توئیتر تکلیف ما را با تعداد کلمه‌ها مشخص کرده و بیشتر از 140 کاراکتر اجازه نوشتن نمی‌دهد. اجازه نمی‌دهد تا می‌توانید قلم‌فرسایی کنید و شما را مجبور می‌کند تا هر حرفی که می‌زنید در چارچوب محدودیت‌های موجود به زبان بیاورید. همین ویژگی جذاب است که به ما می‌گوید بهتر نبود اگر فیس‌بوک یا اینستاگرام هم برایمان چنین محدودیتی در نظر می‌گرفتند تا بدون ترس از روده‌درازی یا کوتاه‌نویسی بیش از اندازه دست به کیبورد ببریم؟ این محدودیت‌های کلمه‌ای، به شکل یک ظرفیت ویژه در اختیار ما قرار می‌گیرند و در دنیای مجازی امروز که کوتاه‌نویسی یک اصل اساسی قلمداد می‌شود به کمک ما می‌آید اما ایمیل و اینستاگرام و فیس‌بوک و دیگر شبکه‌های اجتماعی چطور با محدودیت‌های کلمه‌ای به ما آسیب می‌زنند؟ لابد می‌دانید که در شبکه‌های مجازی دیگر نیز وقتی تعداد کلمه‌ها از اندازه‌ای بیشتر می‌شود، مخاطب حوصله‌اش سر می‌رود و به ادامه مطلب مراجعه نمی‌کند. به سادگی از کنار متن می‌گذرد و راهش را می‌گیرد و می‌رود. اصلا انگارنه‌انگار که بوده و خوانده و دیده و شنیده. به همین دلیل است که کارشناسان شبکه‌های اجتماعی در سراسر دنیا به‌دنبال فرمولی برای محدودیت کلمات می‌گردند. برخی از آنها به سئو وفادارند و برخی دیگر به جای سئو سعی می‌کنند در چارچوب منطقی هر شبکه اجتماعی تعداد کلمات را تعیین کنند. با همین تکنیک است که آنها می‌گویند 140 کاراکتر توئیتری بیشترین بازخورد را ندارد و باید محدودیت کلمات را در 110-120 کاراکتر نگه دارید.
- محدودیت‌های اینستاگرامی
در اینستاگرام، محوریت با عکس و گرافیک است. اگر بتوانید موقعیتی بسازید که عکس خوش آب‌ورنگ شما با متنی ویژه همراه شود، می‌توانید مطمئن باشید که جلب‌توجه اتفاق می‌افتد. درباره اصول نوشتار در اینستاگرام هفته گذشته برایتان نوشتیم و این‌بار برایتان می‌گوییم که محدودیت‌های کاراکتری و کلمه‌ای اینستاگرام را به اندازه توئیتر نگه دارید تا بیشترین بازخورد را ببینید. ساده‌تر اینکه مراقب باشید، نوشتار شما بیشتر از سه خط نشود و هشتگ‌ها را به انتهای متن منتقل کنید. یعنی به‌جای آنکه نوشته خود را با هشتگ شروع کنید، آن را با هشتگ به اتمام برسانید و آن سه خط توضیحی ابتدای متن را به نوشته اختصاص دهید. اگر هم می‌خواهید کسی را منشن کنید، بازهم در انتهای متن این کار را انجام دهید. در این حالت شما می‌توانید مطمئن باشید که از ظرفیت نوشتاری اینستاگرام بیشترین استفاده را کرده‌اید، البته در اینجا باید یادآوری کنیم که اگر اطلاعات مهمی در متن وجود دارد، آنها را حذف نکنید یا به بخش کامنت‌ها نفرستید، سه خط ابتدایی را جذاب‌تر بنویسید و مطمئن باشید مخاطب شما برای خواندن به ادامه متن مراجعه می‌کند.
شما در اینستاگرام می‌توانید به اندازه 30هشتگ استفاده کنید و دلیلی ندارد از حجم این هشتگ‌ها کم کنید چون برخلاف برخی شبکه‌های اجتماعی که تعداد بالای هشتگ‌ها مخاطب را سردرگم می‌کند، در اینستاگرام چنین اتفاقی نمی‌افتد.
نکته دیگری که باید توجه کنید، در استوری اینستاگرام است، جایی که شما ویدئوها و عکس‌های روزمره را منتشر می‌کنید و به مخاطب فرصت می‌دهید تا 24ساعت نظاره‌گر آنها باشد، در استوری‌ها هم مواظب باشید که نوشته تمام تصویر را نگیرد و روی عکس سایه نیندازد و تمرکز را از عکس به متن منتقل نکند.
- محدودیت‌های توئیتری
توئیتر به خودی خود برای شما محدودیت‌هایی در نظر گرفته و داستان‌های 140کاراکتری‌اش حتی در جوک‌ها هم خودنمایی می‌کند اما حقیقت این است که طبق تحقیق‌های انجام شده، بسیاری از آدم‌ها همان 140کاراکتر را هم نمی‌خوانند و به سادگی از کنارش می‌گذرند، البته اگر شما توئیتی دیگر را بازنشر کنید و روی آن متنی بنویسید، بازهم به اندازه 140کاراکتر فرصت دارید. به همین دلیل است که گاهی اوقات افراد ترجیح می‌دهند برای خودشان کامنت‌های 140کاراکتری بنویسند و مدام به نوشتن ادامه می‌دهند.
