مهندسان اولین دستگاه پوشیدنی و انعطاف‌پذیر را تولید کرده‌اند که می‌تواند سیگنال‌های بیوشیمیایی و الکتریکی موجود در بدن انسان را کنترل کند. این دستگاه شیمیایی-فیزیکی سیگنال‌های قلبی الکتروکاردیوگرام (EKG) را ثبت و میزان لاکتات را بررسی می‌کند. لاکتات یک ماده شیمیایی زیستی است که تلاش فیزیکی را در زمان واقعی نشان می‌دهد. این دستگاه روی قفسه سینه قرار می‌گیرد و به طور بی‌سیم به یک تلفن هوشمند، ساعت هوشمند یا لپ‌تاپ متصل می‌شود. این دستگاه می‌تواند کاربردهای زیادی داشته باشد، از ورزشکارانی که تمرینات خود را کنترل می‌کنند تا پزشکانی که بیماران مبتلابه بیماری‌های قلبی را کنترل می‌کنند.
مهندسان نانو و برق در مرکز حسگرهای پوشیدنی سن‌دیگو با همکاری یکدیگر دستگاهی ساخته‌اند که شامل مجموعه‌ای از حسگرهای انعطاف‌پذیر و یک صفحه الکترونیکی کوچک است. این دستگاه نیز می‌تواند داده‌ها را از طریق بلوتوث از سیگنال‌های بیوشیمیایی و الکتریکی منتقل کند.
درواقع محققان در تلاش هستند دستگاهی تولید کنند که بتواند به طور همزمان سیگنال‌های فیزیکی، شیمیایی و الکتروفیزیولوژیکی را در طول روز اندازه‌گیری کند. این تحقیق اولین گام مهم در این راه است. بیشتر دستگاه‌های پوشیدنی که تبلیغ می‌شوند فقط یک سیگنال را اندازه می‌گیرند مانند تعداد گام‌ها یا ضربان قلب و تقریبا هیچ‌یک از آن‌ها سیگنال‌های شیمیایی مانند لاکتات را اندازه‌گیری نمی‌کنند.
ترکیب اطلاعات درباره ضربان قلب و لاکتات می‌تواند برای ورزشکارانی که می‌خواهند عملکرد خود را تقویت کنند، مفید باشد. محققان از ورزشکاران المپیک درباره استفاده از فناوری‌های تولید مرکز حسگرهای پوشیدنی نظرسنجی می‌کنند.
بزرگ‌ترین چالش محققان آن بود که مطمئن شوند سیگنال‌های ارسالی از دو حسگر برای یکدیگر تداخل ایجاد نمی‌کند. این امر مستلزم مهندسی دقیق و آزمایش‌هایی است که باید در این راستا انجام شود.
محققان برای ساخت این دستگاه از چاپ صفحه روی ورق پلی‌استر نازک و انعطاف‌پذیر استفاده کردند که می‌توان آن را به طور مستقیم روی پوست قرار داد. یک الکترود که لاکتات را تشخیص می‌دهد در مرکز این دستگاه چاپ می‌شود و دو الکترود EKG نیز در سمت راست و چپ قرار می‌گیرند. محققان بررسی‌های زیادی انجام داده‌اند تا به بهترین فاصله ممکن بین الکترودها دست یابند به طوری که تداخلی ایجاد نشود و سیگنال‌ها بهترین کیفیت را داشته باشند. آن‌ها دریافتند که بهترین فاصله چهار سانتی‌متر بین الکترودهای EKG است.
حسگرها به یک صفحه مدار چاپی و کوچک که به تراشه بلوتوث و کنترل‌کننده میکرو مجهز است، متصل می‌شوند تا داده‌های جمع‌آوری‌شده به طور بی‌سیم به تلفن یا کامپیوتر منتقل شود.
