«من حدود ۷ سال بود که در شرکت‌های مختلف کار می‌کردم و چیزی که در آن مدت متوجه شدم، این بود که این نوع سبک کار یعنی کارمندی چیزی نیست که می‌خواهم و برهمین اساس همیشه به این فکر می‌کردم که کسبوکار خودم را راه بیندازم.»
فرزانه متولد شهر مشهد است و در رشته مهندسی پزشکی در دانشگاه امیرکبیر تحصیل کرده و کارشناسی ارشد خود را نیز در همین رشته از دانشگاه تربیت مدرس گرفته است. ایده نوروچلنج (به نشانی neurochallenge.ir) از زمانی که دانشجوی دوران کارشناسی بوده است، در ذهنش شکل می‌گیرد.
او در این‌باره می‌گوید:
در اواخر سال‌های لیسانس این ایده ذهنم را مشغول کرده بود که چطور می‌توان به افراد کمک کرد تا بتوانند با کمک ذهن خود، حال خودشان را خوب کنند.
از طرفی چون در حوزه بیوالکتریک کار می‌کردم و با داده‌های مرتبط با مغز انسان سروکار داشتم، به این نتیجه رسیدم که برای رسیدن به این هدف روی سیگنال EEG -یکی از سیگنال‌های مغر انسان که مرتبط با احساسات فرد است- کار کنم ولی اساتیدم پیشنهاد دادند به دلیل پیچیدگی مبحث در دوران کارشناسی روی این موضوع کار نکنم ولی فکر من همچنان درگیر این موضوع بود تا اینکه کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس قبول شدم و تصمیم گرفتم پروژه پایانی خودم را در همین زمینه بردارم.
در شروع کار در شرایط آزمایشگاهی برای یک سری افراد موسیقی‌هایی که احساسات مختلفی را برانگیخته می‌کرد، پخش می‌کردیم و خروجی دستگاه EEG را که به صورت کلاه روی سر افراد قرار می‌گرفت، دریافت می‌کردیم و از این طریق می‌توانستیم سیگنال EEG را که در مغز افراد تولید می‌شد، بخوانیم و تحلیل کنیم که هر فردی نسبت به موسیقی چه احساسی دارد.
بعد از اینکه دوران ارشد تمام شد، من همچنان این موضوع را دنبال کردم و از طرفی به کاربردهایی که شناسایی احساسات می‌توانست در زندگی افراد داشته باشد، فکر می‌کردم.
تا قبل از اینکه فرزانه و تیمش این کار را شروع کنند، شناسایی احساس با استفاده از دستگاه‌های EEG با تعداد کانال بالا ۲۴، ۳۶، ۶۴ و ۱۲۸ بوده است. به این ترتیب که برای شناسایی احساس، فرد باید در شرایط آزمایشگاهی در مکان مشخصی قرار می‌گرفت و یک کلاه به تعداد کانال‌ها و سیم‌هایی که به آن کانال‌ها وصل بود، روی سرش گذاشته می‌شد و قرار دادن سیم و الکترودها روی سر کار دشواری بود:
ما بررسی کردیم که کاربردهایی که می‌تواند شناسایی احساسات براساس دستگاه EEG داشته باشد با نوع استفاده‌ای که رایج بود، تناقض دارد.
از همین جهت جست‌وجو کردیم و متوجه شدیم در دنیا از گجت‌های پوشیدنی برای این کار استفاده می‌شود و دستگاه‌هایی وجود دارد که به صورت پرتابل روی سر قرار می‌گیرد و دیگر نیاز به شرایط آزمایشگاهی و استفاده از کابل نیست و به صورت بلوتوثی کار می‌کند. همین طور نیاز به کاربر ماهر نیست و هر کسی می‌تواند در منزل از آن استفاده کند.
ما نمونه‌هایی از این هد سِت‌ها تهیه کردیم و نرم‌افزار آن را نوشتیم و از آنجایی که مبحث شناسایی احساس گسترده بود، آن را محدود کردیم و در حال حاضر برای شروع کار روی احساس استرس کار می‌کنیم و گجتی طراحی کردیم که بر این اساس فرد بتواند استرس خود را مدیریت کند.
