وقتی صحبت از مواجهه با احساسات به میان می‌آید، اغلب ما به گریستن، خندیدن یا درآغوش‌کشیدن دیگران فکر می‌کنیم. ما کسانی که از دلتنگی اشک می‌ریزند را احساساتی تلقی می‌کنیم اما مهر بی‌نزاکتی یا سنگدلی را روی کسانی می‌زنیم که پرخاش می‌کنند یا با زودرنجی، برقراری ارتباط را برای اطرافیانشان دشوار می‌کنند. همه این پیش‌داوری‌ها درحالی به زندگی‌مان پا می‌گذارند که فراموش کرده‌ایم غم و شادی، ترس و شجاعت، خشم و آرامش، همگی دو روی یک سکه هستند و اگر قرار است برچسب احساساتی بودن را روی خود بچسبانیم، نباید از هیچ یک فرار کنیم؛ بلکه باید با آنها مواجه شویم و برای به کنترل‌درآوردنشان تلاش کنیم.
خیلی‌ها فکر می‌کنند کسانی که به معنویت باور دارند، جایی برای لمس‌کردن احساسات منفی یا ابراز آنها در زندگی‌شان باقی نمی‌ماند. از نظر این افراد، انسان خوب، کسی است که فریاد نمی‌کشد، برای آرامش دیگران همیشه خود را کنار می‌کشد و همه داشته‌هایش را برای آرامش دیگران می‌بخشد اما نظر روانشناسان، با باور این افراد، در تضاد است.
روانشناسان معتقدند که سلامت روان، به معنای نادیده گرفتن نیمی از احساسات نیست. به عقیده آنها حفظ بهداشت روانی شما، در گروی پوست‌کلفت‌شدن قلبتان است. اگر با احساسات‌تان روبه‌رو شوید، به آنها چشم بدوزید و اجازه ابراز دهید، اتفاقات عجیبی در زندگی‌تان می‌افتد. احتمالا در ابتدا، اطرافیانتان احساس می‌کنند که شما را نمی‌شناسند و به شمایی که از به دوش‌کشیدن کوله‌باری از احساسات متفاوت رنج می‌برید، عذاب‌وجدان را هم تحمیل می‌کنند.
اگر می‌خواهید احساسات پنهان‌شده، گاه و بی‌گاه از گنجه ذهنتان بیرون نپرند و شما را به چاه نیندازند، از انکار‌کردنشان دست بردارید.
بلوغ عاطفی، یعنی درک درست احساسات و بلوغ اجتماعی، یعنی انتخاب راه‌های اجتماع‌پسند، برای نمایش این احساسات. اگر می‌خواهید روانتان را آرام کنید، در عین دادن جای‌تان به یک زن باردار در اتوبوس، از کسی که شما را هل داده تا روی صندلی خالی بنشیند، حقتان را طلب کنید و در عین اینکه برای کمک‌کردن به همکارانتان پیشقدم می‌شوید، از همکار زیرآب‌زنتان بخواهید که دلیل فاش‌کردن رازهایتان برای دیگران را توضیح دهد. اجازه دهید احساسات شما، هر چه هستند، چه مثبت و چه منفی، در خدمت بهبود کیفیت زندگی‌تان و ساختن روابط شفاف و عاری از کینه‌توزی ابراز شوند.
شاید شروع این رویه برای شما و البته اطرافیانتان ناخوشایند باشد، اما یادتان نرود که قرار نیست به‌خاطر دفاع از خود، به دیگران حمله کنید، تنها می‌خواهید بدون آسیب‌زدن به دیگران، سفره عواطفتان را باز کنید.
