تجربه‌های کارآفرینان جوان در دنیای استارتاپ‌های شکست خورده می‌تواند راهگشایی برای کسانی باشد که به دنبال ایده‌های مشابهی می‌روند. یکی از این کمپانی‌هایی که ایده استارتاپی خلاق خود را ۴ سال پیش پایه‌گذاری کرد، شرکت شکست‌خورده homejoy است؛ استارتاپی با محوریت سرویس‌های خدمات و نظافت خانگی که با هزینه‌هایی کمتر از شرکت‌های بزرگ فعال در این عرصه خدماتش را عرضه می‌کرد و داشتن امکان رزرو آنلاین خدمتکاران شبانه‌روزی آن را به شدت در آمریکا محبوب کرده بود. شاید یک سال قبل کسی باور نمی‌کرد، یک استارتاپ خدماتی ارزان‌قیمت روزی شکست بخورد، اما خانم آدورا چیونگ، مدیرعامل کره‌ای این شرکت نوپا از دلایل ناکامی استارتاپش می‌گوید.
این مدیر عامل جوان باور دارد که یکی از دلایل اصلی شکست تیم او، ناتوانی در مدیریت سرمایه متناسب با نیازهای شرکت بوده است. او می‌گوید: «ما کارمان را با سرمایه کافی و قابل قبولی آغاز کردیم، اما از آنجایی که سرمایه‌گذاران ما شرکت‌های بزرگی چون گوگل و پی‌پال و ردپوینت بودند، انتظارشان از ما زیاد بود. در حالی که تمرکز اولیه ما روی خدمات‌رسانی به مشتریان و راضی نگه‌داشتن آنها از خدمات نظافتی بود، آنها به شدت روی تعداد بازدیدهای وب‌سایت و اعضای فعال تاکید داشتند. تفاوت ما در همین بود که آنها به کمیت و وسعت استارتاپ در آمریکا فکر می‌کردند و دغدغه ما کیفیت و خدمات محدود بود.»
البته آنچه به ادعای تحلیلگران استارتاپی، دلیل عمده شکست این شرکت خدماتی است، شرایط ویژه آن در مواجهه با طبقه کارگر است. مشتریان homejoy تنها خانه‌داران و کسانی که متقاضی خدمات نظافتی‌اند، نبودند. بخش دیگری به عنوان کارگرانی که با شرکت قرارداد می‌بستند وجود داشت که نحوه پرداخت حقوق و بیمه به آنها از دیگر کارمندان استارتاپی متفاوت بود. معمولا شرکت‌های استارتاپی با کارمندان و همکاران اقتصادی خود در قالب پیمانکار قرارداد می‌بندند؛ چیزی که در مورد کارگران پاسخگو نبود و وقتی آنها می‌خواستند با شرکت قرارداد طولانی داشته باشند، مسائلی چون بیمه کارگری، مالیات بر حقوق، مزایای تامین اجتماعی و هزینه مرخصی و تعطیلات به میان می‌آمد. تمام اینها هزینه‌هایی جانبی بود که سرمایه‌گذاران پیش‌تر به آن فکر نکرده بودند و مدیرعامل شرکت هم نتوانست در مقابل تقاضای زیاد کارگران برای هزینه‌های درمان و بیمه پاسخگو باشد. استارتاپ homejoy در زمان فعالیتش چیزی حدود ۴۰میلیون دلار سرمایه دریافت کرده و توانسته بود علاوه بر آمریکا خدماتش را به وسعت شهرهای پاریس و لندن در اروپا هم گسترده کند. با این حال کم‌تجربگی در قرارداد بستن با کارگران و توجه به آنها به مثابه گروهی که از نظر اقتصادی نیازمند حمایت بیشتری برای ادامه کار خود هستند، نتوانست هزار کارگری را که در طول 4 سال همراهش بودند، راضی نگه دارد. چیونگ در این‌باره می‌گوید: «من امیدوارم در آینده بتوانیم قراردادهای رسمی و قانونی‌تری در زمینه استخدام کارمند و کارگر و پیمانکار در استارتاپ‌ها داشته باشیم، چرا که دنیای ما در همه عرصه‌ها با فناوری پیوند خورده و تجربه ما نشان داد که کار نظافتی و خدماتی ایده خوبی برای داشتن یک استارتاپ است، به شرط آنکه قوانین حمایتی و بیمه‌ای هم این موارد را پیش‌بینی کرده باشند.»
