با استقبال شرکت‌های متعدد بخش خصوصی از حوزه‌های حمل‌ونقل هوشمند، موج تجهیز ناوگان حمل‌ونقل عمومی به پرداخت الکترونیک راه افتاد و چندی بعد، راه‌حل پرداخت الکترونیک در کلانشهرهایی ازجمله تهران، مشهد، کیش، اهواز، قزوین، اصفهان و کرمان اجرا شد که در برخی شهرها از جمله مشهد، موفقیت بیشتری حاصل شد؛ به‌طوری‌که پرداخت نقدی کرایه کاملا از ناوگان حمل‌ونقل عمومی این شهر حذف شد.
به گفته محمد جلالیان، کارشناس ارشد حوزه پرداخت خرد، این فناوری در ایران ابتدا با کارت‌های هوشمند غیرتماسی از نوع Mifare شکل گرفت که پس از گذشت ۲۰ سال از عمر این نوع کارت‌ها در جهان، نقص‌هایی از نظر امنیتی به آن‌ها وارد شد. درنتیجه در سال ۱۳۸۹، پرداخت الکترونیک مبتنی بر کارت از کارت‌های ناامن قبلی به سمت کارت‌های هوشمند از نوع DesFire سوق پیدا کرد و در اولین پروژه گسترده شهری در «من‌کارت» مشهد مورد استفاده قرار گرفت و هم‌اکنون ۶ میلیون و ۵۰۰ هزار کارت شهروندی من‌کارت از این نوع در حال استفاده است.
جلالیان ادامه می‌دهد: «این روندی که ایران در پرداخت الکترونیک در پیش‌گرفته را پیش از این، کشورهای اروپایی و آسیای‌شرقی رفته‌اند؛ اما روند کلی پرداخت الکترونیک در ناوگان حمل‌ونقل جهانی تفاوت‌هایی با ایران دارد. تجربه جهانی نشان می‌دهد شرکت‌های موفق این بازار، کنسرسیومی متشکل از فعالان صنعت حمل‌ونقل و صنعت بانکداری هستند؛ چراکه بانک‌ها متولی پرداخت الکترونیک محسوب می‌شوند.»