آخرین ضربه‌رو محکم‌تر نزن

تلفن‌های همراه هوشمند و اپلیکیشن‌هایی که آنها را دوست‌داشتنی‌تر کرده‌اند، خیلی چیزها را در زندگی ما تغییر داده‌اند. حالا می‌توانیم چشم‌مان را روی فاصله مکانی ببندیم و دوست قدیمی‌را که سال‌ها از او بی‌خبر بوده‌ایم، لابه‌لای صفحات مجازی پیدا کنیم. تلفن‌های هوشمند خیلی چیزها را تغییر داده‌اند. آنها فرصت ایجاد شبکه گسترده‌ای از ارتباطات سودآور تجاری را فراهم کرده‌اند، اطلاعات موردنیاز ما را در هر لحظه، در دسترسمان قرار داده‌اند و به‌خیال خودمان تنها‌یی‌مان را از ما گرفته‌اند.

 واقعیت چیست؟

درحالی‌که اغلب آدم‌ها معتقدند اپلیکیشن‌های ارتباطی، آنها را از تنهایی درآورده‌اند و به چرخه روابط تازه‌ای وارد کرده‌اند، محققان ادعای دیگری را مطرح می‌کنند. از نظر آنها موبایل‌بازهای به ظاهر اجتماعی، اغلب خود را از مهم‌ترین رابطه اجتماعی، یعنی ارتباطی که با شریک زندگی خود، محروم می‌کنند. این افراد با وابستگی‌شان به ارتباطات مجازی، هر روز از همسر خود دورتر می‌شوند و روابط عاطفی‌شان را دچار بحران می‌کنند.

اما ضربه‌زدن روابط مجازی به ارتباطات حقیقی، تنها به چارچوب خانوادگی شما محدود نمی‌ماند. محققان می‌گویند درحالی‌که آدم‌ها معتقدند با این برنامه‌ها، بیشتر از قبل از حال دوستانشان باخبر می‌شوند، اما درواقع کمتر از قبل با آنها ارتباط برقرار می‌کنند. آدم‌های تکنولوژی‌دوست، پشت روابط‌ ظاهری، با فاصله و کم‌جان مجازی قایم می‌شوند و روابط حقیقی دوستانه‌شان را هر روز ضعیف‌تر از قبل می‌کنند.

 چشم‌هایتان را روی هم بسته‌اید

اصلی‌ترین مشکل درگیر شدن با تلفن‌های هوشمند و برنامه‌های ارتباطی‌شان، محروم‌شدن از حضور فیزیکی دیگران است. آنها می‌گویند در ارتباطاتی که با این ابزارها برقرار می‌شود، همدلی کمتری مشاهده می‌شود. به گفته آنها، آدم‌ها درحالی‌که به صفحه نمایش تلفن خود پناه برده‌اند، کمتر چشم به چشم عزیزانشان می‌دوزند و با کمک حالات چهره و زبان بدنشان، عواطف خود را با آنها به‌اشتراک می‌گذارند. تلاش نه‌چندان موفق طراحان اموجی‌ها، برای نمایش عواطف، نتوانسته از سوء‌تفاهم‌های رخ داده در روابط مجازی کم کند و حس درک‌نشدن و حمایت‌نشدن را از آدم‌ها بگیرد.

 نکند در این دریا غرق شوید!

ما با غرق‌شدن در دنیای مجازی، هر روز از خود دورتر می‌شویم. یادمان می‌رود که شادی‌مان را می‌توانیم در لحنمان بگنجانیم یا با یک دوست در مورد ترس‌هایمان، درست همانطور که احساسشان می‌کنیم، صحبت کنیم. ما در صفحات فیس‌بوک و اینستاگرام، به خوشبختی مجازی دیگران خیره می‌شویم و هر روز بیش از پیش، احساس بدبختی و جاماندگی را به خود تحمیل می‌کنیم.

ارتباطات مجازی، خیلی از مشکلات را حل کرده‌اند. تلفن‌های هوشمند، راه ما را برای رسیدن به اهدافمان کوتاه کرده‌اند‌ اما نباید فراموش کنیم که صدا، نگاه و حرکت دست‌هایمان، مهم‌ترین ابزار برای جان دادن به روابط و فرار از احساس تنهایی است.