. این نیروگاه در حال احداث است. نیروگاه‌های کوچک مقیاس 5کیلووات، به 30میلیون تومان سرمایه اولیه نیاز دارند. این سرمایه طی حدود 2 ماه جمع شده و نخستین کار این استارتاپ بوده است.
- برای راه‌اندازی چنین نیروگاهی چه میزان سرمایه، طی چه بازه زمانی و توسط چه تعداد سرمایهگذار جمع شده است؟
برای این نیروگاه حداقل سرمایه را یک میلیون تومان قرار دادند و 30نفر جمع شدند و سرمایه این نیروگاه را تامین کردند. از آنجایی که خریدار این انرژی دولت است و تحت حمایت ساتپا (سازمان انرژی‌های تجدیدپذیر و بهره‌برداری ایران) قرار دارند، به صورت تضمینی تا 20 سال برق تولیدی نیروگاه خریداری می‌شود و به صورت ماهانه تسویه مالی صورت می‌گیرد. اسماعیلی اضافه می‌کند که بوم‌وست در فازهای بعدی تامین سرمایه به سراغ پروژه‌های دیگری می‌رود که تامین‌کننده مالی آن پروژه‌ها عمومی مردم با سرمایه‌های مختلف خواهد بود.
توان تولیدی نیروگاه 5کیلووات ساعت انرژی یعنی 5هزار وات است و هر سرمایهگذار می‌تواند به سودی بین 23 تا 24درصد برسد. هر کیلووات ساعت را ساتپا 800تومان خریداری می‌کند. مثلا اگر این نیروگاه 5کیلو وات در یک روز از 9 صبح تا 4 بعد از ظهر، 7ساعت کار کند، 35کیلووات انرژی تولید می‌کند که در 800 تومان ضرب می‌شود.
- مهم‌ترین وجوه مثبت جمع‌سپاری پول برای ایجاد چنین پروژه‌هایی چیست؟
وجه خوب این کار آنجایی بیشتر نمود پیدا می‌کند که مردم متوجه می‌شوند که با سرمایه‌های خرد می‌توانند در کاری تولیدی مشارکت کنند و سود هم ببرند. در حالی که رویه کنونی جامعه این است که با چنین سرمایه‌هایی بیشتر دلار و سکه و ارز می‌خرند که نه تنها سودی به کشور نمی‌رساند بلکه ضرر و زیان‌های احتمالی را هم در پی دارد. توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر و اثرات زیست‌محیطی مثبتی را هم در پی دارد.
خارج از ایران شرکت‌های بزرگ و قدرتمندی در حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر کار می‌کنند و مثلا در آمریکا شرکتی مانند موزاییک، در طیف چندصد میلیون دلار سرمایه‌گذاری جمعی برای انرژی‌های تجدیدپذیر جمع‌آوری می‌کند
- استارتاپ‌های حوزه فینتک دچار مسائل زیادی بوده‌اند؛ بانک مرکزی به‌تازگی اخباری مبنی بر اراده‌اش برای رگولاتوری این حوزه منتشر کرده است. تجربه خود شما از نبود قانون در این حوزه چه بوده است؟
سرمایه‌گذاری جمعی در ایران و در حوزه فینتک موضوع جدیدی است. البته در فرهنگ سنتی، پدیده گلریزان را داشتیم که نوعی سرمایه‌گذاری جمعی برای کارهای خیریه بوده است. در صداوسیما هم معمولا می‌بینیم که از گلریزان برای انجام امور خیریه استفاده می‌شود. اما استفاده از سرمایه‌گذاری جمعی در حوزه تکنولوژی و صنعتی سابقه‌ای در ایران ندارد. به‌ویژه اینکه مردم می‌توانند در این حوزه سرمایه‌گذاری کنند. جدیدبودن به خودی‌خود مسئله‌ساز است. نبود قانون مشخص در این حوزه، چارچوب‌مندی را هم از کار دریغ می‌کند و ممکن است این ایراد از ما گرفته شود که به چه دلیل از مردم پول جمع می‌کنید. به همین دلیل ما از مدل خرید محصول از مردم پول گرفته‌ایم؛ یعنی هرکس به میزان سرمایه‌‌گذاری‌اش، صاحب پنل‌های خورشیدی می‌شود. پنل‌ها به اسم سرمایه‌گذاری خریداری می‌شود و هرگاه بخواهد می‌تواند بفروشد. سند هم به آنها می‌دهیم.
- در سطح جهان چه رویکردی نسبت به کسب‌وکارهایی مانند بوم‌وست وجود دارد؟
خارج از ایران شرکت‌های بزرگ و قدرتمندی در حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر کار می‌کنند و مثلا در آمریکا شرکتی مانند موزاییک، در طیف چندصد میلیون دلار سرمایه‌گذاری جمعی برای انرژی‌های تجدیدپذیر جمع‌آوری می‌کند. در سوئیس و آلمان شرکت‌های استارتاپی در حوزه آب و باد کار می‌کنند.
بوم‌وست قرار است با ایجاد اعتماد در حوزه سرمایه‌گذاری جمعی، به‌سمت سرمایه‌گذاری روی تکنولوژی‌های نوین مانند هاردور حرکت کند. آینده حوزه کراودفاندینگ و انرژی‌های تجدیدپذیر روشن است و ظرفیت‌های زیادی در ایران وجود دارد و ایران جزو کمربند طلایی خورشیدی در جهان به شمار می‌رود.
