وقت زیادی نداشت. اصرار من هم بر انجام گفت‌وگو با او در یک روز خاص بود. چندین‌بار برنامه‌هایش را جابه‌جا کرد و در نهایت قرار گفت‌وگو نهایی شد. در ناحیه نوآوری شریف ملاقاتش کردم. عمده حرف‌هایم با رئیس پارک علم و فناوری دانشگاه شریف یعنی مهندس مجید دهبیدی‌پور در مورد آموزش بود؛ اهمیت آموزش و نقش آموزش و مهارت در موفقیت.
وقتش کم بود و جلسات پشت سر هم، امانش را بریده بود. موبایلش دائما صدایی می‌کرد یا تلفن اتاقش زنگ می‌خورد. با این حال سعی می‌کرد به سوالات پاسخ‌های دقیقی بدهد. اهل آمارها و درصدهای غلوشده هم نبود. از «شاید و فکر می‌کنم و احتمالا» هم زیاد استفاده می‌کرد. انگار به دنیا آمده بود که در یکی از دقیق‌ترین موقعیت‌های دانشگاهی ایران قرار بگیرد.
بعد از انجام گفت‌وگو، از او خواستیم که برای گرفتن عکس با ما به کوچه بزند و تا باغ‌های انتهای خیابان بیاید. مسئول دفتر آنجا کمی پابه‌پا کرد؛ انگار که نباید چنین درخواستی می‌داشتیم. اما جلد هفته‌نامه شنبه از عکس‌های پشت میزی در کنار چند لوح تقدیر و گلدان‌های تکراری، فراری است.
مجید دهبیدی‌پور را به باغ باصفایی بردیم. می‌گفت معمولا برای قدم‌زدن به این جاها می‌آید. در برگ‌ریزان پاییزی عکاسی انجام شد. کمی هم برگ روی سر و رویش ریختیم و البته مشارکت قابل‌ستایشی در جمع‌آوری برگ‌ها داشت. مهندس پایه حال و هوای پاییزی بود.
متولد شب حمله عراق به ایران!
در مورد خودش و اینکه کجا بوده و چه کرده هم وقتی صحبت کردم که قدم‌زنان از انتهای خیابان به دفتر کارش برمی‌گشتیم که در نوع خودش جالب توجه شد. مجید دهبیدی‌پور متولد یزد است؛ البته بدون لهجه یزدی. در تاریخ یکم مهرماه سال ۱۳۵۹ به دنیا آمده است؛ یعنی شب حمله عراق به ایران و پشت‌بندش اضافه می‌کند: «امیدوارم که در هیچ جای جهان دیگر شاهد جنگ و خشونت نباشیم.»
سال ۷۷ وارد دانشگاه صنعتی شریف شده و در رشته هوافضا تحصیل کرده و تا مقطع ارشد این رشته را ادامه داده و سال۸۴ فارغ‌التحصیل شده است. می‌گوید همزمان با تحصیل، سرم درد می‌کرد برای فعالیت در گروه‌های دانشجویی. آن زمان در مجله دانشکده مکانیک و انجمن علمی دانشکده هوافضا فعالیت می‌کرده است.
بعد به تیمی تحت عنوان دفتر مطالعات تکنولوژی ملحق می‌شود که در واقع یک کانون تفکر بوده که بیشتر در ارتباط با مسائلی چون مدیریت تکنولوژی فعالیت می‌کرده است.
از سال ۸۳ تا ۸۶ مدیر این مرکز بوده و از سال۸۶ به صورت جدی وارد فضای استارتاپی کشور می‌شود. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که به‌عنوان مدیر مرکز رشد و کارآفرینی دانشگاه صنعتی شریف انتخاب می‌شود و ۹ سال در این مرکز به شکل‌گیری استارتاپ‌ها و رشدشان کمک می‌کند.
در حال حاضر هم ۲سال است که به‌عنوان رئیس پارک علم و فناوری دانشگاه صنعتی شریف فعالیت می‌کند. می‌گوید «کار مهم‌مان الان این است که داریم تسهیل‌گری می‌کنیم تا ناحیه نوآوری شریف ساخته شود و هر چه سریع‌تر شکل نهایی‌اش را به دست بیاورد تا شرکت‌های دانش‌بنیان و فناور و آدم‌های نخبه در این ناحیه کار کنند تا برای خودشان، دانشگاه‌شان و کشورشان ارزش‌آفرینی کنند.»
ناحیه رویایی دانشگاه شریف
رئیس پارک علم و فناوری دانشگاه صنعتی شریف می‌گوید «ایجاد چنین ناحیه فناورانه‌ای هم رویای من است و هم هدفم و وقتی به شکل‌گیری نهایی این ناحیه و رسیدن به اهدافش فکر می‌کنم، انگار در حال پرواز هستم، چون نشانه‌های امیدواری زیادی می‌بینم و آینده را روشن می‌دانم.
رسیدن به این هدف شیرین و لذت‌بخش خواهد بود، چون کمک زیادی به آدم‌ها، شرکت‌ها و کشورمان می‌کند.» دهبیدی‌پور قبل از آمدن به مرکز رشد دانشگاه صنعتی شریف، در سال۸۴ یعنی بعد از فارغ‌التحصیلی، همراه با یکی از دوستانش شرکتی خصوصی راه‌اندازی می‌کند.
می‌گوید تجربه خیلی خوبی بود. این شرکت در زمینه مدیریت تکنولوژی فعالیت می‌کرده و در واقع یک شرکت مهندسی- مشاوره‌ای بوده است، اما این شرکت به دلایلی با اتمام شراکت‌شان به پایان کار خودش می‌رسد. می‌گوید وقتی نقش‌ها را در شرکت‌ها به خوبی تعریف نمی‌کنیم، اتفاقات بدی برای شرکت‌ها رخ می‌دهد. بنابراین باید نقش‌ها و وظایف افراد را به خوبی تعریف کرد.
در واقع یکی از دلایل توقف فعالیت آن شرکت، تعریف‌نشدن نقش‌ها بود. البته تجربیاتی که در این دو سال داشته، بعدها به کارش می‌آید. مهندس دهبیدی‌پور می‌گوید هر روزش با استارتاپ‌ها می‌گذرد و بنابراین شاهد رشد روزانه آنهاست؛ کسب‌وکارهایی که با هزاران امید ایجاد شده‌اند و با هزاران امید راه‌شان را ادامه می‌دهند. دهبیدی‌پور امیدوار است که آینده روشنی در انتظار زیست‌بوم استارتاپی کشور باشد و بارها از امید حرف می‌زند و اینکه نباید امید را از جوانان بگیریم.
