آیا رمزنگاری همان پنهان‌کاری است؟

رمزنگاری از سوابق پزشکی، اطلاعات بانکی و پیام‌هایی که از طریق اینترنت ارسال می‌کنیم، محافظت می‌کند. با توجه به اینکه بسیاری از کانال‌های ارتباطی و اطلاعاتی‌مان از سیستم‌های دیجیتالی استفاده می‌کنند، احتمال اینکه شخصی تلاش کند از اطلاعاتمان سوء‌استفاده کند، رو به افزایش است. به همین دلیل است که هر سرویس دیجیتالی از رمزنگاری برای کمک به مصون‌ماندن ما استفاده می‌کند تا به ما حریم خصوصی را اعطا کند که انتظارش را داریم.

اما همه رمزنگاری‌های استاندارد با یکدیگر برابر نیستند. برخی از آنها به آسانی شکسته می‌شوند و برخی دیگر دارای حفره‌های امنیتی هستند. به همین دلیل افراد در حال یادگیری فناوری‌هایی نظیر تور و رمزنگاری کلید عمومی هستند تا بتوانند خود را از خطرات حفظ کنند.

هرچند نرم‌افزار تور برای جاسوسان به خوبی کار می‌کند، اما برای فعالانی که نمی‌خواهند از سوی دولت مورد جاسوسی واقع شوند نیز مفید است. دولت آمریکا در سال ۲۰۰۴ به طرز عجیبی توسعه پروژه تور را رها و آن را به یک سامانه متن باز تبدیل کرد.

این نرم‌افزار به سرعت توسط بنیاد پیشگامان الکترونیک مورد حمایت قرار گرفت. این بنیاد کمک به توسعه تور مستقل و غیرانتفاعی را کلید زد و تا به امروز این نرم‌افزار را توسعه می‌دهد. امروز بسیاری از مردم از نرم‌افزار تور استفاده می‌کنند تا ترافیک اینترنتشان را از انواع و اقسام چشم‌های کنجکاو مخفی نگه دارند.

اینکه جاسوسان و هکرها از ابزارهای مشابهی استفاده می‌کنند، عجیب به نظر می‌رسد. بسیاری از نظریه‌پردازان تئوری توطئه معتقدند که ممکن است نرم‌افزار تور دامی باشد که توسط دولت آمریکا پهن شده است، اما چیزی که آنها در درک آن ناکام ماندند، این است که جاسوسان و هکرها هدف مشترکی دارند و آن هم پنهان‌کردن فعالیت‌های آنلاینشان در وب تاریک است.

تور همچنین چیزی با نام «سرویس‌های مخفی»  هم ارائه می‌دهد. وقتی سرور یک وب‌سایت به تور متصل می‌شود، تنها کامپیوترهایی که به شبکه تور وصل هستند، اجازه دارند وب‌سایت را ببینند. در هنگام استفاده از تور به جای ارتباط با اینترنت معمول، یک مینی اینترنت مجزا وجود دارد که تنها در درون شبکه مسیریابی پیازی قابل مشاهده است؛ یعنی اینکه هر چیزی که در سایت ارائه‌دهنده سرویس مخفی اتفاق می‌افتد، زمانی که به‌درستی پیکربندی شده باشد، ناشناس باقی می‌ماند. هیچ کسی نمی‌تواند به این نکته پی ببرد که سرور یا بازدیدکنندگان سایت کجا قرار دارند. چنین سایتی بخشی از وب تاریک است.

در وب تاریک یک شخص به‌راحتی می‌تواند پلیس باشد اما خودش را یک سایفرپانک آشوب‌طلب جا بزند و برعکس. این هم از مشکلات و هم از مزایای ناشناس‌بودن است (شما نمی‌توانید تشخیص دهید که افراد واقعا که هستند). در چنین جایی بود که ارزهای رمزنگاری شده متولد شد و رشد پیدا کرد.

 وب تاریک و وب عمیق دقیقا چه هستند؟

وب عمیق بخشی از اینترنت است که تمام صفحات وبی که توسط موتورهای جست‌وجو فهرست می‌شود را دربرنمی‌گیرد (مثل شبکه اینترانت). وب عمیق واقعا از وب سطحی که مردم از آن استفاده می‌کنند، بزرگ‌تر است. بخشی از وب عمیق رمزگذاری شده و از طریق مرورگرهای تور قابل دسترسی است تا آی‌پی شما را مخفی نگه دارد. به این بخش وب تاریک می‌گویند.