مو (MOO) یک سیستم واقعیت مجازی مبتنی بر متن است که به طور همزمان چندین کاربر به آن متصل می‌شوند. سرور اصلی مو توسط استفان وایت و بر اساس تجربیات او در سیستم تاینی‌ماک نوشته شده است. یکی از قابلیت‌های متمایز مو آن است که کاربران آن می‌توانند در داخل سرور برنامه‌نویسی سوژه‌محور انجام و در نهایت نحوه رفتار سرور با هر فرد را توسعه و تغییر دهند. نمونه‌هایی از این تغییرات عبارتند از: نوشتن اتاق‌ها و سوژه‌های جدید، ایجاد سوژه‌های عمومی جدید برای استفاده دیگران و تغییر در روش کار رابط مو.
مو یک سیستم تعاملی، قابل برنامه‌ریزی، چندکاربره و قابل دسترسی است که برای ساخت بازی‌های ماجراجویانه مبتنی بر متن، سیستم‌های برگزاری کنفرانس و سایر نرم‌افزارهای جمعی مناسب است.
متداول‌ترین استفاده این ابزار آنلاین در حوزه واقعیت مجازی است. از آن در محیط‌های علمی برای آموزش از راه دور، همکاری، سیستم‌های تصمیم‌گیری گروهی و تدریس مفاهیم سوژه‌محور استفاده می‌شود یا برای بازی‌های ویدئویی یا برنامه‌نویسی. به علاوه از آن در مطالعات علمی مبتنی بر حضور مجازی افراد استفاده می‌شود. مو کار خود را با بازی‌های ماجراجویانه مبتنی بر متن آغاز کرد. با ظهور اینترنت، MUD به عنوان یک نسخه شبکه‌سازی شده از یکی از آن بازی‌ها شکل گرفت. در نهایت به سه نوع مختلف از MUD تبدیل شد که مو یکی از آنها بود. استفان وایت اولین نسخه از سرور مو را که در 2 مه 1990 منتشر شد، نوشته و از آن برای اداره یک سرور به نام آلفامو استفاده کرده است. پاول کورتیس، یکی از کارمندان شرکت زیراکس طرح اولیه، زبان و کد را گرفت، ایرادها را رفع کرد و قابلیت‌هایی را به آن افزود تا نسخه اول را در 30 اکتبر 1990 با نام
LambdaMOO منتشر کند. پس از رفع ایرادها در سیستم، بازنویسی برخی کدها، افزودن قابلیت برنامه‌نویسی بیشتر و نوشتن اسناد، کورتیس یک سیستم جدا از آلفامو را به وجود آورد. در ابتدا مو به عنوان یک سرور MUD به همان سبک عمومی ایجاد شد که بیشتر دستورها و قراردادها را به اشتراک می‌گذاشت. در حال حاضر نیز دو توزیع از کد سرور مو وجود دارد. معروف‌ترین این دو، سرور LambdaMOO است که همانطور که از نام آن پیداست رابطه تاریخی نزدیک کد سرور مو با اولین نسخه عمومی مو را نشان می‌دهد. این استارتاپ تلاش دارد بخشی از بازار پررونق واقعیت مجازی را در آینده نزدیک از آن خود کند.
