در شماره‌های پیشین، از «اضطراب جدایی از تلفن همراه» با شما سخن گفتیم. گفتیم که اگر نمی‌توانید پیام‌های تلگرامی که دریافت می‌کنید را نخوانده رها کنید یا اگر وقت تمام‌شدن شارژ تلفن همراهتان دلشوره می‌گیرید، احتمالا به این اختلال دچار شده‌اید. در این شماره، یافته‌های گروه دیگری از محققان در مورد دلایل دچار‌شدن به این مشکل را با شما در میان می‌گذاریم و توضیح می‌دهیم که چرا آدم‌ها به جای صحبت‌کردن با همنشین‌هایشان، ترجیح می‌دهند به تلفن همراه خود پناه ببرند.
- به تلفن همراهتان چسبیده‌اید؟
حتی اگر تلفن همراهم زنگ نخورد، سراغش می‌روم و صفحات پیام یا صفحاتم در شبکه‌های اجتماعی را چک می‌کنم.
شب‌ها، وقت خواب، تلفن همراهم در فاصله نزدیکی از من قرار دارد و به راحتی قابل دسترس است.
اگر تلفن همراهم را در خانه جا بگذارم، به‌خاطرش دوباره به خانه برمی‌گردم.
اگر آنتن تلفن همراهم قطع شود، اینترنت نداشته باشم یا شارژش تمام شود، دچار اضطراب می‌شوم.
کدام یک از این جملات در مورد شما صدق می‌کند؟ اگر مطلب پیشین ما در خصوص اضطراب جدایی از تلفن همراه را نخوانده باشید، با پاسخ دادن به همین سوالات هم می‌توانید از دچار‌بودن یا نبودنتان به این اختلال باخبر شوید. اگر شما اغلب این حالات را تجربه می‌کنید و اگر در طول روز مدام با تلفن همراهتان درگیر هستید، احتمالا به این اختلال اضطرابی دچار شده‌اید، اما واقعیت این است که شما تنها نیستید. این روزها بسیاری از افراد این نوع از اضطراب را تجربه می‌کنند و نمی‌توانند زندگی بدون تلفن همراه را حتی تصور کنند.
- خلأهای کودکی با روانتان چه می‌کنند؟
سال‌ها قبل، روانشناسان تئوری‌های مختلفی را در مورد دلبستگی و میل آدم‌ها به نزدیکبودن و دل‌بستن به دیگران ارائه کردند. تئوری دلبستگی، از میل آدم‌ها به حضور در کنار مراقبت‌کنندگان اصلی سخن می‌گوید و معتقد است که حضور اطمینان‌بخش این مراقبان در دوران کودکی، تا پایان عمر بر زندگی افراد تاثیر می‌گذارد.
در دوران بزرگسالی نیز، نزدیکبودن به دیگران و دل‌بستن به آنها، احساس خوبی را در آدم‌ها ایجاد می‌کند و بر بهبود عملکرد آنها در ابعاد مختلف تاثیر می‌گذارد. وقتی احساس دلبستگی ایمن در افراد شکل نگیرد، آنها راه‌های دیگری را برای جبران خلأ دلبستگی انتخاب می‌کنند. افرادی که در کودکی از این احساس اطمینان‌بخش بی‌بهره بوده‌اند، در سال‌های بعد با دلبسته‌شدن به گزینه‌های دیگر، خلأ ناشی از تکیه‌نکردن به مراقبت‌کننده اولیه را جبران می‌کنند.
تمایل افراطی و وسواسی‌گونه به ارتباط داشتن با آدم‌های دیگر، یا میل اغراق‌شده به دور ماندن از دیگران، حاصل شکل نگرفتن احساس دلبستگی ایمن در آدم‌هاست. وقتی الگوی مخدوشی از دلبستگی در ذهن فرد جا خوش کرده، در بزرگسالی نیز نمی‌تواند سطح متناسبی از ارتباط با آدم‌های دیگر و دل بستن به آنها را تجربه کند.
- چرا به تلفن همراه دل بسته‌اید؟
آدم‌های امروزی، به دو دلیل از تلفن همراهشان دل نمی‌کنند؛ اول اینکه ارتباط داشتن با دیگران از طریق شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌ها، احساس خوشایندی را در این افراد ایجاد می‌کند. در درجه دوم، گوشی‌های هوشمند، فضایی شخصی و ویژه را برای افراد تدارک می‌بینند. امکان ذخیره‌کردن عکس و داده‌ها، امکان انتخاب زنگ، عکس صفحه نمایش یا تنظیم‌کردن قابلیت‌های دیگر، احساس تعلق آنها به گوشی‌های هوشمند و میل به متصل ماندن به این ابزار وفادار را هر روز بیشتر می‌کند.
- خانم‌ها وابسته‌ترند یا آقایان؟
بررسی‌های محققان در مورد ارتباط دچار بودن به اضطراب جدایی و خلأهای ناشی از دور ماندن از مراقبت‌کننده اولیه،با گوشی به دست بودن آنها در بزرگسالی مرتبط است.
به گفته پژوهشگران، زنان بیشتر از مردان به تلفن‌های همراه خود وابسته می‌شوند و بیشتر از آنها، از این ابزار برای ارتباط داشتن با دیگران استفاده می‌کنند. در حالی‌که زنان گوشی هوشمند خود را به عنوان ابزاری برای انجام وظایف اجتماعی و پر کردن خلأهای ارتباطی‌شان به خدمت می‌گیرند، مردان بیشتر از تلفن همراه به عنوان ابزار جست‌و‌جوی اطلاعات یا یک کنسول بازی همراه استفاده می‌کنند.
