دانشمندان یک ابریشم عنکبوتی مصنوعی مشابه را تولید کرده‌اند که بسیاری از ویژگی‌های همتای طبیعی خود در دنیای وحش را دارد و دانشمندان می‌توانند در مقیاس بزرگ آن را تولید کنند. در سال 2010 بنیاد ملی علم بودجه لازم برای پروژه‌ای را تامین کرد که به طور ژنتیکی بزها را وادار به تولید ابریشم عنکبوتی در شیرشان می‌کرد، در حالی‌که سایر پروژه‌ها روی پروتئین‌های ابریشم عنکبوتی تولید انبوه در سلول‌های باکتری‌ها، حشرات و مخمر بودند. در سال 2015، محققان گزارش دادند که از این پروتئین‌ها که اسپایدروئین نام داشت، برای ایجاد زیرساخت مورد نیاز برای رشد سلول‌های مغزی استفاده کرده‌اند.
با این حال آن دسته از رشته‌های ابریشم عنکبوتی که تولید می‌شدند، از خصوصیات فیزیکی مورد نظر برخوردار نبودند مگر اینکه پس از تولید اولیه به طور گسترده به آنها تزریق می‌شدند. مشخص شد که عنکبوت‌ها به طور طبیعی در مجراهای نخ‌ریسی ابریشم تولید می‌کنند و pH به تدریج از حدود 7.6 به کمتر از 5.7 در نوسان بود. این تغییر در pH موجب می‌شد که دو سر پروتئین‌ها تغییر کند و در نتیجه آنها مانند یک قفل و ماشه خودشان به هم وصل شوند. در همین زمان، مجراها، که از بالا شبیه به مغزی است که کمتر چروک خورده است، در داخل یک لوله نازک می‌رود و نیروی داخل لوله فیبرها را در داخل رشته‌ها می‌کشاند. محققان ژن‌های اسپایدروئین را از دو گونه عنکبوتی ترکیب کردند تا یک ژن ابریشم عنکبوتی ترکیبی ایجاد کنند. سپس آنها ژن پروتئین ابریشم ترکیبی را در DNA باکتری که پروتئین‌ها را تولید می‌کرد، وارد کردند. سپس این محلول را از یک مویرگ شیشه‌ای عبور دادند. این روند 1.000 متر فیبر در یک مخزن 1 لیتری تولید کرد. در حالی‌که ابریشم عنکبوتی مصنوعی خیلی شبیه به نسخه طبیعی آن است، استحکام و قدرت کششی کمتری دارد. به گفته محققان، یکی از روش‌های افزایش استحکام این ابریشم آن است که فیبرهارا با قطری نزدیک به ابریشم اصلی تولید کنید.
