وقتی با واکنشی روبهرو میشوید که فکر میکنید استحقاقش را نداشتهاید، رفتار فرد مقابلتان را چطور تحلیل میکنید؟ سکوت میکنید و در دلتان میگویید که بیماری فرزندش دلیل این کجرفتاری شده یا اینکه مشکلات کودکیاش را مسبب این اتفاق میدانید؟
نمیخواهیم به شما برای نشاندادن واکنشهای ناشایست و شدید انگیزه دهیم، اما یک توصیه برایتان داریم! اگر میخواهید آنطور که سزاوارش هستید با شما برخورد شود، دست از توجیه بدرفتاریهای دیگران بردارید. شما با توجیهکردن کارهای دیگران، میخواهید شدت آسیبی که از رفتار یا واکنششان دیدهاید را انکار کنید و به همین دلیل، هرگز به دنبال راهی برای سر و سامان دادن به روابطتان نمیگردید.
دیگران همیشه به خاطر مشکلات خودشان به شما برخورد نامناسبی را نشان نمیدهند، بلکه گاهی به واسطه شناخت اشتباهی که از شما دارند، رفتارهای اشتباهشان را تکرار میکنند. پس مطمئن باشید لااقل 50 درصد مقصر به وجود آمدن دلخوریها و مشکلاتی که آزارتان میدهد هستید.
از امروز راه دیگری را امتحان کنید؛ راه گفتوگو در کمال آرامش. شاید در مواقعی بهتر باشد بعد از گذشت چند ساعت یا چند روز از یک اتفاق گفتوگو را شروع کنید. اما در هر حال، وقت صحبتکردن در این موارد، مراقب لحن، بلندی صدا و جملاتتان باشید. بهتر است گفتوگو را اول با یادآوری نکات مثبت یک رابطه شروع کنید و بعد سراغ موضوعی که آزارتان داده است، بروید. گذشته از این، مراقب باشید عقاید، سبک زندگی و موضوعاتی که برای فرزندتان اهمیت دارد را نشانه نگیرید و روی نقاط حساس دست نگذارید.