زمانیکه شرکتها بزرگتر میشوند، دغدغههای جدیدی پیدا میشود که شاید کاملا مسخره یا خندهدار به نظر برسند. یکی از این مسائل «ناهار دادن یا ندادن» شرکتهاست. آیا شرکت باید ناهار بدهد؟ پول آن را بدهد؟ یا اصلا این موضوع ربطی به شرکت ندارد؟ بیایید کمی درباره این موضوع بحث کنیم!
- اصل طلایی: کلا ملت ناراضی هستند
در یکی از شرکتهایی که مدتی در آنجا بودم، بعضی نفرات در مورد کیفیت غذا شاکی بودند و این نارضایتی را به دیگران نیز سرایت میدادند. برای رفع مسئله، شرکت تهیه غذا عوض شد، بعد یک سری گفتند چرا تنوع غذا کم هست، چرا قورمه سبزی، چرا … بعد مدیرها به این نتیجه رسیدند، پول غذا را به خود نفرات بدهند تا خودشان هر چیزی دوست دارند، سفارش دهند. تا مدتی همه خوشحال بودند ولی بعد از مدتی، بهخصوص نفرات جدید با اینکه پول غذا میگرفتند، (البته شاید نمیدانستند بخشی از پول دریافتی بابت غذا هست)، اذعان میکردند بقیه شرکتها ناهار میدهند، چرا شرکت ما اینکار را انجام نمیدهد و این بهانهای برای غر زدن بود.
- اکثر گیکها غذا از خانه نمیآورند
بهدلیل اینکه شاید گیکها تنها و مجردی زندگی میکنند یا کلا حوصله حمل غذا ندارند یا یادشان میرود یا از شستن ظرف بدشان میآید یا… معمولا از منزل غذا نمیآورند و مجبور به سفارش غذا هستند.
- پروسه سفارش غذا زمانبر است
از ساعت 12 پروسه سفارش غذا شروع میشود و معمولا همین پروسه نیم ساعت تا چهل دقیقه ادامه دارد. کل نفرات شرکت یا تیم باید دست از کار بکشند و درگیر این داستان بشوند. «من دیروز از این گرفتم خیلی بد بود، این خیلی گرونه… این خیلی ارزونه… بیا با هم غذا بگیریم پول پیک زیاد نشه». در این بین هم هستند کسانی که کلا فلجتصمیم هستند. اما نظر شخصی من در مورد غذا دادن شرکتها چیست؟ بله، و علاوه بر خود غذا باید فضای مناسبی برای سرو غذا نیز مهیا شود. دلایل من هم این است:
1- بهدلیل اینکه سلامت نفرات برای ما مهم است.
گفتیم گیکها غذا نمیآورند و بهخاطر هزینه یا زمان یا هرچیز دیگری، آنها از کترینگهای مختلف غذا سفارش میدهند و از سلامت آن مطمئن نیستند یا دائم فستفود میخورند. تجربه این را داشتیم که یک نفر بعد از غذا، چند روز مسموم شده بود. البته شاید بپرسید سلامت نفرات چه ربطی به شرکت دارد؟ مسلما جوابش را خودتان میدانید.
2- بهدلیل اینکه پروسه سفارش غذا زمانبر و حواسپرتی از کار به همراه دارد.
3- بهدلیل اینکه ناهار فرصتی برای ایجاد یا تقویت ارتباطات است.
من تجربه کار با فرانسویها را داشتهام، فرانسویها هر عادت بدی دارند، سر غذا با کسی شوخی ندارند، خیلی آرام و ریلکس غذا میخورند و کلی هم حرف میزنند. اما در برخی شرکتهای ایرانی که بودم، نفرات پشت میز خودشان در حالی که به مانیتور زل زدهاند، یا مثلا کار میکنند، غذا میخورند، به قول خودشان نمیخواهند زمان از دست بدهند. ولی ناهار بهترین زمان برای رفرش دوباره است، قوانین ما در مورد ناهار در یکی از شرکتها:
1- همه با هم غذا میخوریم
2-غذا پشت میز ممنوع
3- صحبت کاری ممنوع و میزان چرتوپرتگویی بالا
در شرکتهای چینی که آخرت تولید و بازدهی هستند، نیم ساعت فرصت چرتزدن هم به نفرات داده میشود ولی ما اینجا اصرار داریم نه، حتما من باید پشت میزم غذا بخورم تا تولیدم بالاتر برود.
وعده ناهار فرصت خوبی برای شناختن دیگر بخشهای سازمان، ایجاد ارتباط بهتر با دیگران و ایجاد ارتباطات فراتیمی میتواند باشد. علاوه بر این ناهار یک بریک هم است؛ یعنی به سرعت تعمدی در بین کار یک وقفه ایجاد میکنیم و مطمئنا این وقفه باعث بازیابی انرژی نیز میشود.
4- فضای غذاخوری بسیار مهم است
بعضی شرکتها فضای غذاخوری دارند ولی بیشتر شبیه غذاخوری پادگان یا اردوگاه کار اجباری است و کلا کسی رغبت به میل غذا در آنجا ندارد. شاید ایجاد محیط شاد، انجام بازیهایی در زمان وعده ناهار و… میتواند فکر خوبی باشد.
- اما در انتها
ناهار دادن برای شرکتها شاید بار هزینهای داشته باشد، ولی هزینه اتلافی سفارش غذا و منفک شدن حواس از محیط کار را در نظر بگیرید و عایدی که از با هم غذا خوردن ایجاد میشود، میتواند بازگشت سرمایه خوبی ایجاد کند.
اما حتی اگر ناهار نمیدهید، سعی کنید فضای مناسبی برای غذا خوردن ایجاد کنید که 1- نفرات پشت میز خود غذا نخورند 2- بتوانند با همدیگر غذا بخورند و ارتباط برقرار کنند 3- بتوانند به صورت تعمدی بین کار وقفه ایجاد کنند.
البته همه این موارد نظر شخصی من بهعنوان یک توسعهدهنده نرمافزار است و شاید در تخصص دوستان منابع انسانی است که موارد را با استدلال علمی ثابت و تفسیر کنند.