سونی شرکتی است که امروز آن را با تلفن‌ها و تلویزیون‌های هوشمندش می‌شناسیم، اما کسانی که پیش‌تر از ما با دنیای تکنولوژی عجین شده‌اند، محصولات دیگری از سونی را به خاطر دارند؛ محصولاتی چون فلاپی‌دیسک‌ها که این روزها به خاطره‌ها پیوسته است. شاید همه ما کم و بیش طعم کاربری محصولات این برند را چشیده باشیم، از رادیوها و واکمن‌های پخش موسیقی گرفته تا تلویزیون‌های ال‌سی‌دی و موبایل‌های هوشمند این شرکت؛ از آغاز همکاری‌اش با برند اریکسون تا ادغام این دو نام در هم. آنچه در این میان مهم است، نام برندی است که با وجود فراز و نشیب‌های بی‌شمار، همچنان به عنوان یکی از پولسازترین شرکت‌های تکنولوژی دنیا از آن یاد می‌شود.
آنچه امروز با نام سونی می‌شناسیم، شرکتی چند ملیتی است که دفتر مرکزی آن در شهر توکیو قرار دارد. بنیانگذاران این شرکت بزرگ، دو مهندس ژاپنی به نام های ماسارو ایبوکا و آکیو موریتا در تاریخ ۷ می سال ۱۹۴۶ میلادی، شرکتی را بنا نهادند که اکنون بیش از ۱۴۵ هزار کارمند دارد. این دو مهندس جوان و خلاق که همواره در پی ساخت و عرضه محصولات ابداعی و نوین به بازار بودند، تصمیم گرفتند پایه و اساس برندی را شکل دهند که به هیچ نحو وابسته به تکنولوژی‌های دیگر نباشد و به نظر می‌رسد این ایده از همان آغاز سونی را تبدیل به یکی از نام‌های مستقل بازار تکنولوژی کرد.
ابداعاتی که نام سونی بر آنها حک شده
شاید کمتر کسی این را بداند که اولین محصول سونی، یک پلوپز برقی بوده که هیچ‌گاه به بازار عرضه نشد. اما پس از آن، یک بالش الکتریکی گرم‌کننده ابداع کرد که موفقیتی اندک برای نامش به ارمغان آورد. سفر موریتا به نیویورک در سال ۱۹۵۳ برای دریافت مجوز ساخت ترانزیستور، اولین ابداعات خلاقانه و گسترده این برند را رقم زد. سونی چهار سال بعد، اولین رادیوهای ترانزیستوری جیبی را به دنیا عرضه کرد که موفقیتی عظیم را برای برندش در پی داشت. به دنبال این موفقیت، دو جوان ژاپنی تصمیم گرفتند نامی برای تولیدات خود برگزینند و سرانجام کلمه سونی را انتخاب کردند که در زبان ژاپنی ترکیبی از دو لغت مختلف و به معنای گروهی از جوانان است که انرژی فراوانی برای خلق ایده‌های نو دارند.
بعد از آنکه هویت سونی به عنوان یک برند ژاپنی تثبیت شد، بنیانگذارانش تمایل به تجارت در بازار آمریکا پیدا کردند که آن روزها هم هر نامی به آن راه پیدا می‌کرد، زمینه برای شهرت جهانی‌اش چیده می‌شد. از جمله تولیداتی که آن موقع سونی را به بازار غرب معرفی کرد می‌توان به اولین تلویزیون تمام ترانزیستوری، اولین دستگاه ضبط ویدئو، اولین واکمن و دستگاه‌های استریوی قابل حمل اشاره کرد. البته غرور ایبوکا و موریتا در مواردی هم موجب عقب ماندن سونی از رقابت با برندهای جهانی شد. زمانی که بنیانگذاران سونی تصمیم گرفتند سیستم ویدئویی منحصربه‌فرد و خلاق خود به نام بتامکس را به طور عمومی عرضه نکنند، برند پاناسونیک گوی سبقت را ربود و تکنولوژی VHS خود را جهانی کرد. چیزی نگذشت که سونی برای جبران این شکست بزرگ، با همکاری شرکت فیلیپس اولین لوح‌های فشرده یا همان CD را به بازار معرفی کرد؛ ابداعی که این روزها برای ما پیش پا افتاده به نظر می‌رسد، اما در زمان خودش جهان تکنولوژی در مقابلش انگشت به دهان مانده بود.
وقتی سونی، اریکسون را قورت داد
اریکسون شرکتی سوئدی است که قدمتی بسیار بیشتر از سونی دارد. شرکتی که در سال ۱۸۷۶ توسط شخصی به نام لارس مگنوس اریسکون پایه‌گذاری شد. فعالیت اولیه این شرکت در زمینه تعمیرات تجهیزات تلگراف بود که بعدها و با ورود تلفن‌های همراه و خروج تلگراف، فعالیت خود را به سمت تلفن‌های همراه و تجهیزات ارتباطی سوق داد. در سال ۲۰۰۱، دو شرکت سونی ژاپن و شرکت ارتباطی اریکسون سوئد، برند مشترکی برای تولید تلفن‌های همراه ایجاد کردند و نام آشنای آن را سونی‌اریکسون گذاشتند. در سال ۲۰۰۲، این دو شرکت دست به کار مشترکی زیر چتر نام سونی‌اریکسون زدند و اولین گوشی سری W را به بازار عرضه کردند.
این سری گوشی‌ها، اولین موبایل‌هایی بودند که تمرکز اصلی آنها بر روی موسیقی بود و این تکنولوژی، فضایی تازه در بازار موسیقی جهان به وجود آورد. همین نسل از سونی‌اریکسون‌ها بود که هندزفری را به بخشی جدانشدنی از گوش جوانان تبدیل کرد. در سال ۲۰۰۸ هم اولین سری تلفن‌های همراه را با نام تجاری اکسپریا روانه بازار کردند. پایان همکاری این دو برند نیز به سال ۲۰۱۱ بازمی‌گردد که سونی با خرید رسمی تمام سهام شرکت اریکسون، مدیریت کامل شرکت را به دست گرفت و از سال ۲۰۱۲، محصولات خود را تحت نام انحصاری سونی به جهان تزریق کرد.
