پیش‌آهنگی در درآمد کسب‌وکارهای نوپا

واژه کسب‌وکار نخستین‌بار در یک مقاله دانشگاهی از بلمن و کلارک در سال 1957 دیده شد، در سال 1960 در عنوان و چکیده مقاله‌ای از جونز به کار رفت و پس از آن آلفرد چندلر در سال 1961 در کتاب خود به این مفهوم اشاره کرد و بعد از آن کم‌کم در ادبیات پژوهشگران به‌صورت یک ضرورت برای صنعت کشورها دیده شد. اما جدا از اینکه به‌واقع مدل کسب‌وکار دارای چه مولفه یا ارکانی است، می‌تواند از طریق پیش‌آهنگی در معرفی محصولات از سایر رقبای خود متمایز شود. مسلما زمانی که یک کسب‌وکار محصولی را برای اولین‌بار به بازار معرفی می‌کند از آنجایی که سایر کسب‌وکارها چنین محصولی را معرفی نکرده‌اند شانس موفقیت بیشتری خواهد داشت. زمان و مزیت زمانی و به‌طور کلی زمان‌بندی بسیار دارای اهمیت است. بنگاهی که محصولات خود را زودتر از رقبا به بازار معرفی و راهبرد مناسبی را دنبال کند، می‌تواند مزیت پیش‌آهنگی را برای خود به ارمغان آورد. لازم به ذکر است که زمان‌بندی خود از روش‌هایی است که به‌وسیله آن بنگاه‌ها می‌توانند محصولات و خدماتی متمایز ارائه کنند. از سوی دیگر تازه‌واردهای بالقوه، رقبا و جایگزین‌ها می‌توانند قدرت چانه‌زنی بنگاه را نسبت به مشتریان و تامین‌کنندگانش کاهش دهند و به دنبال آن موجب کاهش توانایی بنگاه در بهره‌برداری از ارزش مشتریان شوند. به عبارت بهتر پیش‌آهنگی برای کسب‌وکارهایی که محصول یا خدمت ویژه‌ای ارائه می‌دهند منجر به افزایش قدرت آن‌ها در قیمت‌گذاری‌های خود می‌شود، به‌گونه‌ای که قیمتی که آن‌ها تعیین می‌کنند قیمت اصلی برای مشتری تلقی می‌شود و بر جایگیری کسب‌وکار برای مشتریان تاثیر به‌سزایی دارد. البته با توجه به پژوهش‌های صورت‌گرفته، تاکید بر پیش‌آهنگی بایستی درنهایت منجر به درآمد بیشتر کسب‌وکار شود. در یکی از تحقیقاتی که اخیرا در کشورمان صورت‌گرفته مهم‌ترین مولفه پیشنهادی در مدل کسب‌وکار مدل درآمدی بوده است. براساس این پژوهش بعد از مدل درآمدی، ارزش ارائه‌شده، فعالیت‌ها و فرآیندها در رتبه‌های بعدی قرار دارند، در حالی که ذی‌نفعان و اجرای استراتژی به ترتیب از آخرین مولفه‌هایی هستند که در رتبه‌بندی مولفه‌های پیشنهادی مدل کسب‌وکار دارای رتبه پایینی بودند. شاید برای شما جالب باشد که برخلاف تصورات کلی، در مدل‌های کسب‌وکار که مدل بازار مهم تلقی می‌شود، در این پژوهش مدل بازار جز هشت مولفه اصلی نیست! یکی از دلایل این امر را می‌توان نبود محیط رقابتی در کشور ایران دانست که سبب شده مدیران کسب‌وکار به نیاز مشتری توجه جدی نکنند. یکی دیگر از این عوامل را می‌توان اطمینان خاطر بالای کسب‌وکارها در بازار مطمئن دانست. به این مفهوم که کسب‌وکارها در برخوردهای سیاسی پایگاه مطمئنی برای ادامه فعالیت‌های خود قائل هستند، که نهایتا به عدم نیاز برای پیش‌آهنگی کسب‌وکارها برای فعالیت جدید منجر می‌شوند. از سوی دیگر پیش‌آهنگ یعنی کسب‌وکاری که زودتر از دیگر کسب‌وکارها حرکت می‌کند. با این تفاسیر بایستی در درآمد کسب‌وکار نمایانگر شود والا پیش‌آهنگی بدون تاثیر در درآمد بی‌فایده است.