درست در زمانی که داد افراد و شرکتهای کوچک کسبوکار از هزینههای گزاف انتقال پول به واسطه شرکتهای مالی و بانکی درآمده بود، استارتاپ جوانی آن هم نه از سیلیکونولی که از ایالت آیوای آمریکا سربرآورد. با این داعیه که هزینههای نقلوانتقال پول از طریق اینترنت را به حداقل خواهد رساند و میخواهد کسبوکاری شبیه شرکت ویزا راهاندازی کند و رقیبی برای پیپال شود. ادعای راهاندازی کسبوکار تازهای به نام Dwolla آن هم توسط جوان ۲۸سالهای که هیچ سابقه بانکی درست و درمانی نداشت، در سال ۲۰۱۱ محال به نظر میرسید. اما همان چیزی که ما به آن بخت تازهکارها میگوییم، بنیانگذار دیوولا آن را اینچنین روایت میکند: «من رکورد مالی چندانی نداشتم. اما شخصا به دنبال سرمایهگذار رفتم و به نظرم تفاوت دنیای کسبوکارهای مدرن همین است که این جسارت را به تکتک ما میدهد تا خودمان ایدههایمان را پیگیری کنیم. دیگر آن دورانی که همه با سرمایههای کلان دنبال راهاندازی کسبوکار بودند، گذشته است. امروز ایدههای پروپیمان بهتر از هر حساب بانکی ضامن ما هستند.» همین جسارت بن میلنه او را به سمت راهاندازی اپلیکیشنی برد که یک سال بعد از راهاندازیاش ماهانه بین ۳۰ تا ۵۰ میلیون دلار پول در کشور را جابهجا میکرد و امروز میخواهد رقیبی جدی برای شرکت پیپال باشد.
- قصه یک استارتاپی ۲۸ ساله
ایده دیوولا زمانی که بن صاحب مالک یک شرکت اینترنتی شیوههای برقراری ارتباط شفاهی موثر بود، شکل گرفت. او سخنرانیهای برجسته و فایلهای صوتی تقویت راهکارهای گفتوگو را در وبسایتش میفروخت و در همین حین متوجه شد که برای خرید و فروش مجازی از طریق کارتهای اعتباری سالانه ۵۵ هزار دلار به شرکتهای نقلوانتقال مالی پرداخت میکند. او مثل بسیاری دیگر احساس میکرد مبلغ گزافی پول بیهیچ دلیل موجهی از جیبش میرود و همین شد که تصمیم گرفت با دو نفر دیگر از دوستانش دیوولا را راهاندازی کند. آنها به سراغ یکی از بانکهای ایالتی رفتند و از ایدهشان استقبال شد. هر چند دیوولا در سال ۲۰۱۱ اولین نسخه خود را ران کرد، ایده اولیه از سال ۲۰۰۹ شکل گرفته بود.
بن میلنه که در زمان راهاندازی این استارتاپ ۲۸ ساله بود، ورود خود به دنیای کسبوکار را سالهای اول دانشگاه میداند. وقتی ۱۹ ساله بود و یک سال بعد از ورود به کالج فهمید که درس و دانشگاه به دردش نمیخورد و باید در زمینهای دیگر دنبال اثرگذاری باشد. خودش داستانش را اینگونه تعریف میکند: «دانشگاه آیوای شمالی تنها دانشگاهی بود که برای پذیرش در آن اقدام کردم و یک سال بعد فهمیدم دستاورد چندانی برایم نخواهد داشت. اولین کارم را همان موقع با ۱۲۰۰ دلار سرمایه شخصی راهاندازی کردم. یک کمپانی طراحی لوگو و پوستر، که بعد از دو سال یک میلیون دلار ارزش پیدا کرده بود، آن را فروختم تا استارتاپ دیگری راهاندازی کنم و اینگونه تکنولوژی بخشی جدانشدنی از زندگیام شد.»
- به سادگی پیداکردن دوستی در فیسبوک
برخلاف پیپال که درصدی از هر انتقال مالی را بر حسب ارزش وجه جابهجاشده دریافت میکند، دیوولا تقریبا این کار را مجانی انجام میدهد، در ازای هر انتقال مالی از یک تا ۱۰۰۰ دلار تنها ۲۵ سنت توسط این اپلیکیشن دریافت میشود و بعد وجه نقد به حساب هر شخصی میرود که حساب کاربری دیوولا داشته باشد. بن میلنه در گفتوگویی با بیزینس اینسایدر درباره استارتاپش میگوید: «ما میخواهیم نسل آینده نقل و انتقالات مالی را بسازیم. دریافت درصدهای تصاعدی روی هر جابهجایی مالی دیگر جوابگو نیست. به ما لقب قاتل کارتهای اعتباری دادهاند، اما به نظر من این شیوه باید برای همیشه برچیده شود.»
دیوولا در دو سال اول فعالیتش تنها در ایالت آیوا فعال بود و شاید به همین دلیل سروصدای چندانی به راه نینداخت و کسی متوجه حجم انتقالات مالی تقریبا رایگان آن نشد. در آن زمان میانگین جابهجایی مالی روزانه در شرکت ۵۰۰دلار بود و این مبلغی نبود که توجه کسی را به این رقیب نوپا جلب کند. در سال ۲۰۱۳ دیوولا مجوز انجام فعالیت در کشور را گرفت و کارش را به طور قانونی به مرزهای آمریکا گسترش داد و هیچ کس باور نمیکرد از ایالت کوچک و محافظهکاری چون آیوا بیزینس جوانی آن هم در زمینه مالی بیرون بیاید. وقتی این استارتاپ در کشور قانونی شد، به طور میانگین هر هفته ۵۰هزار دلار توسط آن جابهجا میشد؛ مبلغی که یک سال بعد به میانگین روزانه یک میلیون دلار افزایش یافت. جابهجایی پول از راه این شرکت به هیچ کارت اعتباری نیاز دارد و مستقیما به حساب بانکی افراد متصل میشود؛ قابلیتی که در رقبای بزرگ این شرکت وجود ندارد. بن درباره شرکت جوانی که هنوز راه زیادی تا رقیبی جدیشدن برای مسترکارتها و پیپال دارد، میگوید: «ما بر این باوریم که جابهجایی پول میتواند بهسادگی پیداکردن یک دوست در فیسبوک باشد و من شک ندارم که در آیندهای نهچندان دور همه شرکتهای نقلوانتقال مالی باید به سمت همین سادگی پیش بروند.»