روانشناسان و مشاوران، برای رها‌کردن مراجعانشان از احساس پشیمانی، راه درازی را طی می‌کنند و در بسیاری موارد، موفق به نابودی کامل این حس همراه با سرزنش نمیشوند.
بسیاری از آدم‌ها، سال‌ها بعد از تجربه‌کردن یک اتفاق یا گرفتن یک تصمیم، راهی که از آن عبور کرده‌اند را اشتباه تصور می‌کنند و خود را با تصور راه‌های بهتری که می‌توانستند از آن بگذرند و نگذشتند، سرزنش می‌کنند. شاید برخی از این افراد، ناخودآگاه محاکمه خود را به عنوان راهی برای بهتر ساختن شرایط در نظر می‌گیرند، اما واقعیت این است که احساس گناه ناشی از این محاکمه، نه تنها کمکی به بهبود شرایط نمی‌کند، بلکه از اساس اشتباه و غیرمنطقی است.
واقعیت این است که هر تصمیمی که ما می‌گیریم، با پشتوانه تجربیات، اطلاعات، احساسات و باورهایمان در آن زمان اتخاذ شده است و بدون تردید محدودیت‌ها و شرایط موجود در زمان انتخاب آن راه، در برگزیدنش بی‌تاثیر نبوده است. با این توصیف، غیرمنطقی و ناعادلانه است که سال‌ها بعد، در شرایطی دیگر و درحالی‌که باورها، احساسات و تجربیاتمان دگرگون شده‌اند، آن تصمیم قدیمی را به چالش بکشیم و خود را به‌خاطر انتخاب‌کردنش مواخذه کنیم.
اگر پشیمانی، جزئی همیشگی از زندگی شماست، باید بگوییم که بیهوده خود را آزار می‌دهید. باور کنید تصمیمی که در یک شرایط خاص می‌گیرید، حتی اگر به نتیجه مطلوب نرسد، بهترین انتخاب شماست. باور کنید اگر در زمان انجام یک کار، امکانات، اطلاعات، شرایط و عقاید دیگری می‌داشتید، حتما راه دیگری را انتخاب می‌کردید و شما حق ندارید خود را به‌خاطر شرایط موجود در زمان انتخاب آن روش، سرزنش کنید.
هر کدام از ما، با هر تصمیمی که می‌گیریم و با هر قدمی که برمی‌داریم، تغییر می‌کنیم و به فرد تازه‌ای بدل می‌شویم. هر تصمیمی در هر زمانی، ما را با چالش‌هایی روبه‌رو می‌کند که بر افکار، عقاید و تصمیمات آینده‌مان تاثیر می‌گذارند و اگر بار دیگر، تصمیم به سرزنش کردن خود گرفتید، اول زمان، مکان، امکانات، باورها و بایدهای حاکم در آن موقعیت را مرور کنید و بعد مراسم محاکمه خود را برگزار کنید.
