حال خوب اینترنت چیزها در مالزی

در دهه‌های گذشته، دولت مالزی در مدرنیزه‌کردن کشورش بسیار مصمم بوده است. برای مثال، در سال 1996‌‌ مالزی یک منطقه اقتصادی ویژه و منطقه کسب‌و‌کار با فناوری پیشرفته به نام Multimedia Super Corridor ایجاد کرد. این منقطه تقریبا 750 کیلومتر بود و مرکز چند‌رسانه‌ای برای تولیدکنندگان نوآور و کاربران فناوری چندرسانه‌ای به شمار می‌رفت.

دو دهه گذشته است و اکنون فناوری اطلاعات روند توسعه و تحول چشمگیری را طی می‌کند. در سال 1996 تقریبا 45 میلیون نفر از اینترنت استفاده می‌کردند. 21 سال بعد، بیش از 3.5میلیارد کاربر اینترنت وجود داشت. در این میان مالزی نیز وارد این چالش شد تا به یکی از کشورهای دیجیتالی پیشرو در سراسر دنیا تبدیل شود. نجیب، نخست وزیر مالزی، به این نکته اشاره کرد که مالزی با تلاش‌های دولت و MDEC به یکی از بازارهای تجارت الکترونیک تبدیل شده ‌و سال گذشته 2.3 میلیون دلار درآمد کسب کرده است. هدف بعدی آن است که مالزی اولین کشور در دنیا باشد که منطقه تجارت آزاد دیجیتالی را عرضه می‌کند. برای اولین بار، دنیا یک منطقه مجازی و فیزیکی با خدمات دیجیتالی و آنلاین اضافی برای تسهیل در تجارت الکترونیکی بین‌المللی و معرفی نوآوری‌های اینترنت‌محور خواهد داشت.

اینترنت اشیاء نیز نقش مهمی را در توسعه این کشور ایفا کرده است. سایبرجایا، یکی از شهرهای مهم در حوزه آی‌تی در سپانگ است که اغلب سیلیکون‌ولی مالزی نامیده می‌شود. این شهر به عنوان بستر اصلی برای جوامع در حال توسعه است تا از طریق اینترنت اشیاء به شهرهای هوشمند و ایمن تبدیل شوند.

مالزی قصد دارد یک سیستم مدیریت ترافیک هوشمند، نظارت بر امنیت عمومی، مدیریت انرژی و سایر راهکارهای مبتنی بر اینترنت اشیاء در کشور اعمال کند.

در مالزی تحقیقاتی درباره نحوه استفاده از اینترنت اشیاء در حوزه کشاورزی نیز انجام گرفته است. یک پروژه اینترنت اشیاء‌ محور در منطقه مانگرو که محل اصلی کشاورزی در مالزی است، به کشاورزان کمک می‌کند تا با مشکلات مختلف در این حوزه مقابله کنند. با اتصال حسگرها می‌توان رشد محصولات کشاورزی را کنترل کرده و اطلاعات مهم از قبیل خاک، شرایط آب و هوایی و نیز میزان آب آنها را جمع‌آوری کرد. سپس این اطلاعات وارد اینترنت می‌شوند و کشاورزان، تحلیلگران و سازمان‌های غیرانتفاعی می‌توانند داده‌ها را در دستگاه‌های همراه خود بررسی کنند. این یکی از راهکارهای ارائه‌شده از بخش اینترنت اشیاء مالزی است.

در سال 2017، محصولات نوآورانه‌ای در حوزه اینترنت اشیاء در کشور معرفی شدند مانند یک پارک‌متر خورشیدی با کارت هوشمند یا راهکارهایی در حوزه امنیت یا محصولات فناوری مصرف‌کننده مربوط به دستگاه‌ها و خدمات اینترنت اشیاء. سایر حوزه‌هایی که از این فناوری استفاده می‌کنند، عبارتند از: بخش مراقبت بهداشتی، امور مال، مخابرات و غیره.

اهمیت اینترنت اشیاء در مالزی را می‌توان از نقشه ملی جاده‌ای و راهبردی اینترنت اشیاء این کشور فهمید. انتظار می‌رود که استفاده از اینترنت اشیاء به افزایش درآمد ملی کمک کند به طوری‌که در سال 2020، 2.5 میلیارد دلار درآمد اضافه داشته باشد و در کل 14.270 فرصت شغلی ایجاد کند.

از نظر نیروی انسانی جوان و تحصیلکرده، مالزی با مشکلی مواجه نیست. نسل جوان این کشور به شدت به اینترنت علاقه‌مند بوده و نه تنها مصرف‌کننده بلکه توسعه‌دهندگان خلاقی هستند.

در سال 2016، یک طرح جدید به نام JOMHACK Malaysia به وجود آمد. این طرح که توسط بازیکنان اصلی و نیز نهادهای دولتی و خصوصی حمایت می‌شد، توسعه‌دهندگان اینترنت اشیاء جوان را گرد هم آورد. هدف نیز توسعه یک راهکار شهر هوشمند بود. در نوامبر سال 2016، یکی از مسابقات در پنانگ با 90 شرکت‌کننده برگزار شد. نتیجه آن نیز راهکارهایی مانند «سیستم زهکشی هوشمند»، یا «سیستم نظارت بر وسایل نقلیه برقی» هوشمند بود.

یکی از نتایج منفی اینترنت اشیاء آن است که مقدار زیادی داده تولید می‌کند. بنابراین نه‌تنها به توسعه‌دهندگان بلکه به دانشمندان داده نیاز است. به همین خاطر مالزی قصد دارد 2000 دانشمند داده و 16هزار متخصص داده را تا سال 2020 تربیت کند. در حال حاضر، بیش از 300 دانشمند داده مالزیایی وجود دارد.

در این میان، MDEC پروژه‌های اینترنت اشیاء زیادی در دست انجام دارد. این سازمان در حال حاضر مشغول رسیدگی به راهکارهایی در حوزه کنترل کیفیت و بیمه، یک سیستم مدیریت ترافیک، پارکینگ هوشمند، مهمانداری هوشمند و شبکه منطقه وسیع با توان پایین برای شهرهای هوشمند است. با چنین پروژه‌های بزرگی، مالزی خود را در جایگاه نخست اقتصاد دیجیتالی می‌بیند.

البته این کشور هنوز راه طولانی در پی دارد تا اینترنت اشیاء آن به بلوغ برسد. طبق یک تحلیل از موسسه اینترنت اشیاء که در سال 2016 انجام شد، 19 درصد از متخصصان کسب‌و‌کار و دولت گزارش دادند که تا‌کنون نام اینترنت اشیاء را نیز نشنیده‌اند. 18درصد دیگر آشنایی زیادی با آن نداشتند. در بین مصرف‌کنندگان، عبارت اینترنت اشیاء کمتر شناخته شده بود.