گجت مدیریت استرس یک هدسِت است که روی سر قرار می‌گیرد و سیگنال EEG مغز را می‌خواند و اطلاعات را به یک اپلیکیشن اندروید ارسال می‌کند و سطح استرس فرد از این طریق اندازه‌گیری می‌شود
از گجت مدیریت استرس بیشتر بدانیم
گجت مدیریت استرس یک هدسِت است که روی سر قرار می‌گیرد و سیگنال EEG مغز را می‌خواند و اطلاعات را به یک اپلیکیشن اندروید ارسال می‌کند و سطح استرس فرد از این طریق اندازه‌گیری می‌شود و بر اساس آن، روشی برای رفع استرس پیشنهاد می‌دهد.
با این گجت فرد می‌تواند در هر شرایطی از سطح استرس خود آگاه باشد و بررسی کند که سطح استرس نرمالی دارد یا نه. همین طور می‌تواند تشخیص دهد که در چه بازه‌هایی از روز استرس بیشتری دارد.
تمرین‌هایی که از طرف اپلیکیشن برای رفع استرس پیشنهاد می‌شود، باید در چهار نوبت صبح، ظهر، عصر و شب توسط فرد انجام شود و امکان گزارش‌گیری نیز از کل شرایط استرسی فرد وجود دارد. مخاطب این دستگاه همه افراد می‌توانند باشند ولی افرادی که شغل‌های پراسترس دارند مانند ورزشکاران، افرادی که پشت کنکور هستند، سخنران‌ها، آتش‌نشان‌ها، جراحان و غیره می‌توانند از این دستگاه برای مدیریت استرس خود استفاده کنند.
همین‌طور روانشناسان می‌توانند از این دستگاه به عنوان یک دستیار استفاده کنند و اطلاعات بیماران خود را از این طریق به‌دست بیاورند:
حدود یک ماه پیش نسخه اولیه محصول آماده شد و محصول را به صورت رایگان در اختیار مراکز مختلف قرار داده‌ایم تا فیدبک بازار را ارزیابی کنیم و قصد داریم تا ۱۰۰ نمونه اولیه با روند بازار پیش برویم و تغییرات احتمالی مورد نیاز مشتریان را در محصول اعمال کنیم.
مراکزی مانند موسسه ذهن برتر، کلینیک آتیه، پژوهشکده فناوری اطلاعات دانشگاه تربیت مدرس، سازمان پژوهش‌های علمی صنعتی در حال تست دستگاه هستند.
در حال حاضر وارد فاز تولید انبوه نشده‌ایم و به صورت محدود و سفارشی فروش داریم. قیمت محصول ۷۵۰ هزار تومان است که زمانی که محصول به تولید انبوه برسد، قصد داریم محصول را در حدود ۴۰۰ هزار تومان قیمت‌گذاری کنیم.
فرزانه می‌گوید به دلیل مشکلات مالی روند رشدشان خیلی کند است:
ما ۴ تا دختر بودیم که کار را شروع کردیم و ایده را به چند شتاب‌دهنده معرفی کردیم و در نهایت مرکزی به نام سپندار در دانشگاه تربیت مدرس از ایده استقبال کردند و ما کار را در آنجا شروع کردیم ولی در ادامه وارد پژوهشکده فناوری اطلاعات دانشگاه تربیت مدرس شدیم و هنوز هم با این پژوهشکده کار می‌کنیم. چون مسیر، مسیر سختی بود از ۴ بنیانگذار اولیه فقط من باقی مانده‌ام.
فرزانه معتقد است کسی که می‌خواهد کاری را شروع کند باید به کارش باور داشته باشد و سرمایه‌گذار هم بر اساس همین باور حاضر می‌شود که در کار سرمایه‌گذاری کند:
من چون دختر بودم با چالش‌های مختلفی روبه‌رو بودم ولی همیشه سعی می‌کنم به افرادی که با آنها کار می‌کنم، ثابت کنم که پای کار هستم و با انگیزه کار را دنبال می‌کنم. در حال حاضر تمام کارهای قبلی را رها کردم و فقط روی این کار تمرکز کرده‌ام.
