سیاست‌های تایلند روی فرصت‌ها و فرآیند سرمایه‌گذاری در ۱۰ صنعت منتخب تمرکز کرده است که به دو دسته‌بندی اصلی تقسیم می‌شوند. ۵ صنعت اول شامل خودروسازی، لوازم برقی هوشمند، کشاورزی پیشرفته و فناوری زیستی، فرآوری مواد غذایی، و گردشگری هستند. رقابت کشور تایلند در این گروه را می‌توان از طریق ایجاد نقاط قوت و استفاده از نوآوری فناورانه تقویت کرد.
برای تسریع در رشد صنعتی جدید تایلند، باید روی ۵ صنعت جدید، اعم از صنعت دیجیتال، روبات‌ها و اتوماسیون، هوافضا و تدارکات، سوخت‌های زیستی و بیوشیمیایی و مراکز پزشکی، تمرکز کرد. شرکت‌های صنعتی بزرگ‌ترین نهادهایی هستند که به اقتصاد تایلند کمک می‌کنند.
مدیرعامل پلتفرم کسبوکار اینترنت اشیاء آسیا، آقای ایرزا سوپراپتو، می‌گوید که تایلند باید روی راهکارهای اینترنت اشیاء تمرکز کند زیرا این بخش بیشترین کمک را به اقتصاد این کشور خواهد کرد که همان رونق تولید است. دولت تایلند نیز متوجه این پتانسیل شده و سرمایه‌گذاری‌های زیادی انجام داده است تا شرکت‌های فناوری و اینترنت اشیاء را تقویت کند.
طبق گفته سوپراپتو، شرکت‌ها امروز در خصوص جست‌وجو و استفاده از راهکار اینترنت اشیاء بسیار پیشرفته عمل می‌کنند. با این سرمایه‌گذاری‌ها و توسعه‌ها، انتظار می‌رود تا سال ۲۰۲۰ صنعت اینترنت اشیاء در تایلند ۱ میلیارد دلار ارزش پیدا کند.
برجسته‌ترین پتانسیل شرکت‌های تایلندی در استفاده از راهکارهای اینترنت اشیاء به بازدهی و دستاوردهای آنها برمی‌گردد. تایلند در پیشرفت بازدهی نسبت به همسایگان خود عقب مانده و استفاده مناسب از راهکارهای اینترنت اشیاء می‌تواند این مشکل را حل کند زیرا این راهکار به شرکت‌ها کمک خواهد کرد تا این شکاف را پر کنند.
به علاوه، افزایش بازدهی به تایلند کمک می‌کند تا به یک مکان جذاب‌تر برای سرمایه‌گذاری‌های خارجی تبدیل شود. سوپراپتو همچنین به این موضوع اشاره کرد که اگر قرار است در تایلند از اینترنت اشیاء استفاده شود، ایجاد یک اکوسیستم مناسب بسیار اهمیت پیدا خواهد کرد.
۴ سهامدار اصلی یک اکوسیستم عبارتند از: دولت، شرکت‌های مخابراتی، ارائه‌دهندگان راهکار و شرکت‌های محلی.
دولت می‌تواند از طریق اعمال سیاست‌هایی که به افزایش گزینه‌ها و راهکارها برای شرکت‌ها می‌انجامد، یک اکوسیستم مناسب ایجاد کند. آنها مسئول ارائه پشتیبانی مالی و غیرمالی هستند.
وزارتخانه اقتصاد و جامعه دیجیتال در تایلند تشکیل شده است تا نحوه تاثیر پروژه‌های تحویل دیجیتالی را روی رشد اقتصاد و جامعه بررسی کند. طبق آمار این وزارتخانه، این بخش دیجیتالی باید ۲۵درصد از تولید ناخالص ملی تایلند را تشکیل دهد.
شرکت‌های مخابراتی نیز مسئول تضمین اتصال قدرتمند و قابل اعتماد هستند و می‌توانند از شبکه‌های LPWAN یا پهنای باند سنتی استفاده کنند. ارائه‌دهندگان راهکار بزرگ در هر کشور نقش متفاوتی دارند. اقتصاد کشورهای جنوب شرق آسیا و اقیانوسیه از نرخ رشد جهانی پیشی گرفته است.
وزارتخانه اقتصاد و جامعه دیجیتال در تایلند تشکیل شده است تا نحوه تاثیر پروژه‌های تحویل دیجیتالی را روی رشد اقتصاد و جامعه بررسی کند. طبق آمار این وزارتخانه، این بخش دیجیتالی باید ۲۵درصد از تولید ناخالص ملی تایلند را تشکیل دهد
بنابراین، فروشندگان فناوری بزرگ از منابع اضافی برای افزایش عرضه محصول و خدمات خود در منطقه استفاده می‌کنند. شرکت‌های محلی نیز به یک اکوسیستم نیاز دارند که آنها را به سرمایه‌گذاری روی اینترنت اشیاء تشویق کند و ۳سهامدار قبل نقش مهمی را در ایجاد انگیزه در آنها برای استفاده از راهکارهای اینترنت اشیاء ایفا می‌کنند.
سوپراپتو می‌گوید: «استفاده از اینترنت اشیاء با تصمیم به خرید محصول فناوری اطلاعات شرکت‌های سنتی یکسان نیست. شرکت‌ها باید روی بخش مناسبی از منابع سرمایه‌گذاری کنند تا استفاده آنها از اینترنت اشیاء موفقیت‌آمیز باشد.»
او می‌گوید داشتن سیاست‌های پشتیبان، زیرساخت اتصال قدرتمند و فناوری‌های پیشرو موجب می‌شود ریسک‌هایی که پیشروان کسبوکار در استفاده از پروژه‌های اینترنت اشیاء با آنها مواجه می‌شوند، به حداقل برسد. در طول چند سال آتی با رشد اقتصادی که جنوب شرق آسیا خواهد داشت، نمی‌توان این قطب قدرتمند را نادیده گرفت.
اینترنت اشیاء مشکلی نیست که بتوان آن را با راهکارهای کلی حل کرد. باید از مدل‌های کسبوکار مناسب استفاده کرد. برای این منظور ابتدا باید گفت‌وگو‌های صادقانه و عمیقی بین سهامداران انجام گیرد.
در یک نظرسنجی اخیر مشخص شد که در بین کشورهای جنوب شرق آسیا و اقیانوسیه، تایلند بیشترین تعداد شرکت‌هایی را دارد که به دنبال استفاده از راهکارهای اینترنت اشیاء برای تقویت بازدهی و نوآوری خود هستند.
