وقتی خفاش ها به دنبال پیدا کردن حشرات برای شام خود هستند، می توانند حرکات آکروباتیک هوایی انجام دهند که حتی ماهرترین خلبانان را نیز به حیرت وا می دارد. یک تیم متشکل از مهندسین انواع جدید از بال ها را طراحی کرده اند و در ساخت آنها از بال های خفاش الهام گرفته اند.
در دانشگاه ساوتهمپتن در انگلستان، گروهی از مهندسین یک بال انعطاف پذیر برای هواپیماهای بدون سرنشین طراحی کرده اند.
از این هواپیماهای بدون سرنشین برای اهداف مختلفی مانند شناسایی و کار علمی استفاده می شود. این بال های جدید در واکنش نسبت به شرایط محلی در محیط تغییر شکل می دهند و مقدمات یک پرواز بهتر را فراهم می کنند. کارایی این بال ها در مقایسه با بال های سفت بهتر است.
محققان هواپیمای بدون سرنشین خود را روی آب در نزدیکی یک ساحل محلی آزمایش کردند. هواپیما به گونه ای طراحی شده بود که بالای سطح آب پرواز کند و به طور ایمن فرود آید. بال های این هواپیما با توجه به باد، تغییر شکل می دهد.
آزمایش های اولیه شروع خوبی بودند، اما محققان می خواهند یک قدم دیگر پیش بروند. بال های خفاش لایه های غشایی هستند که بین استخوان های انگشت این حیوان گسترده هستند. لایه های غشایی خفاش در شبکه ای از رگ های خونی پوشیده شده اند و دارای عضله هستند، بنابراین می توانند بسته به کاری که خفاش می خواهد انجام دهد، سختی و شکل خود را تغییر دهد. دلیل اینکه خفاش ها می توانند به سرعت جهت مسیر خود را تغییر دهند و فراز و فرود داشته باشند آن است که آنها می توانند شکل بال های خود، و بنابراین توانایی پویایی خود در هوا، را تغییر دهند.
محققان برای دستیابی به این قابلیت تغییر شکل، از یک پلیمبر استفاده کردند که هنگام اعمال ولتاژ به آن منقبض و منبسط می شود. چندین سال روی این پلیمر تحقیق کردند، و توانستند از آن به عنوان یک عضله مصنوعی استفاده کنند. از آنجا که مقدار انقباض فقط به ولتاژ بستگی دارد، جریان ها می توانند کوچک باشند.محققان طراحی ها را در یک تونل بادی آزمایش کرده اند و در چند سال آینده آن را روی هواپیماهای بدون سرنشین آزمایش خواهند کرد.
محققان قصد دارند از ای پلیمر در هواپیماهای بدون سرنشین استفاده کنند و ولتاژی را از بال آن عبور دهند. این ولتاژ باعث جمع شدن مولکول های پلیمر می شود و در نتیجه ماده در یک جهت دیگر منبسط خواهد شد، شبیه به آنچه که هنگام فشار دادن یک اسفنج رخ می دهد.
با اینکه استفاده از این بال ها در هواپیماهای تجاری عملی نیست، اما می تواند برخی از سطوح کنترل هواپیما را با این فناوری انعطاب پذیر کرد. برای مثال لبه های قسمت متحرک بال هواپیما و سکان را می توان از این جنس ساخت. در این صورت کنترل هواپیما دقیق تر خواهد بود. اگر هواپیما بتواند بال خود را بسته به آب و هوا تغییر دهد، امکان ذخیره سوخت و نیز پروازی آرام تر وجود خواهد داشت. در حال حاضر محققان از این فناوری در هواپیماهای بدون سرنشین استفاده می کنند.
