یادداشت کامران خوشی بنیانگذار زورق | چند سالی است که به مدد جوانانی جسور و سرمایه‌گذاران امروزی کسب‌وکارهای مجازی در حال رشد و توسعه است؛ آن هم در روزگاری که به‌دلایل مختلف روش‌های سنتی اشتغال‌زایی ناکارآمد و در خوشبینانه‌ترین حالت ناکافی است. اما متاسفانه در بدنه مدیریتی به همین اندازه مدیران جسور و نواندیش وجود ندارند، بنابراین برای کنترل فضای کسب‌وکارهای مجازی از روش‌های کند، ناکارآمد و فسادزای گذشته استفاده می‌کنند.
به بهانه حمایت از کاربران هر روز مجوزی و نمادی ساخته می‌شود.
نفس وجود نمادهای اعتمادزا بسیار سازنده است، اما اشکال اینجاست که این نمادها اولا اجباری است و ثانیا در ساختاری اعطا می‌شود که کمترین اطلاع از دنیای وب و تکنولوژی را دارند.
در واقع به‌جای آنکه نمادها اختیاری باشد و اطلاع‌رسانی به کاربران برای این نمادها افزایش یابد تا صاحبان کسب‌وکار اتوماتیک اقدام به دریافت کنند، هر روز مجوز اجباری جدیدی ابداع می‌شود که کاربران اساسا آشنایی با آن ندارند؛ یعنی علت وجود آن یا خطر نبود آن را نمی‌دانند و متاسفانه ابزار فیلترینگ هم به صورت اهرمی یکطرفه برای قبولاندن آن مورد استفاده قرار می‌گیرد. دستگاه‌های دولتی هم به‌جای آنکه در این وانفسای اقتصادی و ایجاد اشتغال با کارآفرینان مانند سوپراستارها رفتار کند، دائما جانب ایجاد و ابداع مجوزها را می‌گیرد. پیشنهاد این است که در وهله اول مجوز اجباری نباشد و اگر این امر با موانع قانونی مواجه می‌شود، حداقل صدور آن را به مجموعه‌های مرتبط واگذار کنند.
