اگر به دنبال تعداد مناسب اعضای یک تیم اثربخش می‌گردید، راجع به راه‌حل «جف بزوس» مدیر ارشد آمازون فکر کنید، تکنیک ساده «قانون دو پیتزا»! وقتی اعضای تیمتان را کنار هم قرار می‌دهید یا اینکه دارید تصمیم می‌گیرید چه کسانی را برای جلسه بعد دعوت کنید، تصور کنید برای یک مهمانی که فقط دو پیتزا در آن سرو می‌شود، ظرفیت دعوت چند نفر را دارید! در حالی که روش بزوس تعداد اعضای تیم را بین پنج تا هشت نفر در نظر می‌گیرد، بقیه محققان مدیریت، کاهش بیشتر این تعداد را به شیوه‌های مختلف پیشنهاد می‌دهند. مثلا مارک دی روند، استادیار استراتژی و سازمان در بخش کسب‌وکار دانشگاه کمبریج، بر اساس تحقیقات چندساله‌اش در مورد این موضوع، تعداد مناسب برای یک تیم را چهار تا پنج نفر تخمین می‌زند. ریچارد هاکمن، استاد علوم اجتماعی، مدیریت و روانشناسی در دانشگاه هاروارد، هم با یک حساب سرانگشتی معتقد است که تعداد افراد تیم نباید یک عدد دورقمی باشد. حالا بدون توجه به یک عدد خاص برای تعداد افراد، ایده کاهش تعداد افراد حاضر در یک تیم، فقط به دلیل نجات تیم از دست قاتلان خلاقیت، یعنی «گروه فکری» و «تنبلی اجتماعی» است. به نظر دی روند، تنبلی اجتماعی زمانی اتفاق می‌افتد که اعضا نسبت به اهداف تیم احساس مسئولیت نمی‌کنند و گروه فکری، وقتی رخ می‌دهد که برخی از ارزش‌های افراد تیم که در شرایط بحرانی مهم‌تری بودند، برای همیشه مهم جلوه کنند، به طوری که بقیه حق هیچ‌گونه اظهارنظری نداشته باشند. که البته هردو این اتفاقات در تیم‌های بزرگ و متمرکز اتفاق می‌افتد. به نظر هاکمن با اضافه شدن هر فرد به تیم، به طور صعودی پیچیدگی انجام کارها بالا می‌رود. آنطور که هاکمن می‌گوید: «تیم‌های بزرگ معمولا فقط وقت افراد را تلف می‌کنند و بس!»
