استارتاپ‌ها مجموعه‌های تازه‌کار و نوپایی هستند که غالبا براساس شناسایی و حل یک مشکل یا نارسایی یا حتی ایجاد ارزش افزوده جدید شکل گرفته و هدف آنها تولید محصول فناورانه با اتما بر دانش و خلاقیت است. به نظر می‌رسد بعد از طی فرآیند شکل‌گیری، بلوغ و خلق محصول که شاید چندین ماه از آن بگذرد، دیگر نتوان به آن مجموعه استارتاپ گفت. یا به تعریف ساده تر در کلامی کوتاه‌تر وقتی برند من دارای ارزش مادی و معنوی شد، من دیگر یک استارتاپ نیستم.
ریسک بسیار بالا یکی از ویژگی‌های اصلی و ساختاری کسبوکارهای نوپا یا همان استارتاپ‌هاست؛ یک ریسک توامان در همه ابعاد یک استارتاپ. به زبان ساده‌تر یعنی در قدم اول به احتمال زیاد ایده آن نو است، محصول تازه‌ای را برای تأمین نیازجدیدی در نظر گرفته است، رقیب مستقیم و یا غیر مستقیم دارد. در مواقع مختلف پذیرش نیازی که ایجاد کرده‌اند، کار بسیار سختی است. زمان انتخاب برای شروع فعالیت و ارائه محصول به شدت حساس است و اگر زمان صحیح انتخاب نشده باشد، احتمال شکست بالاست.
وجود افراد مختلف در تیم تازه تشکیل شده که خیلی با هم هماهنگ نیستند و در نهایت موضوع تامین مالی به شدت مهم است و باید از نوع سرمایه خطرپذیر و حتما باید کافی و مناسب باشد. در جواب سوال اینکه بگوییم در ایران هستند کسب‌وکارهایی که به اشتباه نام استارتاپ روی آنها گذاشته شده باید گفت بله. وقتی هنوز تعریف مشخص و رسمی برای این نوع از کسب‌و‌کارها گذاشته نشده است، این اشتباه رخ می‌دهد.
پاسخ صحیح استارتاپ چیست؟ علاوه بر روشن‌کردن اذهان، کمک بزرگی برای شناسایی و رفع مشکلات کسبوکارهای نوپا می‌کند.
