می‌ترسم معتاد شوم! داروها اثر ندارند! نمی‌خواهم وابسته هیچ دارویی شوم و حرف‌هایی از این دست، خیلی‌ها را از مراجعه به روانپزشکان و مصرف داروهایی که تجویز می‌کنند، منصرف می‌کند. کم نیستند کسانی که در هر لحظه از زندگی‌شان، با افسردگی، احساسات متناقض، اضطراب و تپش قلب، تردید و هراس‌های متعدد دست و پنجه نرم می‌کنند، اما حاضر به مصرف داروهای روانپزشکی نمی‌شوند. اگر شما هم پذیرفته‌اید که خیلی از لحظه‌های زندگی‌تان را با خوشحالی یا لااقل آرامش نمی‌گذرانید، به این نکته‌ها توجه کنید.
پذیرش موضوع اولین قدم در درمان‌های روانپزشکی است. برای آنکه بتوانید دوره درمان را با موفقیت پشت سر بگذارید، باید بپذیرید که مشکلی وجود دارد و این مشکل را به‌تنهایی نمی‌توانید حل کنید. درد‌دل‌کردن با دوستان، سفر رفتن یا خرید کردن، همه می‌توانند شما را خوشحال کنند، اما مطمئن باشید که از پس درمان یک اختلال مزمن برنمی‌آیند. پس حرف و حدیث‌ها را رها کنید و کار را به کاردان بسپارید.
بسیاری از کسانی که داروهای روانپزشکی را مصرف می‌کنند، از این موضوع گلایه می‌کنند که با قطع داروها شاهد برگشت برخی از علایم یا حتی تشدیدشان می‌شوند. اما این موضوع نباید دلیل رویگردانی از مصرف داروهای روانپزشکی باشد. یادتان نرود بیماران دیابتی، افراد مبتلا به فشارخون بالا یا کسانی که کلسترول بالایی دارند هم در صورتی که داروهای تجویزی‌شان را قطع کنند، بازگشت علایم آزاردهنده را مشاهده می‌کنند.
روانشناسان تاثیر بسیار زیادی در تقویت سلامت روان در میان افراد جامعه بازی می‌کنند اما نمیتوان همه بار این موضوع را بر دوش این گروه انداخت. گاهی یک بیماری روانی آنقدر در فرد ریشه دوانده که او را برای مبارزه ضعیف کرده، یا به‌طور کلی میل به بهبود یا توان همکاری برای خلاص‌شدن از آن را از او دور کرده است. در این شرایط، فرد با مراجعه به روانپزشک و آغاز کردن مصرف داروهای روانپزشکی، به مرور توان دوباره برای مبارزه با دلایل بیماری‌زا را پیدا می‌کند و می‌تواند از کمک روانشناسان بهره بیشتری را ببرد.
اگر راضی به مصرف داروهای روانپزشکی شده‌اید، هرگز در هفته‌های اول مصرف، انتظار معجزه نداشته باشید. به بدنتان برای کنار آمدن با این داروهای تازه فرصت دهید. در روزهای اول، ممکن است نه‌تنها هیچ بهبودی را مشاهده نکنید، که عوارض ناخوشایند متعددی را نیز تجربه کنید؛ عوارضی که در صورت گذشت زمان به مرور کمرنگ می‌شوند.
هرگز خودسرانه داروی روانپزشکی مصرف نکنید. اگر افسردهاید، راه‌حلی که می‌تواند شما را نجات دهد، مصرف قرص خواب نیست و اگر اضطراب دارید، خوردن هر دارویی به بهبود وضعیت شما کمک نمی‌کند. پس بدون مشورت پزشک دارو نخورید. گذشته از این، هرگز به دلیل تاثیر‌کردن دارو بر یک فرد، تصور نکنید که با مصرف‌کردنش حال شما هم خوب می‌شود. اختلالات روانپزشکی با وجود تشابهشان، ممکن است کاملا متفاوت باشند و مشکلی که تصور می‌کنید شبیه به مشکل دوست‌تان است، امکان دارد که با دارویی کاملا متفاوت قابل درمان باشد.
داروی تجویز شده را تنها تا زمانی که پزشک در نسخه مشخص کرده مصرف کنید و چند روز قبل از تمام شدن آن مدت، دوباره به پزشکتان مراجعه کنید. شاید لازم باشد که در داروهای مصرف شما بسته به حال امروزتان تغییراتی ایجاد شود. گذشته از این، هرگز داروهایتان را خودسرانه و ناگهانی قطع نکنید. این کار می‌تواند جسم و روان شما را با مشکلات بسیار جدی‌تری روبه‌رو کند.
در کنار مصرف داروها، رژیم غذایی که پزشکتان توصیه کرده را هم رعایت کنید و اگر داروی دیگری را به هر دلیلی مصرف می‌کنید، حتما پزشکتان را در جریان آن بگذارید. یبوست یکی از مشکلات شایعی است که بسیاری از داروهای روانپزشکی آن را ایجاد می‌کنند. در صورتی که با مصرف این داروها به چنین مشکل یا مشکلات جسمانی دیگری دچار شدید، سعی کنید با ورزش کردن و رعایت رژیم غذایی مناسب حالتان را بهتر کنید. ویتامین D و ویتامین B از جمله مواردی هستند که باید به وفور در رژیم غذایی فردی که به اختلالات روانی (چه خفیف و چه شدید) دچار شده است، جا داشته باشند. پس سبوس، لبنیات پروبیوتیک، ماهی، تخم مرغ و مکمل‌های حاوی این ویتامین‌ها را به اندازه کافی مصرف کنید و از تاثیر معجزه‌آسای امگا3 هم غافل نشوید.
