از آنجا که در تعاريف اولیه کارآفرينی به نقش فرد تاکید شده،تلاش دولتها برای توسعه کارآفرينی نیز محدود به سیاستهای سطح فردی بود.فرض بر آن بود که با آموزش و فرهنگسازی در جامعه،کارآفرينی توسعه خواهد يافت،لیکن تجربه نشان داد وجود روحیه کارآفرينی در افراد کافی نیست بلکه کارآفرينی نیازمند محیطی مساعد است که این نیازمندی استفاده از اصطلاح اکوسیستم کارآفرينی را گسترش داد.آنچه امروزه در فضای کسب و کاری ایران دچار نقصان است اکوسیستمی است که منجر به کارآفرینی می گردد.
از طرفی در نبود آموزشهای کافی تصورات غلطی از مفهوم دانش بنیان وجود دارد.تصویر موجود از شرکتهای دانش بنیان،مخترعان جوانی است که تلاش می نمایند اختراعات جدید خود را تجاری سازی کنند.در صورتی که از این نکته غفلت شده که این نوآوری ها برای چه مدل کسب و کاری توسعه داده می شوند.
غفلت بزرگتر اینجاست که دانش را تنها در حوزه مقالات و اختراعات جستجو می کنیم در صورتی که امروزه تولید،بازاریابی،طراحی و توسعه محصول نیازمند دانش تخصصی هستند که در صورت عدم تجهیز به این دانش امکان ایجاد کسب و کار وجود نخواهد داشت.
امروزه علاوه بر تولید مباحثی چون مسائل مالی شرکت ها،مسائل حقوقی،فروش،مطالعات بازار و … وجود دارند که برای پاسخ به هر کدام وجود یک کسب و کار مستقل و تخصصی نیاز است.
در این رویداد ما در پی این هستیم تا نخبگان دانشگاهی و کارآفرینان سراسر تهران را فرابخوانیم و از ایشان بخواهیم بر خلاف گذشته که تفکرات خلاقانه خود را برای تولید محصولات جدید به کار می گرفتند به حجم انبوه کسب و کارهای فعال و حجم وسیعتر استارتاپ های ظهور نکرده نگاه کنند و بیاندیشند چگونه می توان کسب و کارهایی ایجاد نمود که به توسعه کسب و کارهای فعلی بیانجامد یا زمینه ای برای ایجاد کسب و کارهای جدید فراهم آورد و همین اصطلاح را در عنوان برنامه به کار برده ایم یعنی «استارتاپ ها برای استارتاپ ها».
