز ادامه داشته باشد، انگیزه دوچندانی برای شکلگیری استارتاپهای واقعی ایجاد کند و بستری شکل گیرد که زیربنای مستحکم و غیرقابل لرزشی برای استعدادهای خلاق و ارزشمند کشور شود.