طبق تحقیق‌های انجام‌شده، هر اندازه توئیت‌های شما کوتاه‌تر باشد، احتمال بیشتری برای خوانده‌شدنشان است تا جایی که می‌گویند توئیت‌های 110-120کاراکتری بیشترین مخاطب را دارند. نکته دیگری که درباره توئیتر باید به آن توجه کرد، بحث مربوط به هشتگ‌هاست. درست است که محدودیتی برای هشتگ‌ها وجود ندارد و هشتگ‌ها هم جزو کاراکترها حساب می‌شوند، اما بیشتر از دو هشتگ توصیه نمی‌شود. این دو هشتگ به اندازه کافی شما را در معرض دید، قرار می‌دهند. اما حواس‌تان باشد از کنار هشتگ‌ها به سادگی نگذرید چون توئیت‌های با یک یا دو هشتگ دو برابر توئیت‌های بدون‌هشتگ دیده می‌شوند. همان‌طور که توئیت‌های با یک یا دو هشتگ، 21درصد بیشتر از توئیت‌هایی با هشتگ‌های بیشتر مخاطب دارند.
- محدودیت‌های فیس‌بوکی
ماجراهای فیس‌بوک هنوز در هاله‌ای از ابهام است. هرچند تحقیق‌های مفصلی در این زمینه انجام شده اما همچنان کارشناسان نمی‌توانند به توافق‌نظر برسند. برخی از آنها می‌گویند فیس‌بوک در ذات خود زبان‌دراز است و برخی دیگر می‌گویند اما نوشته‌های کوتاه‌تر بیشترین بازخورد را دارند. به همین دلیل جنگی برپاست. مخصوصا زمانی که می‌خواهید یک لینک را به اشتراک بگذارید. هر اندازه که نوشته شما در بالای لینک کوتاه‌تر باشد، با احتمال بیشتری در صفحه اصلی دیگران منتشر می‌شود. برای نمونه، وقتی شما یک عکس را منتشر می‌کنید و متن کوتاهی برای آن می‌نویسید، یادتان می‌رود که آدم‌ها در بسیاری از اوقات همان چند کلمه ابتدایی را می‌خوانند و توجهشان به عکس جلب می‌شود یا بیشتر از آنکه به نوشته شما توجه کنند، حواس‌شان به لینک پرت می‌شود. به همین دلیل هر اندازه که متن شما کوتاه‌تر، مختصرتر و مفیدتر باشد، احتمال بیشتری وجود دارد که توجه مخاطب را جلب کند اما فیس‌بوک به خودی خود محدودیتی برای شما قائل نیست اما خودتان هم متوجه شده‌اید که جای متن‌های بلند در فیس‌بوک نیست و بهتر است متن‌های طولانی را به وبسایت منتقل کنید و اجازه بدهید تا مخاطبان جدی‌تر شما در محیطی جدی‌تر به‌دنبال مواد مطالعاتی بگردند. درباره فیس‌بوک هم بگذارید به 6-7 خط بسنده کنیم، به محدودیتی که وجود دارد و پس از آن مخاطب را به «ادامه متن» می‌کشاند.
- محدودیت‌های وبسایتی
هیچ دقت کرده‌اید که ما مدام شما را تشویق می‌کنیم برای نوشتن متن‌های طولانی از وبسایت استفاده کنید؟ احتمالا گوش‌تان دیگر از این حرف پر شده و با خودتان می‌گویید: «وبسایت هم دیگر کسی نمی‌خواند». خب، در تحقیقی که انجام شده، برایتان محدودیت کلمه 700 را منتشر کرده‌اند و کارشناسان می‌گویند: «روی متن‌هایی که خواندنشان بیشتر از 7دقیقه طول می‌کشد، حساب نکنید». تازه این 7دقیقه با احتساب جذاب‌ترین محتوا، هیجان‌انگیزترین گرافیک و مهم‌ترین اخبار است. یعنی اگر شما تمام این موارد را در کنار یکدیگر داشته باشید، می‌توانید مخاطب را به مدت 7دقیقه در وبسایت خود نگه دارید.
در وبسایت‌های فارسی چنین عددی به شدت امیدوارکننده است و اگر شما بتوانید مخاطب را در مجموع به مدت 7دقیقه در وبسایت نگه دارید، پیروز میدان بوده‌اید. به همین دلیل توصیه می‌شود محدودیت‌های کلمه‌ای را اینجا هم رعایت کنید. متن‌های انتخابی‌تان بین 700 تا 2000 کلمه باشد و بدانید که تعداد مخاطبانی که برای خواندن 2هزار کلمه وقت می‌گذارند بسیار کمتر از انتظار شماست.
در مورد وبسایت‌ها آنچه به شما محدودیت می‌دهد، موتورهای جستجو است. یعنی آنکه شما باید با سه خط ابتدایی متن که نزدیک به 140کاراکتر است، تکلیف مخاطب را با خواندن یا نخواندن مشخص کنید. اگر تگ‌ها و کلمات بولدشده را هم رعایت کنید، در رتبه‌بندی موتورهای جستجو جای بهتری دست‌وپا می‌کنید و از سوی دیگر می‌توانید بدون آنکه مخاطب را به دردسر بیندازید به او نشان دهید که مواد لازم برای او در اختیار شماست. به همین دلیل است که وقتی نام برخی از شرکت‌ها را جستجو می‌کنید، صفحه اصلی، صفحه درباره ما، صفحه مشخصات و ثبت‌نام در همان سرچ‌های ابتدایی گوگل به شما نشان داده می‌شود.
