نقش قانونگذاری و نگاه راهبردی در حوزه هوش مصنوعی

هوش مصنوعی (AI) قابلی ت شناخت و انجام کارکردهای ذهن انسان مانند درک مسائل، استدلال، یادگیری و حل مسائل است که در حوزه‌های علمی و صنعتی به صورت جدی مورد استفاده قرار می‌گیرد. رباتیک، خودروهای خودران، یادگیری ماشین (machine learning) و یادگیری عمیق (deep learning) از حوزه‌های اصلی به‌کارگیری هوش مصنوعی در تحلیل مسائل تجاری هستند.

اگرچه، هوش مصنوعی پتانسیل بالایی برای رشد اقتصادی در کشورها ایجاد می‌کند، اما در حال حاضر این فرصت به صورت برابر در تمامی کشورها ایجاد نشده است. این در حالی است که ادامه روند موجود، به افزایش فاصله بین کشورهای پیشرفته و کشورهای منفعل در حوزه هوش مصنوعی منجر خواهد شد و تغییر پارامترهای تعادل اقتصاد جهانی را به دنبال خواهد داشت.

رهبران آماده در حوضه هوش مصنوعی:

بر اساس مطالعه مرکز جهانی مکنزی روی شاخص‌های کلان اقتصادی، در حال حاضر می‌توان کشورهای جهان را از ‌نظر میزان آمادگی یا منفعل‌بودن در مواجهه با هوش مصنوعی به ۴گروه دسته‌بندی کرد. البته، لازم به ذکر است که این دسته‌بندی ایستا نیست و کشورهایی که در هر یک از این گروه‌ها دسته‌بندی شده‌اند، می‌توانند با تقویت فاکتورهای توانمندساز خود (مانند تدوین استراتژی ملی و سرمایه‌گذاری در این حوزه) به گروه بالاتر بپیوندند و در این میان، فرصت برای کشورهای در حال توسعه، بیش از سایر کشورهاست.

فعالان جهانی در حوضه AI (چین و ایالات متحده) :

این ۲کشور، بازیگران پیشرو اصلی در حوزه AI هستند و هر کدام از آنها نقاط قوتی در این زمینه دارند که آنها را از دیگر کشورها در حوزه هوش مصنوعی متمایز می‌کنند. در این کشورها از سویی، مقیاس‌پذیری اقتصادی امکان افزایش سرمایه‌گذاری را در این کشورها فراهم کرده است و از سوی دیگر، قابلیت شبکه‌سازی قوی این کشورها موجب سرازیر‌شدن استعدادهای برتر حوزه هوش مصنوعی به این کشورها شده است. این کشورها در حال حاضر بسیار جلوتر از سایر کشورهای جهان از نظر تعداد patentهای ثبت شده، انتشارات علمی و همچنین ارجاعات در این حوزه هستند.

این در حالی است که سرمایه‌گذاری وسیعی در حوزه AI در این کشورها در حال انجام است. از نظر سرمایه‌گذاری خارجی (سرمایه‌گذاری یک شرکت در یک شرکت دیگر) در قالب سرمایه‌گذاری خطرپذیر (VC)‌، سرمایه‌گذاری خصوصی و ادغام و مالکیت (M&A) ، سهم ایالات متحده ۶۶درصد و سهم چین ۱۷درصد از کل سرمایه‌گذاری خارجی در سطح جهان بوده و سهم چین به سرعت در این زمینه در حال افزایش است.

یکی دیگر از فاکتورهای توانمندسازی این کشورها میزان سرمایه‌گذاری ۲ تا ۳ درصدی از تولید ناخالص ملی (GDP) در حوزه تحقیق و توسعه است که با توجه به اولویت‌های ملی این کشورها می‌تواند از کانال‌های متعددی به حساب هوش مصنوعی واریز شود.

کشورهای دارای پایه‌های اقتصادی قدرتمند:

تعداد بسیار زیادی از کشورها به این گروه تعلق دارند. این کشورها با توجه به پایداری مناسب فاکتورهای توانمندساز، در جایگاه مناسبی برای جذب منافع اقتصادی AI هستند. دلیل اصلی آغوش باز اغلب این اقتصادها برای هوش مصنوعی، روند نزولی رشد بهره‎وری است.

انگیزه دیگر نیز، هزینه بالای نیروی کار (به خصوص نیروی کار حرفه‌ای) است. اقتصادهای بزرگی مانند آلمان، ژاپن و انگلستان که دارای رتبه بالایی برای نوآوری در مقیاس بالا و تجاری‌سازی راه‌حل‌های مبتنی بر هوش مصنوعی هستند، در این گروه قرار دارند. این در حالی است که قرارگیری اقتصادهای متصل و کوچک‌تر مانند سنگاپور و کره جنوبی در این گروه، به دلیل قابلیت رشد بهره‌وری از طریق اجرای مدل‌های نوآورانه تجاری در این کشورهاست.

کشورهای دارای پایه‌های اقتصادی متوسط:

این گروه از کشورها که شامل ایتالیا، هند و مالزی هستند، کشورهای دارای قابلیتی متوسط در جذب منافع اقتصادی ناشی از توسعه AI هستند. در حالی که پتانسيل جذب منافع ناشی از توسعه هوش مصنوعی در این کشورها وجود دارد، ولی این کشورها در مقایسه با ۲گروه فوق در نقطه ابتدایی ضعیف‌تری قرار دارند. این در حالی است که این کشورها نیز دارای نقاط تمایز مشخصی هستند که می‌تواند آنها را در مسیر توسعه این فناوری‌ها قرار دهد.

