حتما برای شما هم پیش آمده که در لحظه گوش‌دادن به چهچه خواننده محبوبتان، نور تلفن همراه بغل‌دستی‌هایتان در کنسرت عیش شما را طیش کند و تلاش آنها برای ثبت عکس و فیلم در آن لحظه تمرکزتان را از میان ببرد.
اصلا شاید برای شما هم پیش آمده باشد که در هیجان‌انگیزترین لحظه زندگی‌تان، به جای غرق‌شدن در لحظه، دوربین به دست شوید و لذت تجربه‌کردن تمام و کمال آن خوشی را، با ثبت‌کردن تصویری از آن لحظه عوض کنید. اصلا شاید به همین دلیل است که وقتی به عکس‌ها و فیلم‌های ثبت‌شده خیره می‌شوید، درست یادتان نمی‌آید که در آن لحظه چه حالی داشتید و چه احساساتی را تجربه می‌کردید.
محققان می‌گویند عادت ثبت فیلم و عکس از لحظه‌های خوشایند، بلای جان حافظه ما شده. به گفته آنها، وقتی به دقایق شیرین زندگی‌مان از پشت لنز دوربین خیره می‌شویم، به جای مزه‌مزه‌کردن شیرینی آنها و ثبت‌کردن لحظه‌ای ماندگار در ذهن، همه چیز را در عکسی که ممکن است هرگز به آن نگاه نکنیم، خلاصه می‌کنیم.
آنها می‌گویند اغلب کسانی که تمایل زیادی به ثبت کردن این فیلم‌ها دارند، زباله‌دان بی‌مصرفی از لحظه‌های شیرین فیلمبرداری شده را در گوشه‌ای از هارد رایانه یا تلفن همراهشان ذخیره می‌کنند و به‌ندرت به تماشای آن فیلم‌ها میلی نشان می‌دهد.
از نظر محققان، این آدم‌ها به‌خاطر در لحظه زندگی‌نکردن، خاطرات شیرین‌شان را فراموش می‌کنند و یکی از دلایلی که سراغ این فیلم‌ها نمی‌روند، همین است که اصلا به خاطر نمی‌آورند که چنین لحظه‌ای را پشت سر گذاشته‌اند و چنین فیلمی را ذخیره کرده‌اند.
شاید این اتفاق، به دلیل هوشمندی مغز ما بیفتد. مغزی که باید انرژی زیادی را برای ذخیره اطلاعات و خاطرات صرف کند، وقتی متوجه تمرکز شما برای گرفتن عکس و فیلم می‌شود، تلاش کمتری برای ثبت اطلاعات به خرج می‌دهد.
مغزی که با آمدن تلفن‌های هوشمند به تنبلی عادت کرده، می‌داند که دوربین عکاسی، رقیب خوبی برایش شده و از آنجا که به کم‌کاری عادت کرده است، ترجیح می‌دهد در این رقابت بازنده باشد و زحمت ثبت اطلاعات را به این دستگاه بسپارد.
