میلاد صابری موسس و رئیس هیات‌مدیره پلتفرم کاریابی کاربانک | همزمان با تاسیس سایت کاربانک از ۲ سال پیش تاکنون مراجعاتی به ادارات مربوطه وزارت کار برای اخذ مجوز داشتم و باید بگویم برخلاف فرایندهای کند و دستورالعمل‌های بسیار قدیمی با رویکرد باز مسئولانی مواجه شدم که این نیت را داشتند که از سایت‌هایی که به قول خودشان «خوب» کار می‌کنند، حمایت کنند و به آنها مجوز فعالیت بدهند. یک مدیرِ روشن بعد از واکاوی سایت و تشخیص میزان جدیت و علاقه من به فعالیت در این حوزه با پیگیری شخصی خود باعث شد پرونده درخواست صدور مجوزی که مدت‌ها در صف بیهودگی خاک می‌خورد، با شتاب وارد مراحل بعدی شود.
از انتهای سال ۹۴ تاکنون که موضوع «مجوز کاریابی الکترونیکی یا مجازی» در ادبیات سازمانی وزارت کار شکل گرفت، روال چنین بوده که برای اخذ این مجوز ابتدا باید به شیوه قدیم باید ابتدا مجوز فعالیت دفتر کاریابی و مشاوره شغلی داشت. این اجبار درخواست متقاضی را وارد یک فرایند کند (و به نظر اینجانب غیر‌ضروری) می‌کند. داشتن حداقل ۳۰ سال سن، ۵ سال تجربه کار، یک دفتر کار، ارائه گواهینامه دوره آشنایی با قوانین بازار کار و تایید حراست وزارتخانه و غیره مواردی هستند که در لیست پیش‌نیازهای افراد متقاضی قید شده است که باید پرسید آیا چنین مواردی برای ایجاد یک کسب‌وکار نوپا که به شکل الکترونیکی فعالیت می‌کند، اساسا لازم است؟
ناگفته نماند که در اولین مراجعه‌ای برای درخواست مجوز داشتم، پس از اعلام تمایل من برای راه‌اندازی دفترمان در منطقه میرداماد به من پاسخ داده شد: «میرداماد؟ الان در آن منطقه ظرفیت نداریم و عده‌ای پیش از شما در انتظار صدور مجوز هستند!» و این حرف برای کسی که قصد ایجاد یک سایت برای ارائه خدمات را دارد، اساسا بدون معنی است. حال باید دید با مهلت سه‌ماهه تعیین شده برای ارائه مجوز کاریابی مجازی به فعالان استارتاپی این مسیر چگونه قرار است طی شود و اساسا آیا عبور از فرایند طراحی‌شده در این بازه زمانی کوتاه برای یک استارتاپ امکان‌پذیر است یا خیر. آیا وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی قصد دارد تغییری در روال صدور مجوز ایجاد کند یا خیر؟
نکته دیگری که طی اخذ مجوز با آن روبه‌رو می‌شویم، دستورالعملی است که سعی دارد گردش کار یا مدل کسب‌وکار را عملا به فرد موسس دیکته کند. بنابراین اگر فردی تصمیم بگیرد با خلاقیت خود در مدل اتصال عرضه و تقاضا در بازار تغییری ایجاد کند و به اصطلاح مدل جدیدی از پلتفرم استخدامی در کشور را خلق کند، عملا از اجرای دستورالعمل تخلف کرده است. داستان‌های استارتاپ‌های موفقی همچون AirBnB، Netflix، Uber، LinkedIn و سایر موارد در جاهای مختلف دنیا ثابت می‌کند که بعضی از کسب‌وکارها با شکستن مدل‌ها و تفکرات قبلی پا در عرصه جدید گذاشتند و پارادایم‌های تثبیت‌شده بازار را عوض کردند. یک استارتاپ نیازمند خلاقیت و آزادی عمل بیشتری است تا بتواند تحول‌آفرین باشد. وضع اینگونه چارچوب‌ها و مقررات صرفا باعث کندی و ایجاد چنین تفکری است و همچنین به‌دلیل انتظار ایجادشده در نهاد صادرکننده مجوز سبب ایجاد مقاومت در مواجه با تغییرات جدید در فضای کسب‌وکار می‌شود.
دفاتر و سایت‌های کاریابی موظف شده‌اند که اطلاعات کارجویان و کارفرمایان را از طریق یک نرم‌افزار گزارش دهند. به ما گفته شده که می‌بایست اطلاعات کارجو، کارفرما و فرصت‌های شغلی را از طریق یک نرم‌افزار بسیار ناکارا (که توسط یک شرکت طرف قرارداد وزارت کار نوشته شده) آن هم با وارد‌کردن اطلاعات به روش دستی، اعلام کنیم. ولی چرا؟ صرف‌نظر از زمان‌بر بودن و غیرعملی‌بودن انجام این کار برای ما که محافظ اطلاعات بیش از ۱۰۰هزار کاربر در سایت کاربانک هستیم، در دنیای استارتاپ‌ها، دیتا دارایی شرکت‌های اطلاعاتی محسوب می‌شود و باید از این حق مالکیت صیانت شود. قطعا روش‌های بهتر، سریع‌تر و منطقی‌تری برای گرفتن گزارش از نحوه عملکرد کاریابی‌ها وجود دارد.
متن کامل یادداشت را در شنبه‌پرس بخوانید