کارتان درست است. این را هم خودتان می‌دانید و هم تک‌تک همکارهایی که چشم دیدنتان را ندارند. هشت‌ساعتی که پشت میز کارتان می‌گذرانید، برایتان مهم است. هر روز چیز تازه‌ای یاد می‌گیرید، هر روز یک قدم بالاتر می‌روید و برای برقراری روابط دوستانه در فضای کاری، به هر دری می‌زنید. اما همه تلاشی که برای تبدیل‌کردن دفتر کار به خانه دوم به خرج می‌دهید بی‌ثمر است. همکارهایی که جز احترام و دوستی از شما چیزی ندیده‌اند، برای بر‌زمین‌زدنتان به هر دری می‌زنند. لبخند ظاهری آنها، در نبودنتان محو می‌شود و رازهایی که برایشان فاش کرده‌اید، به ابزاری برای پاک‌کردن شما از صحنه کار تبدیل می‌شوند. برای شمایی که بی هیچ نیت بدی، تنها برای رشد خودتان و نه ویران‌کردن آینده شغلی دیگران قدم برمی‌دارید، این اندازه از بدخواهی و خشم همکاران، عجیب و غیرقابل تحمل است. فکر می‌کنید خود شما، هیچ سهمی در شکل گرفتن این احساسات و رفتارهای منفی ندارید؟ اشتباه می‌کنید. در کمال تعجبتان باید بگوییم که نیمی از این مشکلات، به دلیل رفتارهای خود شما رخ می‌دهد؛ رفتارهایی که شاید در ذات خود اشتباه نباشند، اما در محیط های کاری، می‌توانند آتش جنگ را روشن کنند.
- دوستی را با کار اشتباه گرفته‌اید؟
روابط دوستانه‌ای که با رئیسان سازمان دارید را به محیط کار آورده‌اید؟ درحالی که روابط در سازمان شما کاملا رسمی تعریف شده‌اند، شما رئیستان را با اسم کوچک صدا می‌کنید و تنها کارمندی هستید که چای بعد از ظهرش را با او می‌نوشد؟ بله! او سال‌هاست که دوست شماست و خودتان هم خوب می‌دانید که برای رشد کاری، هیچ وقت از این دوستی سوءاستفاده نکرده‌اید. اما وقتی مرزها را جا‌به‌جا می‌کنید و رفتاری متمایز با همکاران دیگر را در پیش می‌گیرید، باید انتظار مواجه‌شدن با عواقب ناخوشایندی را هم داشته باشید.
- بیش از حد آماده کارید؟
همیشه برای کار‌کردن و برعهده گرفتن مسئولیت‌ها آماده‌اید و وقتی همکاری از پس یک کار برنمی‌آید، ذ‌وق‌زده دست‌تان را برای انجام‌دادنش بالا می‌برید؟ این سطح از اشتیاق برای گرداندن چرخ‌های کسبوکار، می‌تواند شما را به جوجه اردک زشت سازمانتان تبدیل کند. فرد تکرویی که از نظر دیگران به دنبال نمایش‌دادن توانایی‌هایش است، قابل اعتماد ارزیابی نمی‌شود. همکاران شمایی که به خیال خودتان تنها به فکر رشد کردن هستید، میانه‌ای با شما نخواهند داشت و برای سد‌کردن راه ترقی‌تان، هر راهی را امتحان خواهند کرد.
- بی‌نظمید؟
شما تنها کسی هستید که هر صبح دیر به محل کار می‌رسد؟ درحالی که همکارانتان حتی بی‌دلیل ساعت‌ها بیشتر از وقت کاری در سازمان می‌مانند، شما برای تمام‌شدن کارهایتان در ساعت تعریف‌شده به هر دری می‌زنید و به محض تمام‌شدن ساعت کار، از اداره بیرون می‌زنید؟ شاید بهره‌وری شما، از همه کارمندانی که ساعت‌ها اضافه‌کاری می‌کنند و زود به محل کار می‌رسند، بیشتر باشد، اما واقعیت این است که رفتار متفاوت شما در سازمان، می‌تواند زمینه را برای شروع دشمنی‌های شغلی فراهم کند.
- سابقه‌تان کم و مهارت‌تان بالاست؟
از همه همکارانتان جوان‌تر هستید اما سطح تحصیلات و مهارت‌هایتان از همکاری که سال‌هاست در آن سازمان مشغول به کار بوده، بیشتر است؟ تصور اینکه در آینده نزدیک قرار است جای این افراد را بگیرید و از آنها جلو بزنید، حتی از ابتدای ورودتان به سازمان آزار‌دهنده خواهد بود. همکارانی که سال‌هاست روی صندلی آن سازمان نشسته‌اند، طاقت عقب‌ماندن از یک تازه‌وارد خبره را ندارند و اغلب به جای بیشتر‌کردن تلاش یا بالا بردن مهارت‌هایشان، صدمه‌زدن به شما را در پیش می‌گیرند.
