شرکت Foxconn در آگوست سال ۲۰۱۱ اعلام کرد که قصد دارد روبات هایی را جایگزین یک میلیون کارگر کند. این اتفاق رخ نداد، زیرا روبات ها نمی توانستند در کنار کارگران کار کنند و مونتاژ مدارهای پیچیده را انجام دهند. اما نسل جدید روبات ها از قبیل Yumi و Sawyer قادر به انجام این کار هستند. این روبات ها آنقدر ماهرند که می توانند سوزن نخ کنند و قیمت آنها نیز مانند قیمت خودرو است.
چین از مزایای علم روبات آگاه است و می خواهد در این زمینه پیشرو باشد. چین با به کارگیری ۱۰۰۰ روبات که کار ۲۰۰۰ انسان را انجام می دهند، در حال ساخت اولین “عامل بدون نیروی انسانی” در دنیا است. از نظر این کشور، با این روش می توان جلوی افزایش هزینه های نیروی کار را گرفت.
چندین سال طول می کشد تا شرکت های غربی بتوانند جزئیات ساخت روبات را بیاموزند، کارخانه های خودکار بسازند، کارگران را آموزش دهند، و با چالش های زنجیره های منبع در چین دست و پنجه نرم کنند. اما اینها مشکلات حل نشدنی هستند.
بعد از ان، یک انقلاب دیگر در حوزه فناوری ایجاد خواهد شد: تولید دیجیتال
در تولید متداول، قطعات توسط انسان و با استفاده از ابزارهای برقی، مانند اره، پرس و مته تولید می شوند تا ماده به شکل دلخواه درآید. در تولید دیجیتال، قطعات از طریق ذوب لایه های متوالی مواد و بر اساس مدل های سه بعدی تولید می شوند. “چاپگرهای سه بعدی” که این قطعات را تولید می کنند، از فلز پودر شده، قطرات پلاستیک و سایر مواد استفاده می کنند. این چاپگرهای سه بعدی در حال حاضر می توانند دستگاه های مکانیکی فیزیکی، ایمپلنت های پزشکی، جواهرات، و حتی پوشاک تولید کنند. اما مشکلاتی نیز بر سر راه آنها وجود دارد که به زودی حل خواهند شد.
در اوایل دهه ۲۰۲۰، این شرکت یک چاپگر فوق العاده و ارزان قیمت را برای مصرف خانگی عرضه خواهد کرد که می تواند اسباب بازی و اجناس خانگی را چاپ کند. کسب و کارها از چاپگرهای سه بعدی برای تولید صنایع دستی و اجناس پر زحمت در مقیاس کم استفاده خواهند کرد. در اواخر دهه بعدی، ما ساختمان ها و لوازم الکتریکی را نیز با چاپ سه بعدی تولید خواهیم کرد. و اگر تا سال ۲۰۳۰ رویات های صنعتی اعتصاب کردند، و پلاکاردهایی را به دست گرفتند که روی آنها نوشته شده بود “چاپگرهای سه بعدی را متوقف کنید” تعجب نکنید: آنها شغلمان را از ما می گیرند.
پیامدهای ژئوپولیتیکی این تغییرات بسیار هیجان انگیز و هولناک است. آمریکا همانطور که هر ۳۰-۴۰ سال یکبار خودش را از نو می سازد، این کار را خواهد کرد. یک انفجاری در حوزه فناوری اتفاق خواهد افتاد. همانطور که در حال حاضر شاهد هستیم روسیه و چین به اوضاع ناآرام منطقه دامن می زنند تا ذهن مردم ناآرام خود را منحرف کنند؛ تولیدکنندگان نفت مانند ونزوئلا ورشکسته می شوند؛ بی ثباتی تمام خاورمیانه را در بر می گیرد. کشورهایی که روی تحصیلات مردم خود سرمایه گذاری کرده اند، اقتصادهای مصرف کننده قوی می سازند، و موسسات دموکراتیکی خواهند داشت که به تغییرات اجتماعی رسیدگی می کنند؛ این کشورها سود خواهند کرد زیرا مردم آنها از نیازهای اولیه خود برخوردار هستند و می توانند از مزایای فناوری استفاده کنند.