به طور مثال، هند اگرچه دارای زیرساخت دیجیتالی توسعه‌نیافته و پتانسیل پایین برای محقق‌کردن اتوماسیون است، ولی سالانه حدود ۱.۷میلیون دانشجوی STEM در این کشور فارغ‌التحصیل می‌شوند که بیشتر از تعداد دانشجویان STEM در کشورهای G-7 است. از سوی دیگر، سهم بالایی از صادرات هند را محصولات مبتنی بر ICT تشکیل می‌دهند که یک پتانسیل بالا در زمینه تجاری‌سازی AI در این کشور محسوب می‌شود.

کشورهای نیازمند به تقویت پایه‌های اقتصادی:

کشورهایی که در این گروه قرار دارند، با چالش‌های جدی در زمینه جذب منافع ناشی از توسعه AI مواجهند. این کشورها دارای پتانسیل پایین در حوزه اتوماسیون هستند و دلیل این امر wages tend to be rather low است و به همین دلیل، انگیزه پایینی برای جایگزینی نیروی کار با AI وجود دارد. این کشورها همچنین دارای ساختار دیجیتال توسعه‌نیافته بوده و میزان توجه به نوآوری و سرمایه‌گذاری و مهارت‌های دیجیتال در این کشورها پایین است و همچنین نسبت به روند تجارت جهانی و جریان داده‌ها ایزوله هستند.

در این کشورها، معمولا بازگشت سرمایه در سرمایه‌گذاری برای رفع نیازهای روز بسیار مناسب‌تر است و این امر می‌تواند تهدیدی جدی برای پیشرفت این کشورها در حوزه هوش مصنوعی باشد. بر اساس تحقیقات انجام‌شده در این حوزه، مشخص است که پتانسیل تأثیر اقتصاد AI بر کاربردهای هر کشور به نقطه شروع کشورها وابسته است و از این‌رو شناسایی شاخص‌های اقتصادی کشور در وضع ابتدایی برای توسعه هوش مصنوعی بسیار حائز اهمیت است.

 

هوش مصنوعی در ایران

با توجه به اینکه هوش مصنوعی در حال نفوذ در زندگی بشر است و شاهد ارائه سرویس‌های متعدد و تجهیزاتی چون ربات‌ها بر پایه هوش مصنوعی هستیم، بالطبع بسیاری از مفاهیم ارائه سرویس دستخوش تغییر خواهند شد. در حال حاضر، هوش مصنوعی به عنوان یکی از محورهای تحول دیجیتال شناخته شده و در چشم‌انداز تحول دیجیتال صنایع مختلف قرار گرفته است.

براساس مطالعه انجام شده از سوی مؤسسه مکنزی، تا سال‌۲۰۳۰، بسیاری از صنایع از هوش مصنوعی استفاده خواهند کرد و این تکنولوژی، جایگزین حدود ۳۰‌درصد از نیروی انسانی آنها خواهد شد(ستار هاشمی، ۱۳۹۸). همچنین در بررسی تأثیرات و سهم هوش مصنوعی در اقتصاد جهان، سهم ۵/۲۵تریلیون دلاری برای هوش مصنوعی تا سال ۲۰۳۰ پیش‌بینی شده‌‌ که از این مقدار، ۱۰درصد مربوط به کشورهای توسعه یافته آسیایی و ۲ درصد، مربوط به خاورمیانه است (ستار هاشمی، ۱۳۹۸).حال این سؤال پیش می‌آید که آیا ایران جایگاه مناسبی در هوش مصنوعی دارد و سطح آمادگی لازم برای استفاده از هوش مصنوعی در کشور به چه میزان است؟

با توجه به تحقیقات انجام شده، ایران جایگاه مناسبی در بحث آماده‌بودن برای جذب حوزه هوش مصنوعی ندارد و آمادگی لازم در این خصوص دیده نمی‌شود و براساس آمار جهانی ارائه‌شده در خصوص آمادگی کشورها در جذب هوش مصنوعی، ایران رتبه ۷۲ را در کل دنیا دارد (ستار هاشمی، ۱۳۹۸). به همین خاطر، لازم است تا جهت‌گیری و راهبردهای مربوط به هوش مصنوعی ترسیم شود. لازمه دستیابی به هوشمندی در صنایع مختلف، باز‌بودن دسترسی به داده‌ها و استفاده از آنها در یادگیری ماشین است.

دسترسی باز داده یکی از چالش‌های اصلی کشور در زمینه هوشمندسازی است که کمتر به آن توجه شده و نیازمند رگولاتوری و قوانین مشخص است تا ضمن ایجاد بازار مناسب و رقابت، امنیت داده‌ها را نیز به همراه داشته باشد. باید به این نکته اشاره کرد که با توجه به جدید‌بودن موضوع هوش مصنوعی، هنوز جایگاه و دانش آن در میان مدیران کشور تبیین نشده ‌و برقراری گفتمان بین مدیران، سرمایه‌گذاران و متخصصان در حوزه‌های مرتبط با تحول دیجیتال و هوش مصنوعی در راستای احصای ملزومات توسعه این فناوری در کشور و در کنار آن، تهیه محتوای مناسب در این زمینه را طلب می‌کند.

یکی از اقدامات مناسب صورت‌گرفته در این زمینه، تهیه سلسله گزارش‌های «هوش مصنوعی در جهان» توسط مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی است که به بررسی تأثیر هوش مصنوعی در کشورهای مختلف می‌پردازد.