پشوتن پورپزشک مدیرعامل بامیلو | فضای استارتاپی در ایران بسیار جوان است و زمان زیادی نیست که بعضی از شرکت‌های استارتاپی توانسته‌اند در چارچوب‌های استاندارد کار کنند و هنوز شاید فضای دانشگاهی ما هم خودش را با این استانداردها تطبیق نداده است. مهم‌ترین مسئله در استارتاپ‌ها بحث تیم است که اجرای یک ایده خوب را میسر می‌کند. بدون تیم خوب، یک ایده فوق‌العاده کارایی نخواهد داشت و پیاده‌سازی‌اش با مشکل مواجه می‌شود. با توجه به نیازهایی که در کسب‌وکار خودمان یعنی بامیلو داشتیم، به دنبال نیروی انسانی متخصص بودیم. بنابراین تصمیم گرفتیم که علاوه بر اینکه در فضای کسب‌وکار به‌دنبال جذب نیروهای مستعد باشیم، خودمان هم به عنوان یکی از شرکت‌های پیشرو حوزه استارتاپی، زمینه آموزش به افرادی را که می‌خواهند مشغول به کار شوند، فراهم کنیم. در واقع با این اقدامات می‌توان گفت که مدیران آینده کشور را تربیت می‌کنیم. طی آموزش‌ها تلاش می‌کنیم که افراد با بخش‌های مختلف کسب‌وکار مانند کارهای مالی، منابع انسانی، مارکتینگ، توسعه کسب‌وکار، بحث‌های آی‌تی و … آشنایی مختصری پیدا کنند. سپس کمک می‌کنیم که در یک حوزه مشخص عمیقا کار کنند و متخصص آن حوزه شوند. زمانی که در یک بازه زمانی به سطحی از تسلط رسیدند که بتوانند آنچه را که آموخته‌اند، اجرا کنند، تلاش می‌کنیم که فضای انتخاب را برای‌شان فراهم کنیم که با بامیلو همکاری کنند یا هر شرکت دیگر که دوست دارند. هدف اصلی این برنامه این است که در پرورش مدیران آینده استارتاپی ایران نقش داشته باشیم. بسته به هر دوره و نیازی که وجود دارد، می‌توانند در دوره‌های آموزشی بین‌المللی شرکت کنند و بامیلو این فرصت را با هزینه شرکت برای‌شان فراهم می‌کند. حتی این امکان را برای افرادی که جذب می‌شوند، فراهم می‌کنیم که با حضور در شرکت‌های بین‌المللی از نزدیک شاهد روند کار باشند تا تجربه بین‌المللی به دست بیاورند چون انتقال دانش و تجربه را صرفا داخلی نمی‌بینیم و معتقد هستیم که باید از روندهای جهانی آگاه باشیم. در حال حاضر نخستین دوره را برگزار کردیم. متقاضیان زیادی وجود داشتند و چند نفر جذب شرکت بامیلو شده‌اند و چندین نفر هم به استخدام شرکت‌های دیگر درآمده‌اند. بامیلو در این زمینه با دانشگاه‌های معتبر کشور هم همکاری می‌کند و معتقدیم که این همکاری باید افزایش یابد. در ادامه باید به این نکته اشاره کنم که همه شرکت‌هایی که در این فضا کار می‌کنند، به نوعی به صورت غیرمستقیم در حال آموزش نیروی انسانی هستند. وقتی می‌گوییم فضای استارتاپ جوان است، یعنی افرادی هم که به استخدام شرکت‌هایی درمی‌آیند، در واقع در فرایند آموزش هم قرار می‌گیرند. تنها باید این آموزش‌ها برنامه‌ریزی‌شده باشد و به عنوان یک برنامه جدی در روند کاری همه شرکت‌ها قرار بگیرد. چون استارتاپ‌ها برخلاف شرکت‌های سنتی، دارایی‌شان ساختمان و فضای فیزیکی و … نیست بلکه دارایی ما دو چیز است؛ یکی خود محصول و کسب‌وکار و دیگری منابع انسانی. یعنی برای سنجش ارزش یک استارتاپ نگاه جدی به تیم وجود دارد؛ اینکه تیم چقدر خلاق و جدی است. بنابراین اگر آگاه باشیم که منابع انسانی ما ارزشمندترین دارایی یک استارتاپ است، این تعهد را ایجاد می‌کند که باید نیروهای آینده کسب‌وکارمان را خودمان بسازیم. شاید بتوان گفت داشتن چنین آکادمی‌ها و کالج‌هایی مانند آکادمی‌هایی است که باشگاه‌های ورزشی دارند و به نوعی استعدادهایی را برای آینده باشگاه‌شان تربیت می‌کنند. به نظر من این امر در مورد استارتاپ‌ها هم یک الزام است تا نیروهای آینده کسب‌وکارمان را بسازیم. شاید یکی از مسائلی که نیاز است در مورد آن صحبت شود، میزان هزینه‌ای است که شرکت‌ها صرف راه‌اندازی چنین دوره‌های آموزشی می‌کنند. به نظر من حقوق و مزایای افرادی که آموزش می‌دهند، آماده‌سازی محیط، صرف زمان برای انتخاب افراد و … اما بزرگ‌ترین هزینه این است که فضایی را ایجاد می‌کنیم که افراد تجربه‌ای را با سعی و خطا به‌دست می‌آورند؛ یعنی ما فرصت اشتباه‌کردن به افراد می‌دهیم و این بزرگ‌ترین هزینه برای ماست که البته آن را برای آینده کسب‌وکار و اکوسیستم لازم می‌دانیم، چون خروجی و ارزش افزوده‌ای که ایجاد می‌شود، بسیار بزرگ و قابل توجه است.
مطلب قبلی
مطلب بعدی